Ένα μικρό παιδί είχε πάει στο φτωχομαγαζάκι του πατέρα του. Και εκεί παρακολουθούσε σιωπηλά την δουλειά του μπαμπά του και τις συναλλαγές του. Οι πελάτες διάλεγαν τα πράγματα που ήθελαν , πλήρωναν, έπαιρναν τα ρέστα τους και έφευγαν. Όλα καλά , ήρεμα και ειρηνικά. Κάποια στιγμή ήλθε και μία πλούσια κυρία . Επήρε τα πράγματα που ήθελε. Έδωσε ένα μεγάλο νόμισμα…. να τα πληρώσει . Και περίμενε τα ρέστα της, που ήσαν διάφορα μικρότερα νομίσματα. Ανάμεσα τους ήταν και ένα νομισματάκι τιποτένιας αξίας, πολύ βρώμικο. Η πλούσια κυρία δεν καταδέχθηκε να το πιάσει στο χέρι της . Το κοίταξε με αηδία και είπε : Αυτό να το δώσεις στο παιδί σου να το ρίξει την Κυριακή στην Εκκλησία ! Το έσπρωξε προς το μέρος του και έφυγε.
Το φτωχό παιδί το επήρε. Αλλά τα λόγια της το είχαν αναστατώσει. Και ερώτησε.
– Κάνει να δίνουμε στον Χριστό τα βρώμικα , μπαμπά ; Δεν του πήγαινε αυτή η σκέψη.
Του απάντησε ο πατέρας του :
– Εκείνα που δίνουμε στον Χριστό , παιδί μου , πρέπει να είναι τα πιο όμορφα, τα πιο λαμπρά .
Έτσι το μικρό παιδί επήρε την βρώμικη εκείνη δεκάρα. Για να την ρίξει στην Εκκλησία. Αλλά μη θέλοντας να την δώσει βρώμικη στον Χριστό , άρχισε να την τρίβει , να καθαρίσει. Και τρίβοντάς την κάθε ημέρα λίγο , μέχρι την Κυριακή την είχε κάμει από χάλκινη και έλαμπε σαν να ήταν από χρυσάφι. Και όταν την Κυριακή , την έριξε στο κουτί , για να πάρει κερί , την επήραν οι άγγελοι και την πήγαν κατ`ευθείαν στον Χριστό. Και την απόθεσαν στα χέρια του. Και ο Χριστός την επήρε. Και την ευλόγησε. Και είπε :
– Είναι μια από τις πιο όμορφες προσφορές που έχω δει !
Τι ήταν εκείνο , που έκαμε την δεκάρα τόσο όμορφη στα μάτια του Χριστού ;
Το χρώμα ;
Το τρίψιμο ;
Η λάμψη ;
Όχι. Ήταν κάτι άλλο. Η εσωτερική διάθεση του μικρού παιδιού , που δεν ανεχόταν , να δώσει στον Χριστό κάτι το άσχημο , κάτι που και αυτό το έβλεπε ότι ήταν βρώμικο. Έτσι καθάρισε το παιδί την δεκάρα. Χωρίς , λόγω ηλικίας , να το υποψιάζεται , ότι καθαρίζοντας την δεκάρα , καθάριζε πρώτα την ψυχή του , αφού έτσι κατανοούσε όλο και πιο πολύ , πως , ό,τι έχει σχέση με τον Θεό , πρέπει να είναι μέσα και έξω καθαρό.
από το βιβλίο : Η εδώ ζωή και η εκεί ζωή – Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου