Δημήτριος Παναγόπουλος – Ιεροκήρυκας
Η μετάνοια που δεν έχει δάκρυα, συντριβή και λύπη, δεν είναι αξιοποιημένη όσο πρέπει.
Κάποτε κάποιος μεγάλος εγκληματίας, αποφάσισε να εξομολογηθεί. Και τι δεν του είπε του εξομολόγου! Φοβερά αμαρτήματα! Στην διάρκεια της εξομολόγησης, ο πνευματικός προσεύχονταν μέσα του και έλεγε: ”Θεέ μου, φώτισον με, πως να του συμπεριφερθώ και τι κανόνα να τον βάλω”.
Όταν τελείωσε την εξομολόγηση ο εγκληματίας, του δίνει ο πνευματικός ένα μικρό βαρελάκι και του λέει: ”Πήγαινε να γεμίσεις αυτό το βαρελάκι με νερό και όταν το γεμίσεις και μου το φέρεις, τότε οι αμαρτίες σου θα έχουν τακτοποιηθεί”.
Πανεύκολο του φάνηκε αυτό το επιτίμιο του εγκληματία και έτσι το πήρε αμέσως και πήγε σε ένα κοντινό ποταμάκι να το γεμίσει. Όμως παρότι το γέμιζε με νερό, το βαρελάκι παραδόξως δεν γέμιζε! Το εξέτασε να δει αν έχει καμμία οπή και δεν γεμίζει, αλλά τίποτα. Ήταν ένα συνηθισμένο βαρελάκι, σαν όλα τα άλλα. Προσπάθησε στην συνέχεια να το γεμίσει, από βρύσες και άλλες πηγές, αλλά τίποτα! Καθημερινώς φρόντιζε, όπου υπήρχε νερό να το γεμίσει, για να πάρει την άφεση των αμαρτιών, αλλά μάταια. Έτσι παιδευόταν για πολλά χρόνια!
Μια μέρα ήρθε πραγματικά εις εαυτόν. Προβληματιζόταν για ποιό λόγο να μην μπορεί να γεμίσει το βαρελάκι. ”Θεέ μου, τόσο αμαρτωλός είμαι, ώστε οι αμαρτίες μου, δεν αφήνουν να γεμίσει αυτό το βαρελάκι;” αναρωτήθηκε με πόνο. Και τότε του έφυγε ένα δάκρυ από τα μάτια, το οποίο έπεσε μέσα στο βαρέλι. Και το βαρέλι τότε, θαυματουργικώς, αμέσως γέμισε! Αρπάζει τότε το βαρελάκι και το πάει κατευθείαν στον γέροντα για να του δώσει την άφεση.
Ο Θεός περίμενε το δάκρυ της μετανοίας του. Είναι εκείνο, το οποίο, καθαρίζει τον άνθρωπο…
