Αλέξης Αλεξάνδρου
Μελετώντας αυτό τον καιρό τον βίο του αγαπημένου αγίου Νεκταρίου ένα απόσπασμα μου τράβηξε την προσοχή. Σε αυτό αναγνώρισα την διαχρονικότητα της έφεσης, της βούλησης του ανθρώπου. Λέει λοιπόν ένα από εκείνα τα μοναχικά βραδιά των απολογισμών, προσευχητικά με πόνο και απορία ο άγιος πως: “Τα συγγράμματά του που με τόσο κόπο, ξενύχτια και οικονομικές θυσίες έφερνε στη δημοσιότητα δεν έκαναν τόση εντύπωση, όσο τα σημεία, τα θαύματα που με τη χάρη του Θεού αξιωνόταν να κάνει. Μια θεραπεία από ευχέλαιο, εκδίωξη δαιμονίων…“.*
Πολυγραφότατος ο άγιος. Με πολύ κόπο και στερήσεις έφερνε στο φως λόγους γραπτούς, πνευματικούς, ωφέλιμους και παρηγορητικούς για τις ψυχές. Κι όμως οι άνθρωποι τότε, όπως και την εποχή του Χριστού αλλά και στις μέρες μας, λίγο πολύ τους αγνοούμε. Αντίθετα μας κάνει εντύπωση, ελκύει την προσοχή μας, το τρανταχτό, το θαυμαστό, το σημείο, το θαύμα. Ένας σωματικά άρρωστος που γίνεται καλά από έναν καρκίνο, ένας παράλυτος που ξαφνικά περπατάει πάντα θα κλέβει για λίγο την προσοχή μας. Ίσως επειδή είναι κάτι χειροπιαστό, κάτι που το βλέπει το μάτι και το ψηλαφούν τα χέρια. Ίσως επειδή είναι και εύκολο, δεν απαιτεί από εμάς κόπο, αλλαγή στον τρόπο και στη ζωή μας.
Ζητάμε θαύματα κι όμως ο λόγος Του μας αφήνει σχεδόν αδιάφορους. Ζητάμε θαύματα και θαυμάζουμε, αλλά μέσα στη ψυχή δεν αλλάζουμε. Ζητάμε θαύματα, μα λησμονούμε πως το μεγαλύτερο θαύμα είναι η μετάνοια. Είναι ο δρόμος ο ανηφορικός της εσωτερικής μεταμόρφωσης. Είναι ο τρόπος που μεταλλάσσει τον λύκο σε πρόβατο, τον σκοτισμένο από τα πάθη σε φωτισμένο με Άγιο Πνεύμα, τον άγριο σε άγιο, τον άσωτο σε υιό της Βασιλείας των Ουρανών.
Ζητάμε οι άνθρωποι σημεία, θαύματα. Μα ξεχνάμε πως το μεγαλύτερο θαύμα είναι η αγάπη και η μακροθυμία του Κυρίου μπροστά στα δικά μας πάθη, την τύφλωση και τον εγωισμό. Την αυτονομία και την εξορία Του από την καρδιά μας. Απλώνει ο Χριστός το ματωμένο χέρι Του προσμένοντας τη δική μας επιστροφή, τη δική μας μετάνοια.
Ζητάμε οι άνθρωποι θαύματα μα το πιο μεγάλο θαύμα είναι πως μας περιμένει ακόμα ο Θεός…
* Από το βιβλίο “Ο άγιος του αιώνα μας – (Ο όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς)“, του Σώτου Χονδρόπουλου