Κώστας Καραΐσκος
Ἀγαπητοί φίλοι,
Δέν ἤξερα ἄν ἡ Ἐπιτροπή «Τιμή στό ΄21» εἶναι ὁ κατάλληλος φορέας γιά νά ἀπευθύνω τήν πρόταση πού ἀκολουθεῖ, ὅμως άκούγοντας χθές τήν κ. Νεγρεπόντη – Δελιβάνη βεβαιώθηκα. Παρακολουθώντας τήν συνολική κατάσταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ κράτους μας τά τελευταῖα 40 χρόνια, ὅπως διαμορφώνεται ἀπό τήν ἐσωτερική του δυναμική ἀλλά κυρίως ἀπό τίς ἐξωτερικές ἐπιδράσεις, δέν μπορεῖ παρά νά τήν κρίνει ἀπολύτως ζοφερή καί τό ἄν θά προλάβουμε νά γιορτάσουμε ἄλλη ἑκατονταετηρίδα ἀπό τήν Ἐπανάστασή μας φαντάζει συζητήσιμο.
Τό πρόβλημα τῆς ξενοκρατίας στήν πατρίδα μας καί τῆς ἀπουσίας μιᾶς ἐθνικῆς ἐλίτ εἶναι τά «προπατορικά» ζητήματα τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους. Ὅμως ἀπό τά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’80 καί μέ τήν κατάρρευση τοῦ σοβιετικοῦ μπλόκ ἔχουμε κι ἕνα διεθνές περιβάλλον ὅπου ἡ ἐξουσία ἀποχαλινώθηκε γιά νά τσακίσει τίς δυτικές κοινωνίες, μαζί καί τήν δική μας. Διάλυση τοῦ ἐθνικοῦ κράτους, διάλυση τῆς κοινωνίας, διάλυση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, μέ βάση ἰδεολογίες καί μεθοδεύσεις πού ἔφεραν σιγά σιγά τά πάνω κάτω.
Γελοιοποιήθηκε καθετί ἐθνικό ὡς προνεωτερικό ἤ καί φασιστικό, συκοφαντήθηκε ἡ κοινωνική ὁμοιογένεια ὡς ρατσιστική (καί ὑπονομεύτηκε μέ τήν μαζική λαθρομετανάστευση), διώχθηκε τό δημόσιο συμφέρον ὡς ἀναχρονισμός καί λαϊκισμός (καί μηδενίστηκε μέ τίς ἰδιωτικοποιήσεις – στήν Ἑλλάδα καί μέ τά Μνημόνια). Ἡ woke ἰδεολογία ἀνέλαβε τήν διάλυση ὅσων ἀπέμειναν στό ἐπίπεδο τῆς προσωπικῆς αὐτοσυνειδησίας μέ διάφορες ἐκφάνσεις (LGBTQ, Antifa, BLM, ἀντισπισισμός…). Τέλος, ἐπειδή ὁ φόβος ἔχει καίριο ρόλο στήν ποδηγέτηση τῶν λαῶν, ἐπινοήθηκε τό σκιάχτρο τῆς «διεθνοῦς τρομοκρατίας». Ἔσχατο ἐπεισόδιο στόν πόλεμο αὐτόν κατά τῶν ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν εἶναι ἡ κατασκευασμένη «πανδημία», ἐνῶ τρέχει παράλληλα καί ἡ λεγόμενη «κλιματική κρίση» πού τῆς ἀποδίδουν ἀνθρωπογενῆ αἴτια.
Εἴμαστε πιά στήν ἐποχή τοῦ μετανθρώπου καί τά ἀφεντικά τοῦ κόσμου μας ἔχουν περάσει τόν Ρουβίκωνα. Μετά τήν πολύχρονη καταστροφή τῶν σύγχρονων ἐθνῶν στό ὄνομα τῆς παγκοσμιοποίησης καί μέ τήν διάλυση τῆς ἀληθινῆς παιδείας, πιστεύουν πώς τό ἔδαφος ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἐπαρκῶς γιά νά μᾶς γυρίσουν σέ μιά κατάσταση μεσαιωνική. Τά γελοῖα, ψευτοεπιστημονικά ἐπιχειρήματα πού δῆθεν στηρίζουν τό καθεστωτικό ἀφήγημα γιά τόν κορωνοϊό μά καί γιά τήν κλιματική ἀλλαγή δείχνουν καθαρά τήν στοχοθεσία τους.
Τό καθεστώς χειραγωγεῖ τίς παγκόσμιες ἐξελίξεις ὄχι μόνο μέ παρασκηνιακά κυκλώματα καί μέ μεμονωμένα πρόσωπα ἀλλά καί μέ ὁλόκληρους διεθνεῖς ὀργανισμούς: ἄλλοτε ἦταν ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμός Ἐμπορίου ἤ ὁ Διεθνής Ὀργανισμός Μετανάστευσης, τώρα εἶναι ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμός Ὑγείας μέ ὅλα τά συμπαρομαρτοῦντα του. Εἶναι κοντόφθαλμο καί φυσικά ἀτελέσφορο νά ἐναντιώνεται κανείς σέ 1-2 μόνο πλευρές τῆς ἀνθρωποφαγικῆς ἐπίθεσης καί νά θεωρεῖ τίς ὑπόλοιπες ἁπλῶς «γραφικότητες» ἤ καί νά τίς υἱοθετεῖ. Πρέπει νά εἶναι σαφές σέ καθέναν μας τό ποιός βρίσκεται ἀπέναντί μας καί πῶς αὐτός ἐργάζεται. Ὅσο οἰκονομικό ἦταν τό ζήτημα τῶν ἰδιωτικοποιήσεων, ὅσο ἀνθρωπιστικό ἦταν τό θέμα τῆς λαθρομετανάστευσης, ὅσο ἡ Ἀλκάιντα ἦταν ζἠτημα ἀσφαλείας, ἄλλο τόσο εἶναι καί ὑγειονομικό τό θέμα τῆς πανδημίας – καί περιβαλλοντικό ἡ «πράσινη ἀνάπτυξη».
Τό ζητούμενο εἶναι ἕνα ἀνάχωμα ἀπό καλοπροαίρετους καί συνειδητούς Ἕλληνες στό ἐσωτερικό τῆς ποικιλοτρόπως καταρρέουσας χώρας μας. Ἐλπίζω ὅτι μιά συλλογικότητα σάν τήν «Τιμή στό ΄21» μπορεῖ νά παίξει ἕναν ρόλο τέτοιον, ὡς πυρήνας ἀντίστασης στίς παραμυθολογίες τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας πού πρέπει νά ἀποκαλυφθοῦν καί, στόν βαθμό πού εἶναι ἐφικτό, νά ἀντιμετωπιστοῦν.
