Όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας
Μια αδελφή παραπονέθηκε κάποτε στον π. Ζωσιμά για κάποια άλλη.
– Πάτερ, γιατί η τάδε με αντιπαθεί; Τι της έκανα;
– Ποιος σου είπε ότι σε αντιπαθεί; αντέδρασε εκείνος. Λάθος κάνεις! Από τον πονηρό είναι αυτός ο λογισμός. Μην τον δέχεσαι!
– Όχι, γέροντα, κάτι έχει μαζί μου. Το δείχνουν και τα λόγια της και το φέρσιμό της. Αλλά και η καρδιά μου το πληροφορείται καθαρά!
– Καλά, ας υποθέσουμε ότι έχεις δίκιο. Βγες στο δάσος και φώναξε: «Αγαπημένη μου αδελφή…!» Η ηχώ τι θα σου απαντήσει;
– Το ίδιο πάτερ.
– Ύστερα ξαναφώναξε: «Τρελή… Τιποτένια!…» Τι θα σου απαντήσει η ηχώ;
– Τις ίδιες λέξεις.
– Πίστεψέ με, κόρη μου, στη σχέση δύο ψυχών, στην αμοιβαία τους επικοινωνία, συμβαίνει ότι και με την ηχώ! Κοίταξε, λοιπόν, πρώτα μέσα στην καρδιά σου. Θα διαπιστώσεις ότι είναι πράγματι αρνητικά προκατειλημμένη απέναντι στην αδελφή σου. Επομένως, πρώτα γέμισε την δική σου καρδιά με ειρήνη και αγάπη γι΄ αυτήν και να είσαι βέβαιη, πως θα σου ανταποδώσει τα ίδια αισθήματα!
– Τι να κάνω γέροντα; Μήπως και εγώ δεν είμαι δυστυχισμένη όταν δεν έχω μέσα στην καρδιά μου αγάπη για την αδελφή μου;
– Δεν έχεις μέσα σου αγάπη; Κάνε τουλάχιστον, εξωτερικά έργα αγάπης. Έμαθες ότι χρειάζεται κάτι; Πρόσφερέ της το. Διαφωνήσατε σε ένα ζήτημα; Υποχώρησε. Σε μάλωσε; Καταδίκασε τον εαυτό σου και ζήτησέ της πρώτη συγχώρηση. Μα, πάνω απ’ όλα, να προσεύχεσαι αδιάλειπτα γι’ αυτήν, λέγοντας: «Φώτισέ την, Κύριε, και ελέησε κι εμένα την αμαρτωλή!». Τότε οπωσδήποτε ο Θεός θα αλλοιώσει την καρδιά σου. Αλλά κι αν εκείνη, μετά απ’ όλα αυτά, δεν ειρηνεύσει μαζί σου, εσύ πάντως θα έχεις την συνείδησή σου αναπαυμένη!
(Από το βιβλίο «Όσιος Ζωσιμάς της Σιβηρίας», έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου.)