Ιωάννης Καβαλιώτης
Έχουμε εισέλθει στον τρίτο χρόνο της πανδημίας. Πόσο άραγε διαρκεί μια πανδημία; Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας εμβάλλει σε σκέψεις για το είδος και τη φύση μιας πανδημικής κατάστασης από ένα κοινό υποτίθεται παθογόνο. Κορωνοϊοί βλέπετε υπήρχαν από πολύ παλιά.
Στη διάρκεια αυτής της πανδημίας είδαμε να ανατρέπονται ορισμένες βασικές αρχές της ιατρικής επιστήμης. Ορισμένες γνώσεις εμπεδωμένες επί πολλά-πολλά χρόνια. Αποδεδειγμένες με μελέτες, με πειράματα, με κλινικές παρατηρήσεις. Η εξέλιξη είναι ίδιον της ιατρικής, αλλά εδώ επρόκειτο για νέες απόψεις παλαιών δεδομένων, δύσκολα να ερμηνευθούν.
Το λυπηρό είναι ότι οι γιατροί (και ιδιαίτερα η ιατρική εξουσία) σε ικανό ποσοστό υπέκυψαν στα νέα δεδομένα, χωρίς να αναρωτιούνται, χωρίς να ερευνούν, χωρίς να σκέπτονται αν αυτά που συμβαίνουν συμβαδίζουν με αυτά που γνωρίζουν ή με αυτά που έλεγε μέχρι τώρα η επιστήμη. Οι γιατροί όφειλαν να αντιδράσουν. Όφειλαν να μιλήσουν. Να μην δέχονται αμάσητα και αδιαμαρτύρητα όσα τους σερβίρει ο καθένας. Όφειλαν να δείξουν ότι είναι επιστήμονες και όχι διεκπεραιωτές μιας Α ή Β κατάστασης. Έπρεπε να επιβάλλουν τη δική τους άποψη και θέση και όχι να δεχθούν αβλεπτεί τις σκέψεις των πολιτικών. Δεν κάθισαν να σκεφτούν και να αναλύσουν μεθοδολογικά τις θεραπείες, τα μέτρα, τα φάρμακα, τα εμβόλια. Απλά δέχθηκαν ό,τι σέρβιρε η εξουσία. Σκέφτηκαν όμως οι γιατροί ότι οι άνθρωποι της εξουσίας πολλές φορές είπαν και ξείπαν; Ότι φάσκουν και αντιφάσκουν; Ότι μπορεί να υπάρχουν σκοποί και συμφέροντα πίσω από τα λεγόμενα; Μπορεί είπαμε. Τίποτε δεν αποκλείεται σε μια τέτοια κρίση.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και ο διαχωρισμός των γιατρών (όπως και όλης της κοινωνίας βέβαια) σε εμβολιασμένους και μη. Αποτέλεσμα υπήρξε η αναστολή εργασίας σε νοσοκομεία, μη εμβολιασμένων ιατρών. Αναστολή εργασίας εν καιρώ πανδημίας! Όταν βογκάνε τα νοσοκομεία. Όταν πληθαίνουν οι ασθενείς. Και όταν οι ήδη εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, νοσούν και άρα απουσιάζουν από την εργασία τους. Αυτοί όμως δεν ενοχλούν το κράτος, δεν θα μεταδώσουν τη νόσο. Οι ανεμβολίαστοι φταίνε, και γι αυτό θα απολυθούν αν δεν εμβολιασθούν. Τη στιγμή που στο Σύστημα Υγείας δεν περισσεύει κανένας. Δεν αναρωτιέται κανείς γιατί γίνεται αυτό; Μήπως δεν είναι θέμα υγείας μόνον αλλά είναι θέμα υποταγής;
Κι εδώ έρχεται το άλλο παράδοξο των καιρών. Γιατί οι γιατροί των νοσοκομείων δεν συμπαραστέκονται στους ανεσταλμένους; Γιατί καμία δήλωση συμπαθείας; Γιατί δέχονται ανειδίκευτους γιατρούς με προσωρινές συμβάσεις στα νοσοκομεία; Οι γιατροί έπρεπε να είναι όλοι μια γροθιά. Να υψωθεί η γροθιά και να απαιτήσει από το σύστημα «ή όλοι ή κανείς». Πότε μετέδωσαν οι γιατροί νόσημα στους ασθενείς τους; Τι μανία είναι αυτή με το εμβόλιο, ώστε να αποψιλώνεται η πιο αναγκαία ομάδα εργαζομένων στη διάρκεια υγιειονομικής κρίσης;
Και εδώ να πούμε και κάτι άλλο. Υπάρχουν αναφορές ότι κάποιοι (λίγοι ή πολλοί δεν γνωρίζω) γιατροί στα νοσοκομεία φέρονται απρεπώς σε ανεμβολίαστους ασθενείς και δεν ασχολούνται παρά ελάχιστα με αυτούς. Αν αυτό αληθεύει τότε είναι ενδεικτικό της παράβασης του όρκου που δίνει ο γιατρός και της έκπτωσης του ιατρικού λειτουργήματος.
Τέλος, ανησυχητικό επίσης είναι ότι η πανδημία επέφερε κατά κάποιον τρόπο τον “θάνατο” των ειδικών. Ποιοι ομιλούν σήμερα, ειδικά στα συστημικά ΜΜΕ; Ποιοι μας ενημερώνουν; Σε ποιους δίνει βάση και πίστη ο κόσμος; Κύρια πηγή είναι η τηλεόραση. Και στη συνέχεια το διαδίκτυο. Για παρατηρείστε. Ομιλούν όλοι πλην των ειδικών. Διότι ο ειδικός θα πρέπει να γνωρίζει, να επιβεβαιώνει αυτά που θα πει και να τα τεκμηριώνει. Να σέβεται τον εαυτό του πρωτίστως. Εδώ μιλούν άνθρωποι πάσης ειδικότητας, άσχετης με τα θέματα που αναλύουν. Λένε ότι τους βολεύει ανάλογα με τις επιδιώξεις τους. Φάσκουν και αντιφάσκουν. Λένε καμιά φορά πράγματα εξωφρενικά. Κι εκεί πλέον μπερδεύονται τα πράγματα. Πλημμυρίδα «γνώσεων». Που η αλήθεια, που το ψέμα; Ο κόσμος ακούει αποχαυνωμένος, ζαλισμένος. Και συνήθως ακολουθεί την πλειοψηφία των απόψεων, ακόμη και αν είναι οφθαλμοφανώς λανθασμένες οι απόψεις αυτές. Δεν υπάρχει επιλογή. Είναι η πλειοψηφία. Όμως παρά τα όσα πιστεύουμε, η πλειοψηφία δεν είναι απαραίτητο ούτε σίγουρο ότι έχει πάντα δίκαιο.