τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Χριστός Ἀνέστη! Νά ἀνοίξουν ἀμέσως οἱ ἐκκλησίες καί νά μή ξανακλείσουν, μέ καμμία πρόφαση ἤ δικαιολογία. Τό σφάλλειν ἀνθρώπινο, τό ἐμμένειν δαιμονικό! Μᾶς ἔπιασαν στόν ὕπνο μιά φορά, μέ τήν τρομοκρατία καί τά ψέμματα. Δεύτερη φορά δέν θά ὑπάρξει. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει! Ἡ ἐπιστήμη εἶναι σεβαστή, ἀλλά δέν πρέπει νά ἐξέρχεται τῶν ὁρίων της.
Γιά τούς ὀρθοδόξους ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται κανονικά πάντοτε μέ τή συμμετοχή τοῦ λαοῦ καί δέν παύει νά τελεῖται γιά κανένα λόγο. Συμμετέχει σέ αὐτήν ὅποιος πιστός θέλει. Ὁ πιστός δέν “συμμετέχει” στή Θεία Λατρεία οὔτε τηλεοπτικῶς, οὔτε διαδικτυακῶς. Ἄλλο προσευχή κατ’ οἶκον, ἄλλο ἡ “κατ’ οἶκον ἐκκλησία” πού δέν τήν ἀποτελεῖ μία χριστιανική οἰκογένεια, ἀλλά μία εὐχαριστιακή σύναξη λαμβάνουσα χώρα ἐν τῶ οἴκῳ κάποιου πιστοῦ, ἄλλο οἶκος προσευχῆς καί ἄλλο Οἶκος Θεοῦ Ζῶντος πού εἶναι ὁ κάθε καθιερωμένος Ὀρθόδοξος Ναός! Ἄλλο, λοιπόν, ἡ συναισθηματική παρηγορία καί ψυχολογική στήριξη, ἄλλο ἡ κατά μόνας ἀτομική ἤ οἰκογενειακή προσευχή καί ἄλλο ἡ μέθεξη τῆς Θ. Χάριτος, μέσῳ τοῦ ἀναντικατάστατου ἐκκλησιασμοῦ μας στό Ναό τοῦ Θεοῦ, ὅπου φανερώνεται ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ. Μήν κοροϊδευόμαστε καί μήν ἐξαπατώμεθα.
Ἡ Θεία Εὐχαριστία δέν μεταδίδει πάρα μόνον Ζωή, δηλαδή Χριστόν, καί προσφέρεται μόνο στούς πιστούς “εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον”, ἀλλά καί γίνεται αὐτοῖς “εἰς ὑγείαν ψυχῆς τε καί σώματος”. Οὔτε φόβος ἀνθρώπων, μά οὔτε καί φόβος θανάτου ἁρμόζει στούς Χριστιανούς. “Ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος”! Τό πολυτιμότερο “πρᾶγμα” στόν κόσμο εἶναι σύμφωνα μέ τό ἱερό Εὐαγγέλιο ἡ ψυχή μας καί ἡ σωτηρία της ΚΑΙ ΟΧΙ, ὅπως ἀνορθόδοξα ἀνέφερε ἡ Διαρκής Σύνοδος στήν “παραμυθητική” της ἐπιστολή (ὅτι εἶναι), ἡ ὑγεία τοῦ σώματος καί ἡ πρόσκαιρη ζωή! Ἄς ἔχουμε ξεκαθαρισμένα στό νοῦ μας κάποια πράγματα, διότι ἴσως σύντομα χρειασθεῖ νά τά ὑπερασπισθοῦμε ἀντί πάσης θυσίας. Ὅ,τι ἔγινε, ἀσχέτως προφάσεως καί δικαιολογίας, ἦταν καί εἶναι προσβολή καί διωγμός κατά τῆς Πίστεώς μας. Δέν εἶναι οὔτε “ἐπιτίμιο”, οὔτε “εὐλογία Θεοῦ” ἡ ἀσέβεια καί οἱ διωγμοί κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔσπευσαν νά μᾶς πείσουν διάφοροι οἰκουμενίζοντες, ἀλλά πόλεμος τοῦ διαβόλου κατά τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος τοῦ Χριστοῦ! Εἶναι πλάνη νά λέμε ὅτι ὁ Θεός δέν θά ἐπιτρέψει τό κακό, ὅταν ἐμεῖς τό ἀποδεχόμαστε καί μάλιστα ὅταν τό δικαιολογοῦμε! Χρέος ἰδικόν μας εἶναι ὁ ἀγώνας καί ἡ Ὁμολογία τῆς Πίστεώς μας, ἡ δέ ἔκβαση εἶναι ὑπόθεση τοῦ Θεοῦ! Ἰσχύει ὡστόσο καί τό γνωμικόν τό δίς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρῶν, οὐδέ γυναικῶν σοφῶν κατά Θεόν!….