«Θα υπάρξει, μέσα στην επόμενη γενιά ή όχι πολύ μακριά από αυτήν, μια φαρμακολογική μέθοδος που θα κάνει τους ανθρώπους να αγαπήσουν τη σκλαβιά τους, δημιουργώντας δικτατορίες χωρίς δάκρυα, ας πούμε, και δημιουργία ενός είδους ανώδυνων στρατοπέδων συγκέντρωσης για ολόκληρες κοινωνίες, έτσι ώστε οι άνθρωποι θα τους αφαιρεθούν οι ελευθερίες, αλλά θα τους αρέσει, γιατί θα αποσπαστούν από κάθε επιθυμία να επαναστατήσουν με προπαγάνδα ή πλύση εγκεφάλου, ή πλύση εγκεφάλου που ενισχύεται από φαρμακολογικές μεθόδους. Και αυτή φαίνεται να είναι η τελευταία επανάσταση». (Aldous Huxley, Tavistock Group, California Medical School, 1961)
Για να καταστεί δυνατή μια τέτοια αλλαγή ή μια μεγάλη επαναφορά, είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι χρειάζεται ένα πολύ μεγάλο σοκ, στην κλίμακα της κατάρρευσης και του χάους όλης της ανθρωπότητας, ή ακόμα και μιας πυρηνικής επίθεσης.
Στη συνέχεια, υπάρχει μια σιωπηρή εντολή να « κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να επαναφέρουμε την ανθρωπότητα στον σωστό δρόμο ».
Ας θυμηθούμε το δόγμα σοκ στο οποίο η καταστροφή/πλανδημία θεωρείται ευκαιρία – στην οποία « μπορούν να γίνουν βήματα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν ».
« Αν η κατάρρευση είναι ολοκληρωτική, μπορούμε να πετύχουμε όποιον κακό στόχο θέλουμε να πετύχουμε ».
Το σοκ πρέπει να είναι αρκετά ισχυρό ώστε να αφήνει τους ανθρώπους σε μια κατάσταση απόλυτης αδυναμίας, συγκρίσιμη με εκείνη των επιζώντων από τους βομβαρδισμούς της Γερμανίας και της Ιαπωνίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οτιδήποτε λιγότερο δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Το έργο της κατάρρευσης βρίσκεται τώρα σε πλήρη εξέλιξη.
Σε μια πολυδιάστατη σκακιέρα με τόσο υψηλά πονταρίσματα, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ο συγχρονισμός των διαφόρων κινήσεων θα συντονιστεί προσεκτικά. Και από το γενικό σχήμα του ταμπλό, φαίνεται ότι πλησιάζουμε στο τέλος του παιχνιδιού.
Στόχος του παιχνιδιού θα είναι ο έλεγχος των αναγκών της ζωής: πρόσβαση σε τρόφιμα και ενέργεια. Ο πληθυσμός δημιουργεί τη ζήτηση για τα απαραίτητα της ζωής, οι τραπεζίτες σκοπεύουν να ελέγξουν την προσφορά. Οι φόροι θα βασίζονται κυρίως στην κατανάλωση, ιδίως στην ενέργεια. Αυτός είναι ο φόβος για την υπερθέρμανση του πλανήτη, με τους φόρους άνθρακα και τις πιστώσεις άνθρακα.
Όχι μόνο θα πληρώσουμε ενεργειακούς φόρους, αλλά και η ποσότητα ενέργειας που μπορούμε να καταναλώσουμε θα καθοριστεί από κυβερνητική οδηγία. Θα λάβουμε πιστώσεις άνθρακα, τις οποίες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για οδήγηση, θέρμανση ή σε σπάνιες περιπτώσεις για ταξίδια.
Οι προϋπολογισμοί και οι πιστώσεις άνθρακα προορίζονται σαφώς να γίνουν κύρια συστατικά στοιχεία της οικονομίας. Όπως είδαμε στην περίπτωση των μέτρων που στοχεύουν στον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη, που υποστηρίζονται από την ελίτ και την κοινότητα, το αυθαίρετο έλλειμμα των πιστώσεων άνθρακα μπορεί εύκολα να ρυθμιστεί με το πρόσχημα της ανησυχίας για την οικολογία. Και η κινδυνολογία για το πετρέλαιο είναι πάντα διαθέσιμη να βοηθήσει. Όπως έχουν εκφράσει πολλές φορές οι εκπρόσωποι της λεγόμενης «ελίτ», την κατάλληλη στιγμή, ακόμη και οι λαϊκές μάζες θα απαιτήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και έναν «πατέρα» που θα τους λύσει τα προβλήματα.
Για να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για την εισαγωγή της οικονομίας της πίστωσης άνθρακα, θα είναι απαραίτητο τα νομίσματα της Δύσης να καταρρεύσουν, να καταστούν άχρηστα, καθώς τα έθνη γίνονται όλο και πιο αφερέγγυα και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα συνεχίζει να διαλύεται συστηματικά.
Με την κατάρρευση, τα προγράμματα διάσωσης και την πλήρη αποτυχία να ακολουθηθούν κάθε είδους αποτελεσματικές στρατηγικές ανάκαμψης, τα μηνύματα είναι πολύ ξεκάθαρα: θα επιτραπεί στο σύστημα να καταρρεύσει εντελώς, ανοίγοντας έτσι το έδαφος για μια προσχεδιασμένη «λύση».
Το Ground Zero (σημείο μηδέν) όσο αφορά την καπιταλιστική οικονομία μπορεί μεταφορικά να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύεται από τους δίδυμους πύργους. Και τα τοξικά παράγωγα δείχνουν ότι η κατάρρευση είναι στην πραγματικότητα μια ελεγχόμενη κατεδάφιση.
Τότε τα βιομετρικά στοιχεία γίνονται σημαντικά.
Με αυτόν τον τρόπο θα είναι δυνατή – σε μεταγενέστερο στάδιο – η εμφύτευση τσιπ και στη συνέχεια ένα μεγάλο μέρος της ασφάλειας θα μπορεί να αυτοματοποιηθεί και να παρακολουθούνται όλοι ανά πάσα στιγμή.
Το τσιπ συνδέεται με τον λογαριασμό σας, έτσι θα έχετε πάντα τα χρήματά σας μαζί σας, μαζί με τα ιατρικά σας αρχεία και ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν γνωρίζετε καν.
Ο στρατιωτικός νόμος μπορεί επίσης να αποτελέσει μέρος της μεταβατικής διαδικασίας, υποτίθεται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την οικονομική κατάρρευση.
Επιτρέπει τη δημιουργία της υποδομής του αστυνομικού κράτους που απαιτείται για την αντιμετώπιση της κατάρρευσης της κοινωνίας και την παροχή ασφάλειας στη διαδικασία ανασυγκρότησης.
Ο στρατιωτικός νόμος επιβάλλεται όταν γίνεται πόλεμος, σε περίπτωση μεγάλου κατακλυσμού…
***
«Μια ζωή που σώζεται από δειλία είναι χειρότερη από το θάνατο και είναι κάτω από το επίπεδο του θανάτου. Υπάρχει μεγαλύτερη ποιότητα ύπαρξης στην πράξη του να πεθαίνεις υποταγμένη στις χριστιανικές αξίες που διατηρούν την ανθρώπινη εικόνα σου και την υπηρετούν στον κόσμο, παρά σε μια μακρά, άφθονη ύπαρξη, αλλά που σώζεται από δειλία.
Κανείς δεν μπορεί να συναντήσει την αλήθεια της ζωής αν κινηθεί μόνο μεταξύ παρενθέσεων.
Φυσικά, δεν πρόκειται για θεαματικό ηρωισμό, αλλά αναμφίβολα για την ταπεινή προσπάθεια επικύρωσης των χριστιανικών αξιών στον κόσμο, με πολλούς κινδύνους , όπως επιτρέπει ο Θεός.
Όλοι όσοι θέλουν να σώσουν το τομάρι τους και τη ζεστή τους άνεση είναι καταδικασμένοι σε εκκαθάριση ψυχής: γίνονται ζωντανά «πτώματα» .
Όποιος δεν είναι σε θέση κάποιες στιγμές να ρισκάρει τα πάντα, να αψηφήσει τον θάνατο, αργά ή γρήγορα θα είναι το θύμα, ο σκλάβος του αντιχριστιανικού συστήματος.
Η εν Χριστώ εσωτερική ελευθερία -και αυτό είναι ουσιαστικό- μπορεί να σωθεί μόνο με τη βοήθεια του Θεού.
Όσο πλησιάζουμε στο τέλος του κόσμου, τόσο πιο γλυκιά θα είναι η κοσμική μας ύπαρξη, πιο πλούσια σε απολαύσεις, πιο δύσκολο να φύγουμε. Ο άνθρωπος, κατά κάποιο τρόπο, θα είναι σαν να βρίσκεται σε ένα είδος παραδείσου. Όσο θα αυξάνεται το φοβερό αίσθημα αποχωρισμού από τη ζωή, τόσο θα αυξάνεται παράλληλα και η επιθυμία της προσκόλλησης στην επίγεια ζωή. Μακάριοι όσοι θα πιστέψουν στον Υιό και στον Λόγο του Θεού μέχρι τέλους».
«Έρχονται κάποιοι και μου λένε: Θα έκανα μια ορθόδοξη χριστιανική ζωή, θα πήγαινα στην εκκλησία αν μπορούσα… αν είχα τις προϋποθέσεις, αν υπήρχαν… αλλά αυτό είναι αδύνατο…
Και τους απαντώ:
«Αυτή είναι η ζωή που έχεις, αυτός είναι ο κλήρος που τράβηξες. Τώρα είναι απαραίτητο να είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός. Αν περιμένεις να έχεις άνεση και όλες τις άψογες συνθήκες και ελεύθερο χρόνο και θα υπάρξει ξανά γαλήνη και ευημερία όπως στο Βυζάντιο, μπορεί να χάσεις την ευκαιρία να γίνεις αυτό που λες ότι θέλεις να είσαι ».