Κάποτε μια ομάδα τριών ανδρών χάθηκε στο βουνό και τους είχε απομείνει μόνο ένα μήλο για να φάνε και οι τρεις τους. Ήταν εξαντλημένοι από την κούραση και την πείνα. Τότε εμφανίστηκε ο Θεός λέγοντάς τους ότι θα δοκιμάσει τη σοφία τους και ανάλογα θα απαντούσε στο πρόβλημά τους.
Ο πρώτος είπε: δώσε μας περισσότερη τροφή.
Ο Θεός απάντησε ότι ήταν μια απάντηση χωρίς σοφία, γιατί δεν πρέπει να ζητάς από τον Θεό να εμφανίσει μαγική λύση στα προβλήματα, αλλά να δουλέψεις με αυτό που έχεις.
Ο δεύτερος είπε : Τότε κάνε τον καρπό να μεγαλώσει ώστε να χορτάσουμε και οι τρεις.
Ο Θεός του απάντησε όχι, γιατί λύση δεν είναι πάντα να ζητάς πολλαπλασιασμό αυτού που έχεις για να διορθωθεί το πρόβλημα, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με αυτό που έχει και πάντα ζητάει όλο και περισσότερα.
Είπε τότε ο τρίτος: Κύριέ μου, αν και βρισκόμαστε σε δύσκολη κατάσταση σκεφτόμαστε το «μπόι» μας, κάνε μας μικρούς να μας φτάσει το μήλο.
Ο Θεός είπε: Πολύ Καλά απάντησες, γιατί όταν ο άνθρωπος γίνει ταπεινός και αποβάλει την έπαρσή του, θα δει το θαύμα στη ζωή του.
Μάθαμε να βάζουμε άλλους να λύνουν τα προβλήματα ή να αναζητούν την εύκολη διέξοδο, ζητώντας πάντα από τον Θεό να τα διορθώσει όλα, χωρίς εμείς να αλλάξουμε ή να θυσιάσουμε τίποτα. Γι’ αυτό πολλές φορές φαίνεται ότι ο Θεός δεν μας ακούει, γιατί ζητάμε χωρίς να αφήνουμε χώρο στην καρδιά μας για να δράσει εκείνος. Ξεχάσαμε το «γενηθήτω το θέλημά σου, Κύριε».