Αλέξης Αλεξάνδρου
Θαρρώ πως την εποχή ετούτη ο κόσμος είναι βαθιά διχασμένος. Μπερδεμένος, χωρίς πυξίδα, παγιδευμένος μεταξύ εικονικής πραγματικότητας και κίβδηλης αντίληψης της ζωής και του περιβάλλοντός του.
Δεν ξέρουμε πια τι να πιστέψουμε και τι όχι. Ποια είναι η αλήθεια και που εισχωρεί ύπουλα το ψέμα και η προπαγάνδα. Κάποιοι άνθρωποι με φωτισμένο νου μπορούν και διακρίνουν. Άλλοι απλώς το υποπτεύονται, μα οι περισσότεροι ούτε καν υποψιάζονται πως ότι μας σερβίρεται έχει μέσα δόλο, πλάνη, ξεπεσμό των ηθών, θολούρα πνευματική.
Σήμερα ζούμε αυτό ακριβώς που πραγματεύεται η διάσημη αμερικανική ταινία “Matrix“. Ένα ψεύτικο, εικονικό κόσμο κατασκευασμένο από τις μηχανές για να κρατήσει τον ανθρώπινο πληθυσμό υπάκουο.
Οι μηχανές αυτές είναι τα ΜΜΕ, η τηλεόραση και τα κοινωνικά δίκτυα. Συνδεδεμένος πλέον με το δίκτυο ο κάθε άνθρωπος 24 ώρες το 24ωρο. Κάθε στιγμή φρέσκες ανάλαφρες ειδήσεις, εφαρμογές παιχνιδιών, νέα από το μέτωπο του πολέμου, κρούσματα της πανδημίας. Γυμνό, τρομοκρατία, φόβος, μοιχείες, ύβρεις, τσακωμοί, κουτσομπολιά, φόνοι… Κι όλα αυτά μέσω του κινητού ή της τηλεόρασης. Εθισμένοι στην εικονική πραγματικότητα και αγνοούντες πλήρως την ουράνια αιωνιότητα.
Γι’ αυτό ο άνθρωπος από αυτή την υπερπληροφόρηση- παραπληροφόρηση, τα σκουπίδια με τα οποία τρέφεται (;) πνευματικά, κουράζεται ψυχικά, αποσυντονίζεται συναισθηματικά, μπερδεύεται, χάνει το νόημα, τι είναι σημαντικό και τι όχι. Ο νους δεν ησυχάζει ποτέ, παύει να σκέπτεται, χάνει τη θέληση να προσεύχεται. Δεν μπορεί πλέον ο άνθρωπος να έχει δική του γνώμη, η γνώμη που σχηματίζει δεν είναι δική του αλλά των μέσων που νυχθημερόν ακολουθεί. Η κριτική σκέψη είναι απούσα και ο άνθρωπος σκόπιμα κρατιέται πάντα φοβισμένος, κι γι’ αυτό φροντίζουν πάλι τα μέσα, ώστε με το φόβο στη ψυχή να είναι πιο ευάλωτος και έτσι πιο εύκολα διαχειρίσιμος από το σύστημα. Είναι τόση η δύναμη του δικτύου, ώστε να διαμορφώνει την κοινή γνώμη, να αποκοιμίζει ή όποτε θέλει έντεχνα να εξαγριώνει, αλλά και με τρόπο να αποπροσανατολίζει τον θεατή από τα πραγματικά του προβλήματα.
“Έτσι θέλουν οι άλλοι να αποβλακώσουν τον κόσμο με την τηλεόραση. Δηλαδή, αυτά που ακούν οι άνθρωποι, αυτά να πιστεύουν, αυτά να κάνουν…Υπάρχει όμως και άλλη τηλεόραση η πνευματική… Να καταλάβουν την πνευματική τηλεόραση, γιατί με τα κουτιά θα χαζέψουν”. Τα λόγια αυτά τα προφητικά του Αγίου Παϊσίου, σ’ έναν προσκυνητή, περιγράφουν τη θλιβερή πραγματικότητα του σήμερα.*
Αν θέλουμε να ηρεμήσουμε, να γαληνέψουμε, να πάρουμε δύναμη και κουράγιο, ελπίδα και πίστη για τα δύσκολα που βιώνουμε, να έρθουμε πάλι σε επαφή με τον εαυτό μας, αυτή είναι η πρώτη κίνηση: Να κλείσουμε την τηλεόραση. Ν’ αποσυνδεθούμε από την πλάνη και να ποθήσουμε την αλήθεια. Να πάμε στην εκκλησία να ανάψουμε ένα κερί, να λέμε πρωί- βράδυ προσευχή. Να βρούμε έναν καλό παπά να εξομολογηθούμε και να μας διαβάσει συγχωρητική ευχή. Κι έτσι λίγο-λίγο να ξαστερώσει ο νους, να σκορπίσει το σκοτάδι του φόβου και της πλάνης και να χαράξει στην ψυχή η θεϊκή αυγή. Να ψιθυρίζει η καρδιά την μονολόγιστη ευχή.
Όπως ξέρεις, εγώ δεν διαβάζω εφημερίδες, αλλά αυτά τα μαθαίνω από “αλλού“, θα μας εκμυστηρευτεί ξανά ο αγαπημένος άγιος Παΐσιος. Αυτό το “αλλού” να ποθήσουμε. Από αυτή την πηγή, φως κι αγάπη να αντλήσουμε.
Φώτιζέ μας, Κύριε…
* Πες το σύμπτωση, τραγική ειρωνεία ή καλύτερα πρόνοια Θεού… Ένας από τους ελάχιστους λόγους για να δεις τηλεόραση είναι η σειρά για τη ζωή του Αγίου Παϊσίου που προβάλλεται αυτό τον καιρό.