Η Ορθοδοξία, η φιλόστοργη Μάνα μας, κρύβει σπουδαίους πνευματικούς θησαυρούς, τους οποίους αποκαλύπτει και προσφέρει πλουσιότατα στα παιδιά της, οδηγώντας τους στην ένωση με τον ίδιο τον Χριστό.
Οι πνευματικοί θησαυροί της Εκκλησίας μας, δεν υπάρχουν και ούτε θα υπάρξουν πουθενά αλλού μέχρι της συντέλειας των αιώνων. Καμμιά άλλη πίστη δεν μπορεί να σε οδηγήσει εκεί που σε οδηγεί η Ορθοδοξία, στην ίδια την Αγάπη.
Ο μεγαλύτερος θησαυρός της είναι η Θεία Λειτουργία. Δεν υπάρχει ομορφότερο, σπουδαιότερο, αγιότερο γεγονός στην γη από την Θεία Λειτουργία.
Μακάριος ο άνθρωπος που το έχει συνειδητοποιήσει και εκκλησιάζεται συχνότατα, αν όχι και κάθε μέρα.
Μακάριος ακόμα και ο Ιερεύς που τελεί καθημερινά αυτό το μυστήριο, ανοίγοντας τις πόρτες του παραδείσου σε εκατομμύρια ψυχές,
Αυτή είναι η αληθινή προσφορά της Ορθοδοξίας, η Θεία Λειτουργία. Μέσω αυτής ο Ιερεύς αδειάζει την κόλαση και γεμίζει τον παράδεισο.
Μακάρι όλοι μας να γνωρίσουμε συντομότατα τι θησαυρό έχουμε, έτσι ώστε να προετοιμαζόμαστε κατάλληλα και ψυχικά και σωματικά για να τον γευτούμε.
Η μεγαλύτερη ελεημοσύνη που μπορούμε να κάνουμε σε κάποιον, είναι να δίνουμε το όνομα του στην Θεία Λειτουργία προς μνημόνευση.
Καλά είναι και τα συσσίτια, όμορφα και τα καλά λόγια, οι Ημερίδες, οι εκδηλώσεις, όμως άλλος είναι ο σκοπός της Εκκλησίας.
Σκοπός της είναι να μεταμορφώνει ψυχές, να τις αγιάζει, να τις ομορφαίνει, να τις βάζει μέσα της αγρίμια και να τις κάνει να εξέρχονται προβατάκια και όλα αυτά γίνονται μέσω της Θείας Λειτουργίας.
Ας προσευχόμαστε ο Χριστός να μας στέλνει Ιερείς, σαν τον παπα-Νικόλα τον Πλανά, σαν τον πατερούλη Μάρκο Μανώλη, που θα λειτουργούν καθημερινά, μνημονεύοντας χιλιάδες ψυχές, κατηχώντας τον λαό του Θεού και οδηγώντας τον στην ένωση με τον Θεό της αγάπης.
Ευτυχείς είναι οι πιστοί που έχουν στις Μητροπόλεις και στις ενορίες τους τέτοιους Ιερείς, οι οποίοι τους δίνουν την δυνατότητα του καθημερινού εκκλησιασμού.
Ας ευχαριστούν τον Θεό εκ βάθους καρδίας και ας στηρίζουν αυτούς τους Άγιους Λευίτες.
Θα ήθελα ακόμα να τονίσω πόσο σπουδαίο είναι όλοι μας να κοινωνάμε το ΣΩΜΑ και το ΑΙΜΑ του ΧΡΙΣΤΟΥ. Αυτό άλλωστε είναι και το μεγαλύτερο δώρο της Θείας Λειτουργίας.
Με κατάλληλη προετοιμασία, με εξομολόγηση, Μετάνοια, νηστεία και πάνω απ΄ όλα με αγαπώσα και ελεήμονα καρδιά, μπορούμε και επιβάλλεται να προσερχόμαστε στο ΜΕΓΑ ΔΕΙΠΝΟ.
Όλοι οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες τονίζουν την συχνότητα που θα πρέπει να κοινωνάμε, διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να νικήσουμε τα πάθη και τον παλαιό άνθρωπο που μας πολεμάνε, δικαιολογίες του τύπου είμαι πολύ αμαρτωλός, δεν νήστευσα κ. α, επιτρέψτε μου να πω ότι αποτελούν προφάσεις.
Αυτό που μας λείπει είναι ο ΠΟΘΟΣ του Χριστού.
Χρειάζεται λοιπόν να τον ποθήσουμε, να ποθήσουμε να κοινωνάμε συχνά, να ποθήσουμε να ενωθούμε με τον Κύριο.
Ο παράδεισος θα είναι μια συνεχής Θεία Λειτουργία, ας τον προγευτούμε λοιπόν, μέσω της συμμετοχής μας στην Θεία Λατρεία. Επιτρέψτε μου, ταπεινά, να ξαναπροτείνω σε όλους τους αναγνώστες, να μελετήσουν το ευλογημένο βιβλίο του πατρός Στεφάνου Αναγνωστόπουλου με τίτλο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία».
Εκεί θα βρουν όλα αυτά τα σπουδαία και ουράνια, που τελούνται κατά την διάρκεια της Θείας Λατρείας.
Καλή δύναμη αδέρφια μου, εύχομαι όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε σύντομα τον σπουδαίο αυτό θησαυρό που μας έχει χαρίσει ο Θεός και να τον αξιοποιήσουμε στο έπακρο. Αμήν
