Ελευθέριος Ανδρώνης
Τελικά η φιλανθρωπία γνωρίζει σύνορα και λαούς; Η κυβέρνηση εγκατέλειψε για 3 μέρες την πολύπαθη και αβοήθητη Συρία, για να μην ξεστρατίσει από το νατοϊκό πρόταγμα.
Σεισμός Τουρκία – Συρία: Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως αν κάποιος άνθρωπος βασιζόταν αποκλειστικά στα ελληνικά κανάλια και τις συστημικές ιστοσελίδες για την ενημέρωση του, θα σχημάτιζε την εντύπωση πως ο τρομακτικός σεισμός των 7,8 ρίχτερ χτύπησε μόνο την νοτιοανατολική Τουρκία και κάπου στα σύνορα με την Συρία, ο εγκέλαδος… τα παράτησε και δεν προχώρησε παραπέρα.
Όμως αυτός ο σεισμός του οποίου η σφοδρότητα συγκλόνισε όλον τον κόσμο, δεν έπληξε μόνο την Τουρκία. Έσπειρε τον όλεθρο και στην Συρία. Ένα κράτος που η υποκριτική Δύση το αντιμετωπίζει ως κράτος – φάντασμα, και που κανένας ηγέτης που λειτουργεί ως υπάλληλος του ΝΑΤΟ δεν θέλει να γνωρίζει, αλλά όλοι μαζί θέλουν να ασελγούν πάνω του επί σειρά ετών.
Ο σεισμός που έπληξε την Τουρκία και την Συρία, ανέδειξε μεν το πνεύμα αλληλεγγύης που υπάρχει ακόμα ανάμεσα στους λαούς, αλλά ακόμα περισσότερο ανέδειξε την απύθμενη υποκρισία που κυριαρχεί στις κυβερνήσεις του ευρωατλαντικού μπλοκ και ιδιαίτερα στην ελληνική κυβέρνηση που βρίσκεται σταθερά γαντζωμένη στην ουρά του ΝΑΤΟ.
Αμέσως μετά το χτύπημα του σαρωτικού εγκέλαδου, είδαμε να στήνεται μια ολόκληρη βιομηχανία διπλωματίας και εντυπώσεων πάνω από τα αμέτρητα ερείπια των πληγεισών περιοχών (μόνο) της Τουρκίας. Οι δυτικές κυβερνήσεις βγήκαν να πουλήσουν ανθρωπισμό, τα ΜΜΕ βγήκαν να πουλήσουν συγκινητικές ιστορίες, οι καλοταϊσμένες ΜΚΟ βγήκαν να πουλήσουν «έργο».
Ο δε Έλληνας πρωθυπουργός έσπευσε από τους πρώτους να διατυμπανίσει την ανθρωπιστική βοήθεια που (καλώς) έστειλε στην Τουρκία, επικοινώνησε στο τηλέφωνο με τον Ερντογάν, έκανε ανάρτηση «αλληλεγγύης» στα τουρκικά και γενικώς βρήκε την ευκαιρία να επενδύσει εκ νέου στο ενδοτικό αφήγημα της δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας, το οποίο ακολουθήθηκε για δεκαετίες και μας έφερε στο σημείο να απειλεί ευθέως ο Τούρκος πρόεδρος πως θα εκτοξεύσει πύραυλο στην Αθήνα.
Λειτούργησε το φιλότιμο του Έλληνα
Το πώς αντέδρασε ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού είναι άλλη υπόθεση. Ας μην το συγχέουμε με τους φθηνούς τακτικισμούς της κυβέρνησης. Οι Έλληνες έχουν χαραγμένη στην ψυχή τους και το λεξιλόγιο τους, την ιερή λέξη «φιλότιμο». Και δεν υπάρχει ανώτερη μορφή ανθρωπιάς, από την τιμή προς τον νεκρό, οποιοδήποτε άνθρωπο που χάνει την ζωή του με ένα τόσο εφιαλτικό τρόπο. Αλλιώς θα κρίνεις την κατάσταση σε συνθήκες πολέμου και αλλιώς σε μία φυσική καταστροφή.
Δεν υπάρχει καμία τιμή στο να πανηγυρίζεις χαιρέκακα πάνω από σωρούς τσιμέντων και άψυχων σωμάτων. Μπροστά σε τέτοια φρικτά δράματα, δε νοείται να διακηρύττεις μίσος πάνω από καταπλακωμένα πτώματα και νεκρά γυναικόπαιδα. Αν ένα μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού έχει αιμοσταγείς διαθέσεις απέναντι στον ελληνικό λαό, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γίνουμε και εμείς βάρβαροι και απάνθρωποι.
Για έναν Χριστιανό και έναν Έλληνα, αυτό που αρμόζει σε τέτοιες στιγμές είναι η προσευχή, η συμπόνια, η έμπρακτη αλληλεγγύη. Αν δεν ζητήσεις έλεος για τον συνάνθρωπο σου ή ακόμα και για τον εχθρό σου, πώς περιμένεις να λάβεις έλεος από τον Θεό όταν θα σε βρει μια ανάλογη καταστροφή; Αυτά είναι αυτονόητα πράγματα που πηγάζουν από την Ορθόδοξη διδασκαλία.
Η Συρία αφέθηκε στην τύχη της λόγω… κυρώσεων
Και αν οφείλουμε σεβασμό στο δράμα της Τουρκίας, τι να πούμε όμως για την Συρία, που μοιάζει με ανοιχτή πληγή πάνω στον χάρτη που τρέχει συνεχώς αίμα και δυστυχία; Τι να πούμε γι’ αυτή τη χώρα που ξέχασαν όλοι;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στο CNN, ανέφερε ότι η κατάσταση στη Συρία «είναι ακόμη πιο περίπλοκη» από ό,τι στην Τουρκία, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι «ουσιαστικά δεν υπάρχει επίσημος συνομιλητής», αγνοώντας τη συριακή κυβέρνηση του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Οι πρωτοβουλίες από τα κράτη της Δύσης ώστε να βοηθηθεί ο Συριακός λαός ήταν «μαγκωμένες» έως και ανύπαρκτες. Η φιλανθρωπία «μπλόκαρε» στις δυτικές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στην Δαμασκό. Παρά τα χιλιάδες θύματα σε όλη την βορειοδυτική Συρία, οι ΗΠΑ ενισχύουν μόνο ΜΚΟ σε περιοχές που δεν ελέγχει η Δαμασκός.
Έπρεπε να περάσουν τρεις ολόκληρες ημέρες, για να παρθεί απόφαση να αναχωρήσει ελληνική αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και στη Συρία, η οποία περιλαμβάνει φάρμακα, σκηνές και άλλα εφόδια για την στήριξη και περίθαλψη ανθρώπων που έχουν μείνει άστεγοι. Τρεις κρισιμότατες μέρες πέρασαν χωρίς να υπάρχει συνδρομή από εξειδικευμένο προσωπικό διασωστών, και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό για έναν άνθρωπο που βρίσκεται εγκλωβισμένος κάτω από συντρίμμια.
Άρα η ανθρωπιά του κ. Μητσοτάκη επεκτείνεται έως την επικράτεια της Τουρκίας; Τι «αμάρτημα» διέπραξε η Συρία για να εισπράξει τέτοια απάνθρωπη συμπεριφορά από το ευρωατλαντικό τόξο και ιδιαίτερα από το Ελληνικό κράτος; Μήπως ο πρόεδρος Άσαντ διεκδικεί το μισό Αιγαίο; Μήπως έχει καταλάβει τη μισή Κύπρο; Μήπως μας απείλησε ότι «θα έρθει νύχτα»;
Όλα αυτά τα έχει πράξει η Τουρκία, που όμως τώρα απολαμβάνει «επίθεση φιλίας» από την ελληνική κυβέρνηση. Και είναι απολύτως βέβαιο πως μόλις κοπάσει λίγο η αντάρα του σεισμού, η Τουρκική κυβέρνηση θα συνεχίσει τον «χαβά» της στα ελληνοτουρκικά. Η λεγόμενη «διπλωματία των σεισμών» που ακολουθεί ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη μια προσπάθεια να διευθετηθούν τα εθνικά μας θέματα κάτω από το τραπέζι.
Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση εγκατέλειψε πλήρως την Συρία και συνάμα εγκατέλειψε την Συριακή ορθόδοξη κοινότητα που υπάγεται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και μετρά εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανούς. Και το έκανε διότι έτσι όρισε ο Λευκός Οίκος.
Θυμίζει αυτό που έπραξε ο πρωθυπουργός και με τον Ελληνισμό της Μαριούπολης, τον οποίο και – σχεδόν – εγκατέλειψε στο έλεος των ναζιστικών ταγμάτων (αφού πρώτα είχε φροντίσει να τα ενισχύσει με αποστολές όπλων), μη τυχόν και μείνει η παραμικρή «ρετσινιά» για «φιλορωσική» στάση, από την Ουάσινγκτον…