παπα-Ηλίας Υφαντής
Παράδεισο λένε οι νεοταξίτες θα κάμουν τη γη για το «περιούσιο» συνάφι τους. Αλλά μήπως κι εμείς οι χριστιανοί, δεν ευχόμαστε στο «Πάτερ ημών» να έλθη η βασιλεία του Θεού «ως εν ουρανώ και επί της γης»;
Ο προφήτης Μιχαίας (+14 Αυγούστου), για παράδειγμα, εδώ και εικοσιοχτώ αιώνες, αφήνει να ξεχυθεί απ’ τη γραφίδα του και το λόγο του μια αδυσώπητη φωνή σαν ηφαιστειακή λάβα:
«Αλίμονο σ’ αυτούς, λέει, που καταδυναστεύουν και καταληστεύουν τους φτωχούς και τους διώχνουν απ’ τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους. Επειδή έχουν δύναμη στα χέρια τους…»! Όπως τώρα οι λήσταρχοι πολιτικοί και τραπεζίτες!…
«Τι κάνουν οι δικαστές (Σκαλτσούνηδες); Τι κάνει το ιερατείο(Ιερώνυμοι); Συμμετέχουν κι αυτοί στη συμπαιγνία της κοινωνικής τρομοκρατίας και αδικίας. Υποστηρίζουν τα συμφέροντα του κατεστημένου. Είναι λαοπλάνοι και ανθρωποφάγοι…»!
«Τι κάνουν οι, λεγόμενοι, πνευματικοί άνθρωποι; Λιβανίζουν αυτούς που τους ταΐζουν. Και τρομοκρατούν εκείνους, που δεν εξαγοράζουν τη σιωπή τους με το φαΐ και το χρήμα»!…
Όταν η Παναγία, μετά τον Ευαγγελισμό, συναντιέται με την Ελισάβετ λέει πράγματα, που, στις μέρες μας, θα μπορούσε να της στοίχιζαν κόμη και δικαστικές διώξεις.
«Αυτός που θα γεννηθεί από μένα, λέει, θα γκρεμίσει τους τυράννους απ’ τους θρόνους και θ’ ανυψώσει τους ταπεινωμένους. Θ’ αφαιρέσει τα πλούτη απ’ τους πλουσίους και θα χορτάσει τους πεινασμένους».
Παρόμοιο κήρυγμα, έκαμαν και οι άγγελοι, για λογαριασμό του ανήμπορου να μιλήσει, κατά τη γέννησή του, Χριστού,. Με το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…». Όπου τόνισαν ότι σκοπός του ερχομού του Χριστού στη γη, είναι η δόξα του Θεού, που συνεπάγεται την «επί γης ειρήνη». Η οποία, για να επικρατήσει, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η «εν ανθρώποις ευδοκία». Η αλληλοκατανόηση, δηλαδή, μεταξύ ανθρώπων και λαών.
Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός στο πρώτο του κήρυγμα, που έκαμε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ, διάβασε και ανέλυσε τη σχετική με το πρόσωπό του προφητεία του Ησαΐα, που λέει περίπου τα ίδια: «Το Άγιο Πνεύμα, λέει η προφητεία, με έχρισε μεσσία. Και ήρθα να σας φέρω την καινούργια εποχή, που θα είναι αρεστή και αποδεκτή από τον Θεό, αλλά και από τους ανθρώπους. Γιατί θα απαλλάξω τους φτωχούς από τη φτώχεια, τους αρρώστους απ’ την αρρώστια, τους αιχμάλωτους απ’ την αιχμαλωσία τους και όλους τους ανθρώπους απ’ πηγή της κακοδαιμονίας, που είναι η αμαρτία.
Και μέσα στα πλαίσια αυτά κινήθηκε ο Χριστός σε όλη τη μετέπειτα δράση του και διδασκαλία. Αφού και τυφλούς και χωλούς και παράλυτους και πάσης φύσεως αρρώστους θεράπευσε. Και τους πεινασμένους στην έρημο χόρτασε! Και όλους αυτούς, που ανατρέπουν τη δικαιοσύνη και την πρόνοια του Θεού, και καταπιέζουν και καταληστεύουν τους λαούς σφυροκόπησε και καταδίκασε ποικιλοτρόπως!
Αλλά και οι πρώτοι χριστιανοί, ακολουθώντας τον προσανατολισμό του Χριστού, είχαν εφαρμόσει καθεστώς κοινοκτημοσύνης! Όπου «ο καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες του». Και, όταν το καθεστώς αυτό διαταράχτηκε απ’ την ιδιοτέλεια κάποιων, οι απόστολοι υπέδειξαν την εκλογή των επτά διακόνων. Και μάλιστα με τα πλέον δημοκρατικά και καθαρά κριτήρια, που ήταν:
1. Να έχουν αυτοί, που θα εκλέγονταν, καλή φήμη. Έτσι ώστε να μη συμβαίνουν τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Όπου οι χριστιανοί, «ως πρόβατα επί σφαγήν», ακολουθούν απατεώνες και ληστάρχους, που, αντ’ αυτών, εκλέγει μονίμως η SINGULAR LOGIC του Ρότσιλδ.
2. Να έχουν οι εκλεγόμενοι γνώση του αντικειμένου, με το οποίο θα ασχοληθούν. Και να μην αναλαμβάνουν άσχετοι άνθρωποι (Πλεύρης) αρμοδιότητες άσχετες με το γνωσιολογικό τους οπλοστάσιο. Και:
3. Οι εκλεκτοί να είναι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα. Που σημαίνει να ρυθμίζουν το βίο και την πολιτεία τη δική τους και της κοινωνίας σύμφωνα με την αλήθεια του Θεού. Και όχι να πολεμούν και να υπονομεύουν κάθε μορφή δικαιοσύνης και κοινωνικής πρόνοιας. Όπως τώρα οι εκπρόσωποι της εταιρίας παγκόσμιων και ντόπιων δολοφόνων…
Οι άγιοι, εξάλλου, διαχρονικά υποστήριξαν την κοινωνική δικαιοσύνη και κάποιοι μάλιστα θυσιάστηκαν για χάρη της. Όπως ο Χρυσόστομος και ο Πατροκοσμάς! Και πάμπολλοι άλλοι. Και ασφαλώς όλα αυτά και πάμπολλα άλλα, που θα μπορούσαν να ειπωθούν, δείχνουν ότι ο Χριστός δεν ασχολήθηκε, δήθεν, μόνο με τα «πνευματικά», λεγόμενα, προβλήματα. Ωσάν η κοινωνική δικαιοσύνη και πρόνοια να μην είναι προβλήματα πνευματικά!…
Άλλωστε και στη Δευτέρα Παρουσία του έχει καθορίσει ως βασικό κριτήριο, για την απώλεια ή την κατάκτηση της αιώνιας ζωής την επίλυση των επίγειων προβλημάτων. Δεδομένου ότι θα απευθύνει στους κρινόμενους τα-άμεσα συνδεδεμένα με τα επίγεια προβλήματα-καταλυτικά εκείνα λόγια: «Πείνασα, δίψασα, ήμουν φυλακισμένος, ξένος και άρρωστος και δεν με φροντίσατε»!…
Που σημαίνει ότι οι προφήτες, η Παναγία, οι απόστολοι, οι Πατέρες κινήθηκαν όλοι στα πλαίσια της «Κυριακής Προσευχής»: Όπου το ζητούμενο είναι να γίνει το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μας «ως εν ουρανώ και επί της γης».
Γιατί όμως συμβαίνει το σχιζοφρενικό, πάμπολλοι χριστιανοί να δοξολογούν στις εκκλησιές τον Χριστό και να κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα Του και ως πολίτες να ζητωκραυγάζουν και να ψηφίζουν τους αντίχριστους;
Συμβαίνει αυτό, επειδή ακριβώς πιστεύουν ότι αρκεί να απαγγέλλουμε την «Κυριακή Προσευχή», αδιαφορώντας για το αν και πόσο την εφαρμόζουμε.
Παρότι είναι σίγουρο ότι δεν θα κερδίσουμε τη βασιλεία του Θεού, αν δεν αγωνιζόμαστε να έλθη «ως εν ουρανώ και επί της γης»!…