Κώστας Καραΐσκος
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἐρντογάν στό βῆμα τῆς Γενικῆς Συνέλευσης τοῦ ΟΗΕ προχθές (20-9-2022) ἦταν μιά κωμικοτραγική παράσταση, μιά θλιβερή στιγμή ἀκόμα καί γιά τόν Τοῦρκο Πρόεδρο. Ἐκφώνησε ἕνα λογίδριο πού τό χαρακτήριζε ἡ ἀξιοθρήνητη ἔπαρση, ἡ προκλητική ψευδολογία καί ὁ εὐδιάκριτος φόβος. Αὐτό τό τελευταῖο στοιχεῖο ἀξίζει ὄντως νά διερευνηθεῖ.
Παρακάμπτουμε τόν κομπασμό του γιά τόν εἰρηνευτικό ρόλο πού ἀνέλαβε μεταξύ Ρώσων καί Οὐκρανῶν, χωρίς βέβαια ἐπιτυχία (ἐκτός κι ἄν θεωρήσουμε ἐπιτυχία τά ἀδιαμφισβήτητα ὀφέλη γιά τή δική του χώρα). Γιά τήν Κύπρο ἐπανέλαβε τίς γνωστές βρωμιές, καλώντας σέ διεθνή ἀναγνώριση τῶν πεπραγμένων τοῦ Ἀττίλα καί γιά τήν ἑλληνική Θράκη βρῆκε νά πετάξει μιά ἀερογεμή φράση περί πολιτικῶν «διακρίσεων καί καταπίεσης σέ βάρος τῆς τουρκικῆς – μουσουλμανικῆς μειονότητας». Τί νά κάνει ὁ καημένος, δέν εἶχε κάτι συγκεκριμένο νά πεῖ…
Ἐκεῖ πού ἐπικεντρώθηκε, χρησιμοποιώντας μάλιστα καί φωτογραφίες, ἦταν τά …«ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητας» πού διαπράττει ἡ Ἀθήνα ὑπερασπιζόμενη (μέ αὐτονόητες ἐπαναπροωθήσεις) τήν ἐπικράτειά μας ἀπό τήν μαζική εἰσβολή τῶν λαθρομεταναστῶν. Μιά εἰσβολή πού ἡ ἴδια ἡ Τουρκία μεθοδεύει καί κατευθύνει, ὡς θεσμικός δουλέμπορας, ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα ἐπιχειρεῖ νά ἀντιμετωπίσει τήν πλημμυρίδα μέ τό κουτάλι. Τέλος, ὁ Ταγίπ πού καθημερινά μᾶς ἀπειλεῖ δημοσίως μέ εἰσβολή νύκτωρ, μᾶς κάλεσε σέ συνεργασία καί ἀλληλεγγύη, ἀφοῦ ἀφήσουμε στήν ἄκρη τήν ἔνταση καί τίς …προκλήσεις. Ναί, ἐμεῖς! Φυσικά δέν παρέλειψε νά πεῖ καί πώς «αὐτοί οἱ ὁποῖοι στήν περιοχή μας δέν εἶναι μέ τίποτε ἰσότιμοι μέ μᾶς καί παρά τό πολιτικό καί στρατιωτικό τους ἐπίπεδο ἐπιδιώκουν ἐπίδειξη δύναμης, περιέρχονται σέ μία κωμική κατάσταση».
Κάπου ἐδῶ φαίνεται καθαρά ὅτι ὁ Ἐρντογάν μᾶς φοβᾶται: τόν κωμικό ἀντίπαλο τόν ἀγνοεῖς, δέν προσπαθεῖς νά τόν δυσφημήσεις δημοσίως (χώρια πού ἄν κρίνεις «κωμική» μιά μοίρα Ραφάλ καί 3 φρεγάτες Μπελαρά ἔχεις μᾶλλον περίεργη αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ…). Ὁ Ἐρντογάν ξέρει ὅτι οἱ ΗΠΑ δέν θά τόν ἀφήσουν ἔτσι ἁπλᾶ νά περάσει στό ἀπέναντι, εὐρασιατικό στρατόπεδο καί δέν εἶναι μόνον οἱ οἰκονομικές πιέσεις στίς ἐπιλογές τους. Γιά ὅλους ἐμᾶς, πού δέν ἔχουμε πρόσβαση σέ ἀπόρρητα ἀρχεῖα καί σέ τραπέζια λήψης ἀποφάσεων, ἐπικρέμεται τό ἐρὠτημα τί θά χρησιμοποιήσουν οἱ Ἀμερικανοί: καρότο ἤ μαστίγιο; Τρέφουν δηλαδή ἀκόμη ἐλπίδες στήν Οὐάσινγκτον ὅτι θά μεταπείσουν τόν Τοῦρκο καί ἄρα ἐνδέχεται νά τόν δελεάσουν (μέ ἑλληνικά νησιά, λ.χ.); Ἤ ἔχουν ἀποφασίσει πώς μόνο μιά στρατιωτική ταπείνωση – ἀπό τήν Ἑλλάδα, ποιόν ἄλλον; – θά μάζευε τό λουρί τοῦ Ταγίπ; Ὅλα δείχνουν πώς ἡ Ἄγκυρα βλέπει νά ἔρχεται τό δεύτερο σενάριο, ἐξ οὗ καί ἡ λύσσα τους γιά τόν ἐπανεξοπλισμό μας, γιά τήν ἀμυντική συνδρομή τῆς Γαλλίας, γιά τήν παρουσία τῶν Ἀμερικανῶν στήν Ἀλεξανδρούπολη, γιά τήν μή ἀπόκτηση τῶν F-35 μά καί τῶν F-16 Viper, γιά τήν ἄρση τοῦ ἐμπάργκο στήν Κύπρο…
Στήν περίπτωση λοιπόν πού αὐτή ἡ ἐκτίμηση εἶναι βάσιμη, τόν τρόπο ἀντιμετώπισης τόν ξέρει ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος: γλύφουμε ὅπου φτύναμε. Αὐτός πού δήλωνε «θά κάνουμε τήν προσευχή μας στό τζαμί Ἐμεβί στή Δαμασκό», αὐτός πού χαρακτήριζε τόν Μπασάρ Ἄσαντ «τρομοκράτη πού σκότωσε 1.000.000 πολίτες του» (27/12/17) κι ἔκρινε «ἁμαρτία» νά κοιμᾶται κάποιος ἥσυχος πρίν ἐκκαθαριστεῖ ἡ Συρία ἀπό τό καθεστώς Ἄσαντ (15/2/20), προχθές (16/9/22) καί μέ τή ρωσική «πειθώ» ἔφτασε νά δηλώσει «μακάρι νά ἐρχόταν στό Οὐζμπεκιστάν καί ὁ Ἄσαντ, θά συναντιόμασταν»! Αὐτός πού χαρακτήριζε τό Ἰσραήλ «κράτος – τρομοκράτη» κι εὐχόταν νά ξαναπάρει τήν Ἱερουσαλήμ (10/12/17), αὐτός πού ὁμολογοῦσε ὅτι ποτέ δέν σκέφτηκε κάτι θετικό γιά τό Ἰσραήλ, ἔγλυφε πρό μηνῶν τόν Ἰσραηλινό Πρόεδρο Χέρτζογκ (22/2/22). Νά μήν ἀναφερθῶ καί σέ περισσότερες χῶρες, σάν τή Σαουδική Ἀραβία κ.ἄ., παρέλκει. Μήπως λοιπόν ἦρθε ἡ ὥρα νά πάψει νά ἀλυχτάει κατά τῆς Ἑλλάδας κι αὐτός καί ἡ ἀγέλη του, καί νά κάνει τήν ἀνάγκη φιλοτιμία; Ἄν ὄντως βλέπει τόν κάμπο γεμᾶτο ξερό χορτάρι, εἶναι καιρός νά ἀφήσει στήν ἄκρη τά σπίρτα.