Έλενα Βαλατσού
Μετράμε ήδη τρεις μήνες από την πρώτη μέρα επαναλειτουργίας των σχολείων. Κρατήσαμε τα σχολεία ανοιχτά, με την καλή συνεργασία όλων μας. Με τον κίνδυνο και την πιθανότητα ενός νέου κλεισίματος να μας σημαδεύει. Ευτυχώς ο εφιάλτης δεν επαναλήφθηκε. Συνεχίστηκε η δια ζώσης διδασκαλία με καθηγητές και μαθητές στις τάξεις εκεί που είναι η θέση τους.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν τα μαθήματα διαπιστώθηκε η αλλαγή των μαθητών.
Και δεν μιλάω για την μαθησιακή απόδοση που έφτασε στα τάρταρα… μιλάω για την αλλαγή της συμπεριφοράς. Θυμός, πολλές φορές αναίτιος, έλλειψη συγκέντρωσης, διάσπαση προσοχής, εύκολη κόπωση , απουσία καλής διάθεσης, εκρήξεις χωρίς σοβαρό λόγο και κάποιες φορές προσβλητική συμπεριφορά ως προς διδάσκοντες και συμμαθητές, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά του νέου προφίλ των μαθητών, μετά την παρατεταμένη καραντίνα και την τηλεκπαίδευση.
Ο ιός μεταλλάσσεται και εξαπλώνεται προκαλώντας τρόμο και ανασφάλεια, αλλά μαζί μ΄ αυτόν μεταλλάσσεται και η ανθρώπινη ψυχολογία. Τα παιδιά κλείστηκαν στο σπίτι και συνδέθηκαν με τον έξω κόσμο χρησιμοποιώντας το ίντερνετ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και για την εκπαίδευση τους αλλά και για την διασκέδαση τους.
Η παρατεταμένη όμως χρήση του διαδικτύου δημιουργεί προβλήματα και ανεπιθύμητες ενέργειες. Το βασικότερο; Οι κοινωνικές συναναστροφές αντικαθιστούνται από την επαφή που προσφέρει ο ψηφιακός κόσμος της οθόνης και του πληκτρολογίου. Τα συναισθήματα όμως δεν πληκτρολογούνται ούτε εκφράζονται με εικονίδια. Και οι έφηβοι χρειάζονται όσο καμμία ηλικιακή μερίδα της κοινωνίας, την επαφή δια ζώσης, για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική τους εξέλιξη.
Οι μαθητές γύρισαν στις τάξεις αγριεμένοι, θυμωμένοι και αρνητές της μαθησιακής διαδικασίας. Έχουν ξεχάσει πως να είναι μαθητές, πως πρέπει να συμπεριφέρονται, πως να αφομοιώνουν ένα κείμενο πως να επεξεργάζονται ένα μαθηματικό πρόβλημα.
Ο χρόνος έχει σταματήσει εκεί στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου του 2020. Όταν νομίζαμε όλοι, ότι μετά τις δυο κρίσιμες βδομάδες θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Όμως αυτό δεν έγινε και οι συνέπειες γίνονται πια αισθητές στην επίδοση τους και στην συμπεριφορά τους.
Ο κορονοϊός δεν ήταν τελικά μόνο ένας ιός που δοκιμάζει και εξαντλεί τους πνεύμονες, αλλά μια κατάσταση που δοκιμάζει και εξαντλεί την ψυχική μας ισορροπία, την παιδεία μας, την συνείδηση μας, την θετική σκέψη μας όλη μας την ανθρώπινη υπόσταση. Μας απομόνωσε, μας τρόμαξε, μας δίχασε. Ήταν ένας δοκιμαστής της ανθρώπινης συμπεριφοράς τελικά, με τους εφήβους να επηρεάζονται πιο πολύ απ΄ όλους και να βιώνουν τις πιο άσχημες παρενέργειες της αλλαγής της καθημερινότητας όπως μέχρι τώρα την γνωρίζαμε. Απροειδοποίητο διαγώνισμα. Με μια ολόκληρη κοινωνία να πιάνεται αδιάβαστη. Και την ψυχική μας ισορροπία μετεξεταστέα. Ας ελπίσουμε να μην μείνει ‘’ στον τόπο’’…….
