Οι πειρασμοί των εορτών

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μέρες τώρα μᾶς προετοιμάζει μὲ τὴ νηστεία, τὶς Ἀκολουθίες, τ᾿ ἀναγνώσματα, τὴ συμμετοχή μας στὰ ἱερὰ Mυστήρια. Ὅλα μ᾿ ἕνα σκοπό:

τὴν πνευματική μας ἀνύψωση, τὴ βαθύτερη καὶ οὐσιαστικότερη μετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.

Καὶ ἐνῶ ὅλα μᾶς βοηθοῦν καὶ μᾶς ἀνεβάζουν, ὁ πόλεμος τοῦ πονηροῦ γίνεται ἐντονότερος. Δὲν σταματᾶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς ἐνοχλεῖ, νὰ στήνει παγίδες, νὰ μᾶς δημιουργεῖ πειρασμοὺς τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες.

Φρυάττει καὶ προσ­παθεῖ λυσσαλέα μὲ κάθε ­τρόπο καὶ μέσο νὰ χαλάσει τὴ διάθεσή μας, τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν, ὥστε νὰ μὴν κατορθώσουμε νὰ βιώσουμε τὰ μεγάλα γεγονότα.

Εἶναι παρατηρημένο πὼς αὐτὸ συμβαίνει σ᾿ ὅλες τὶς ἑορτές. Στὶς προεόρτιες ἱερὲς στιγμὲς ἐμφανίζονται πει­ρασμοὶ ποὺ σκοτίζουν τὶς ψυχὲς τῶν πι­στῶν.

Πειρασμοὶ ποὺ προέρχονται εἴ­τε ἀπὸ δημοσιεύματα ­ἀντιχριστιανικοῦ περιεχομένου, εἴτε ἀπὸ προβολὲς καὶ σχόλια μὲ βέλη ἐναντίον τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, εἴτε ἀπὸ παρουσιάσεις ψευδε­πίγραφων κειμένων ποὺ προσ­βάλ­λουν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀλ­λοι­ώνουν τὴν ἀλήθεια, εἴτε ἀπὸ σκάνδαλα ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας κ.ο.κ.

Ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν ἐργασία μας, στὸ περιβάλλον μας, στὴν οἰκογένειά μας παρουσιάζονται ξαφνικὰ πειρασμοί: παρεξηγήσεις, διαφωνίες, ­θυμοί, μαλώ­­ματα ἀπὸ ἀσήμαντες ἀφορμές, ἀποστάσεις ψυχῶν.

Καὶ ἐνῶ ἡ ἐπιθυμία ὅ­­­λων μας ἦταν νὰ περάσουμε πνευματικὰ καὶ ἅγια τὶς ἡμέρες αὐτές, στὸ τέλος χαλάει ἡ διάθεσή μας καὶ μένει ἡ στενοχώρια, ἡ πικρία ποὺ τσακίζει ψυχικὰ καὶ σωματικὰ τὸν ἄνθρωπο.

Ἐπιτυγχάνει ὁ πονηρὸς τὸ σχέδιό του καὶ δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ ὠφεληθοῦμε ἀπὸ τὴ γιορτὴ μὲ τὸν χαρούμενο τρόπο τῆς δοξολογίας, ἀλλὰ καταφέρνει καὶ ἀμαυρώνει τὴν ὅλη ἑορταστικὴ ἀτμόσφαιρα.

Ρώτησαν κάποτε τὸν ἁγιορείτη γέ­ρον­τα Παΐσιο, γιατί νὰ συμβαίνουν τέτοιοι πειρασμοὶ σὲ τόσο ἅγιες ἡμέρες;

Καὶ ὁ ὅσιος Γέροντας ἀπάντησε: «Στὶς γιορτὲς ὁ Χριστός, ἡ Παναγία, οἱ Ἅ­­­γιοι ἔχουν χαρὰ καὶ κερνοῦν, ­δίνουν εὐλογίες, δῶρα πνευματικὰ στοὺς ἀν­θρώπους.

»Ἐδῶ οἱ γονεῖς κερνοῦν ὅταν γιορτάζουν τὰ παιδιά τους, ἢ οἱ ­βασιλεῖς χαρίζουν ποινὲς ὅταν ­γεννιέται καν­ένα βασιλόπουλο· οἱ Ἅγιοι γιατί νὰ μὴν κεράσουν; Μάλιστα ἡ χαρὰ ποὺ δίνουν κρατάει πολὺ καὶ βοηθιοῦνται πολὺ οἱ ψυχές.

»Γι᾿ αὐτὸ ὁ διάβολος, ἐπειδὴ τὸ ξέρει αὐτό, δημιουργεῖ πειρασμοὺς γιὰ νὰ στερηθοῦν οἱ ἄνθρωποι τὰ θεῖα δῶρα καὶ νὰ μὴ χαροῦν οὔτε νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὴ γιορτή»1.

Πῶς πρέπει νὰ σταθοῦμε μπροστὰ σ᾿ αὐτὴ τὴν κατάσταση;

Πρωτίστως, νὰ περιμένουμε τοὺς πειρασμοὺς νὰ ἔλθουν. Νά  καταλάβουμε τὴν ἱερότητα τῆς περιόδου, τὸν φθόνο τοῦ πονηροῦ καὶ ν᾿ ἀναμένουμε τὶς ἐπιθέσεις του. Μὴν ξαφνιαζόμαστε, μὴ θορυβούμαστε οὔτε νὰ πανικοβαλλόμαστε.

Μὴν ἀφήνουμε νὰ φεύγει ἀπὸ τὴν ψυχή μας ἡ εἰρήνη καὶ ἡ χαρὰ ποὺ μᾶς προσφέρουν οἱ ἑορτὲς μὲ τὰ μηνύματά τους.

Στὶς δύσκολες ὧρες τῶν πειρασμῶν νὰ ἐμβαθύνουμε περισσότερο στὰ γεγονότα ποὺ ἑορτάζουμε καὶ μὲ τὰ πνευματικὰ μέσα – τὴν προσευχή, τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν Πνευματικό μας, τοὺς ἀδελφούς μας – ν᾿ ἀντιμετωπίζουμε τὰ «πεπυρωμένα» αὐτὰ βέλη τοῦ πονηροῦ.

Ἔπειτα, νὰ συντελοῦμε ὥστε νὰ ξεπερνοῦν τοὺς πειρασμοὺς καὶ οἱ ἄλλοι γύρω μας. Νὰ γινόμαστε οἱ εἰρηνο­ποιοί, ὅπως μᾶς παραγγέλλει ὁ Κύριος. Νὰ ρίχνουμε γέφυρες ἐπικοινωνίας στοὺς πληγωμένους συνανθρώπους μας.

Ἀλλὰ καὶ νὰ ὁπλιζόμαστε μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα, «τὴν πανοπλίαν τοῦ Θε­οῦ» (Ἐφ. ς΄ 13), καὶ νὰ ἐντείνουμε τὶς πνευματικές μας δυνάμεις ἐναντίον τοῦ πονηροῦ.

Ἂς ἔχουμε ὅμως καὶ πλήρη ἐμπιστοσύνη στὴ λύση καὶ βοήθεια ποὺ θὰ δώσει ὁ Θεός. Διότι ὁ ἅγιος Θεός, ὅταν δεῖ ὅτι δὲν δώσαμε ἐμεῖς ἀφορμὴ γιὰ τὸν πειρασμό, ἀλλὰ αὐτὸ ἔγινε μόνο ἀπὸ φθόνο τοῦ πονηροῦ, μᾶς βοηθάει.

Καὶ ἀκόμη πιὸ θετικὰ μᾶς ὠφελεῖ, ὅταν ἐμεῖς παίρνουμε ταπεινὰ τὸ σφάλμα ἐπάνω μας καὶ δὲν κατηγοροῦμε κανέναν.

Τέλος, ἂς μὴν ξεχνοῦμε αὐτὸ ποὺ μᾶς λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Κάθε πειρασμός, κάθε θλίψη, κάθε ἐπίθεση τοῦ διαβόλου, ἂν εἴμαστε προσεκτικοὶ καὶ ὑπομονετικοί, μπορεῖ νὰ μᾶς προξενήσει μεγάλη ὠφέλεια».

Ὁ νοητὸς ἐχθρὸς ἐπιτέθηκε μὲ τόση μανία ἐναντίον τοῦ Ἰώβ. Ἀλλὰ σὲ τί τὸν ζημίωσε τελικά; Σὲ τίποτα. Ἀπεναντίας, τοῦ ­ἐξασφάλισε μεγαλύτερη ἁγιότητα καὶ λαμπρότερη δόξα. Ὅταν ἐμεῖς εἴμαστε ἄγρυπνοι, ὁ διάβολος δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς βλάψει. Μπορεῖ ὅμως, ἄθελά του, νὰ μᾶς ὠφελήσει, νὰ μᾶς αὐξήσει τὴν ἀρετή»2.

Ἂς χαροῦμε καὶ φέτος τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸν ἀγώνα ποὺ θὰ κάνουμε νὰ ζήσουμε ἀληθινὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ ἀντιμετωπίζοντας πνευματικὰ τὸν ὁποιονδήποτε πειρασμὸ τοῦ πονηροῦ!

1. Γέρ. Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, τόμ. Δ΄: Οἰκογενειακὴ ζωή, σελ. 163.
2. Θέματα ζωῆς, τόμ. Α΄, Ἱ. Μ. «Παρακλήτου», Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2003, σελ. 35.