Ολοένα τρέχεις.
Μαζεύεις χρήματα, σκορπίζεις χρήματα, πληρώνεις λογαριασμούς, κάνεις τα γούστα σου.
Ευχαριστημένος πάντως δεν είσαι. Κι ας έχεις τη δουλειά σου, ας έχεις την οικογένεια και τον έρωτά σου στο πλάι. Όχι δεν είσαι ευχαριστημένος. Μόνιμα κάτι σου λείπει.
Είναι βλέπεις εκείνος ο μηχανισμός παραγωγής αναγκών του σύγχρονου ανθρώπου που δε σε αφήνει σε ησυχία.
Πάντα κάτι δεν έχεις. Κάτι που συνειδητοποιείς πόσο χρειάζεσαι κι αμέσως σε πιάνει λύσσα να το αποκτήσεις.
Κι εκεί που κάποιος άλλος θα έλεγε “Δόξα τω Θεώ”, εσύ βουτάς στην αναζήτηση, μετατρέποντάς το σε ένα λαχανιασμένο “Βοήθα Παναγιά”.
Και κάπως χάνεις και το νόημα της ζωής σου.
Κάπως έτσι παύεις να εκτιμάς όσα έρχονται κι αναζητάς όσα δεν έχεις. Σε στοιχειώνει η απουσία τους και το μυαλό σου κολλά εκεί, σε ό,τι σου λείπει. Λυπάμαι που στο λέω φίλε, αλλά το βασικό που σου λείπει δεν είναι αυτό που αναζητάς.
Σου λείπει ευγνωμοσύνη και συναίσθηση. Δες γύρω σου. Δες όλο αυτόν τον δυστυχισμένο κόσμο που ζει σε σκηνές. Δες αυτούς που χάνουν δουλειές, σπίτια, ανθρώπους.
Δες ακόμη χειρότερα εκείνους που παλεύουν μέσα σε ένα άθλιο κρατικό νοσοκομείο για την υγεία τους. Ή και σε μια καλοζωισμένη ιδιωτική κλινική, το ίδιο κάνει. Δες τους.
Ήταν άνθρωποι σαν κι εσένα. Έτρεχαν να προλάβουν τις επιθυμίες που ονόμαζαν ανάγκες κι έχαναν κάτι σημαντικότερο: τη ζωή.
Δες αυτούς που ο πόνος τους έριξε το πιο δυνατό χαστούκι. Κι έτσι συνήλθαν, έτσι αναθεώρησαν τις αξίες τους, έτσι κατάλαβαν τι πρέπει κανείς να κυνηγά, τι πρέπει κανείς να επιθυμεί. Υγεία πάνω από όλα φίλε μου κι ανθρώπους δίπλα σου να σε αγαπούν και να αλληλοστηρίζεστε. Μα πάνω από όλα να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο. Μόνο έτσι περνά η ζωή με νόημα. Μόνο έτσι αξιοποιείται ο χρόνος του καθενός σε τούτη δω την πλάση. Αν αναλωθείς να αναζητάς κάθε τι που γεννά το μυαλό σου, αν πιεστείς να το βρεις κι επικεντρωθείς μόνο σε αυτό, ζήτω που καήκαμε.
Δεν έχεις ελπίδες τότε άνθρωπε. Δες γύρω σου και συνειδητοποίησε με τον καλό, τον αναίμακτο, τον ανώδυνο τρόπο τι σημαίνει αληθινά ζωή και ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητές σου.
Και κόψε ταχύτητα.
Κάνε τον σταυρό σου που είσαι εσύ και οι άνθρωποί σου καλά και ευχαρίστησε για όσα έχεις. Κι ας σου λείπουν κι άλλα ακόμη. Δεν πειράζει. Όλα γίνονται. Κι αν πάλι δε γίνουν, δε θα σκάσει και κανείς.Πάνω από όλα υγεία και χαμόγελα. Και πίστη και όνειρα.Και θέληση για ζωή.Για ζωή με τη σωστή σημασία της, σωστά δομημένη, σωστά στοχοθετημένη.
Αναθεώρησε λοιπόν πριν να είναι αργά.
(Στεύη Τσούτση)