Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Καλύτερα να φας την γλώσσα σου, παρά να του μιλήσεις έτσι.
Ουδέποτε προσβάλλομε ή λυπούμε άνθρωπο, ουδέποτε τον κάνουμε να νιώσει στερημένος, ελαττωμένος, να νιώσει κατωτερότητα, διότι του σκοτώνουμε την ψυχή.
Αυτός ο άνθρωπος θα τραυματιστεί και δεν θα μπορεί να επιτύχει στην ζωή του…
Ποτέ δεν τονίζουμε σε κάποιον την αδυναμία του, το πρόβλημά του. Ποτέ δεν του υπενθυμίζουμε την κακία του, την αμαρτία του. Μόνον τον έπαινο χρησιμοποιούμε, αλλά τον ευγενή έπαινο, όχι τον αφελή.
Διότι ο άνθρωπος ουδέποτε διορθώνεται με ονειδισμό, όπως και με παρατήρηση. Πρέπει να είναι πολύ άγιος, για να δεχθεί να διορθωθεί με τον ονειδισμό, την υπόδειξη ή την παρατήρησή σου. Αλλά, εάν ήταν τόσο άγιος, δεν θα είχε αυτό το ελάττωμα, για το οποίο χρειάσθηκε να του κάνεις παρατήρηση εσύ.
Αφού λοιπόν το έχει, το μόνο που χρειάζεται, είναι ο άκρος σεβασμός σου, για να μπορέσει κάποτε να ταπεινωθεί και να διορθωθεί, βλέποντας την δική σου ειρήνη, πραότητα, ταπείνωση, αγάπη, μακροθυμία, χρηστότητα, επιείκεια, γλυκύτητα…
Μόνον όποιος έχει αυτές τις αρετές μπορεί να διορθώσει κάποιον άλλον….
Από το βιβλίο: «Νηπτική ζωή και ασκητικοί κανόνες».