Τα διαβάζουμε, τα ακούμε και τα παρακολουθούμε στις ειδήσεις σχεδόν σε καθημερινή βάση: Συμμορίες ανηλίκων προβαίνουν σε βιαιοπραγίες σε βάρος συνομηλίκων τους ή και μεγαλύτερων ανθρώπων είτε έχοντας ως πρόθεση να τους ληστέψουν είτε στο πλαίσιο χουλιγκανικής δράσης ή για να δείξουν την «κυριαρχία» τους σε κάποια περιοχή.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι βιαιοπραγίες και οι επιθέσεις με λοστούς, μαχαίρια, πέτρες και άλλα φονικά εργαλεία και αντικείμενα έγιναν χωρίς ιδιαίτερο λόγο μόνο για να εκτονώσουν τα μέλη των συμμοριών τα αποθέματα οργής που έχουν μέσα τους.
Η οργή, η απόγνωση και η επιθετικότητα που αισθάνεται μερίδα της ελληνικής νεολαίας δεν είναι ανεξήγητο φαινόμενο ούτε ενέσκηψαν ως κεραυνός εν αιθρία. Το βασικότερο πρόβλημα, που καταλήγει στην εκδήλωση αυτών των φαινομένων, είναι η επίθεση που έχει δεχτεί ο θεσμός της οικογένειας. Τα διαζύγια έχουν πληθύνει, ο αριθμός των ωρών εργασίας των ζευγαριών (αν υπάρχει δουλειά) έχει αυξηθεί, οι αποδοχές έχουν μειωθεί, οι υποχρεώσεις πολλαπλασιάζονται και τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα τους, ουσιαστικά μακριά από τους γονείς τους -ακόμα κι αν κατοικούν στον ίδιο χώρο-, έχοντας ανά χείρας το κινητό, τον υπολογιστή ή το τάμπλετ. Η πανδημία και οι εξωφρενικοί περιορισμοί που επέβαλαν τυραννικώ τω τρόπω οι κυβερνήσεις στους λαούς γιγάντωσαν τα αρνητικά φορτία που σωρεύονταν στην κοινωνία και -κυρίως- τη νεολαία.
Οι βουλιμικοί για χρήμα και εξουσία δισεκατομμυριούχοι, μέτοχοι των εταιριών υψηλής τεχνολογίας είναι κάθε άλλο παρά κατάλληλοι για… παιδαγωγοί της ελληνικής νεολαίας. Αυτό τον ρόλο πρέπει να τον αναλάβει κατά κύριο λόγο η οικογένεια, ύστερα τα σχολεία και οι φορείς που μπορούν και οφείλουν να βοηθήσουν, όπως είναι η Εκκλησία.
Το πηδάλιο της καθημερινότητάς μας πρέπει να στρίψει άμεσα με κατεύθυνση τα ασφαλή ύδατα των παραδοσιακών αξιών, που συντήρησαν και ανέδειξαν το ελληνικό έθνος επί χιλιετίες. Σε διαφορετική περίπτωση, κάθε άνεμος που έχει σπείρει το σάπιο παγκόσμιο και ντόπιο σύστημα εξουσίας θα μας χτυπήσει με ισχύ θυέλλης.