Άγιος Παϊσιος
“Θά περάσουμε σιγά-σιγά δύσκολες μέρες”
– Γέροντα, ανησυχώ, όταν λέτε ότι θα περάσουμε δύσκολα χρόνια.
-Να είστε αγαπημένες, μονοιασμένες, καταρτισμένες πνευματικά, να έχετε παλληκαριά, να είστε ένα σώμα, και μη φοβάσθε τίποτε. Βοηθάει μετά o Θεός.
Νά καλλιεργήσετε την αγάπη την πνευματική. Να έχετε τέτοια αγάπη πού έχει ή μάνα για το παιδί.
Νά ύπάρχη ή αδελφοσύνη, ή θυσία. Θά περάσουμε σιγά-σιγά δύσκολες μέρες.
Φυσικά εμείς οι μοναχοί φεύγουμε από τον κόσμο και αφήνουμε γνωστούς και συγγενείς, για νά μπούμε στην μεγάλη οικογένεια του Άδάμ του Θεού.
Οί λαϊκοί όμως επιβάλλεται να έχουν σχέσεις με γνωστούς και συγγενείς πού ζουν πνευματικά, για νά βοηθιούνται.
Ό Χριστιανός πού αγωνίζεται μέσα στον κόσμο βοηθιέται, όταν έχη σχέσεις με πνευματικούς ανθρώπους.
Όσο πνευματικά και να ζή κανείς, έχει ανάγκη ιδίως στην εποχή πού ζούμε από την καλή συντροφιά.
Ή επαφή με πνευματικούς ανθρώπους πολύ τον βοηθάει περισσότερο και άπό την πνευματική μελέτη, διότι αυτή ή χαρά του πνευματικού συνδέσμου του δίνει όρεξη μεγάλη, για να αγωνίζεται πνευματικά.
Ακόμη και στην εργασία, σε μια δημόσια υπηρεσία κ.λ.π., καλά είναι να γνωρίζονται μεταξύ τους οι πνευματικοί άνθρωποι, για να αλληλοβοηθιοϋνται.
Μπορεί, ας υποθέσουμε, νά παρουσιασθή ένα πρόβλημα μεταξύ συναδέλφων, νά χρειάζωνται αλληλοσυμπαράσταση καί νά διστάζη ό ένας νά μιλήση στον άλλον, αν δέν γνωρίζωνται.
-Όταν, Γέροντα, ένας άρνηθη νά μάς εξυπηρέτηση σε κάποια ανάγκη μας, είναι σωστό νά δυσκολευώμαστε νά του ξαναζητήσουμε κάτι πού θά χρειασθούμε;
– Οχι, δέν πρέπει. Ισως τότε νά μην είχε την δυνατότητα νά εξυπηρέτηση. Είναι σάν νά μου ζητάς ένα σταυρουδάκι, και σού το δίνω.
Άλλη φορά μού ζητάς, άλλα δεν έχω να σού δώσω, και δεν σού δίνω. Εγώ ύστερα αγοράζω σταυρουδάκια, για να έχω να δίνω, και έρχεσαι εσύ και δεν μού ζητάς, ενώ έγώ περιμένω μια ευκαιρία για να τα μοιράσω.
Σήμερα οί άνθρωποι ζουν στην ίδια πολυκατοικία και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους.
Παλιά υπήρχε ή γειτονιά, πού βοηθούσε τους ανθρώπους νά γνωρισθούν, καί σέ μιά ανάγκη στήριζε ό ένας τον άλλον.