Κάποτε φοβερή τρικυμία ξέσπασε στη θάλασσα. Ένα καράβι ναυάγησε στον ωκεανό. Οι σειρήνες χτυπούσαν συνεχώς δίδοντας το σήμα του συναγερμού. Αγωνία και πανικός κατέλαβε όλους τους επιβάτες.
Ο κίνδυνος ήταν προφανής και ο θάνατος πολύ κοντά. Οι έντρομοι ταξιδιώται ζούν τις τελευταίες τους στιγμές… Ανάμεσα σ’ αυτό το πανικόβλητο πλήθος μόνον ένας μικρός πανω στο κατάστρωμα παίζει και τραγουδά αμέριμνος.
Ο μικρός έδειχνε να μην έχη επαφή με το περιβάλλον.
Ένας οργισμένος επιβάτης τον παρετήρησε: «Μικρέ μου, τι τραγουδάς και χοροπηδάς έτσι; Δεν βλέπεις ότι πνιγόμαστε; Εσύ δεν φοβάσαι;».
Καί ο μικρός με όλη του την αφέλεια απαντά: «Τί να φοβηθώ; Καπετάνιος στο καράβι είναι ο πατέρας μου».
Ο μικρός ταξιδιώτης είχε τόση εμπιστοσύνη στον πατέρα του, που πίστευε πως δεν θα διακινδυνεύση ποτέ. Γι’ αυτό και καμιά ταραχή και ανησυχία στην καρδιά του.
Στήν θέσι του μικρού παιδιού βρίσκεται πάντα ο Χριστιανός που εμπιστεύεται το καράβι της ζωής του στον κυβερνήτη Χριστό. Τότε, σαν το ξένοιαστο πουλί μέσα στη θύελλα και την αναταραχή διατηρεί τη γαλήνη της ψυχής του.
Αποτέλεσμα αυτής της εμπιστοσύνης της καρδιάς του Χριστιανού είναι η ειρήνη. Στην περίπτωση αυτή βρίσκουν την πραγμάτωσί τους τα λόγια του απ. Παύλου· «Καί η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νούν φρουρήσει τάς καρδίας ημών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού».
Με πιο απλά λόγια: Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας στα χέρια του Θεού.
Εναποθέστε στα πόδια του Εσταυρωμένου όλα σας τα προβλήματα και ο Θεός θα σας χαρίση την ειρήνη Του που δίδει στους δικούς Του και είναι ασύλληπτη απ’ τον ανθρώπινο νου και αυτή η ειρήνη θα φρουρήση τις σκέψεις σας και τις καρδιές σας.
Πηγή: † Αρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Η πρός Φιλιππησίους Επιστολή, εκδόσεις ΟΧΑ ΛΥΔΙΑ , ΕΛΑΦΟΣ