Άς ξεχάσουμε, αδελφοί, την κοσμοχαλασιά που γίνεται γύρω μας. Άς λησμονήσουμε για λίγο το εορταστικό περίγυρο, τους φωταγωγημένους δρόμους, τις στολισμένες βιτρίνες, το θόρυβο της αγοράς, τη κίνηση των ανθρώπων και την ανταλλαγή δώρων και ευχών, και άς αναρωτηθούμε: Ποια θέση έχει μέσα μας ο Χριστός;
Ακόμα και για μας τους χριστιανούς ο Χριστός είναι ο μεγάλος απών της ζωής μας. Είναι ο βαθειά λησμονημένος, ο άγνωστος. Οι πολλοί, δυστυχώς, γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Χωρίς τα χείλη μας να τον αναφέρουν, χωρίς η καρδιά μας να τον πιστεύει και να τον αγαπά. Χωρίς ο νους μας να τον σκέπτεται. Χωρίς η ύπαρξή μας να αισθάνεται τη χαρά της λυτρώσεως. Χωρίς η ζωή μας να τον έχει οδηγό και κυβερνήτη της.
Tα Χριστούγεννα, αγαπητοί, μας υπενθυμίζουν το χρέος και το καθήκον να στρέψουμε τα βλέμματά μας προς τα πάνω, να υψώσουμε τον νου και την καρδιά μας προς τα υψηλά.
Μας καλεί ο Θεός, να ανεβούμε στην ουράνια Βασιλεία της αιώνιας και μακαρίας ζωής, που έχει ετοιμάσει για όλους εκείνους, οι οποίοι θα θελήσουν να αγαπήσουν το θείο της Βηθλεέμ βρέφος και να το κάνουν κυβερνήτη της καρδιάς και της ζωής τους.
Μακάριος ο άνθρωπος που θα ανοίξει αυτή αυτές τις ημέρες την καρδιά του να φιλοξενήσει τον Δημιουργό και να κλείσει μέσα του για πάντα τη χαρά του κόσμου και την ελπίδα της ζωής, τον Χριστό!
Ο Υιός του Θεού αναμένει την ανταπόκριση της δικής μας αγάπης. Μας αγάπησε , να τον αγαπήσουμε και εμείς. Να του ανοίξουμε την καρδιά και τη ζωή μας. Να συνδεθούμε μαζί του.
Είναι ασφαλώς η μεγαλύτερη δωρεά που μπορούμε να του δώσουμε. Τα φετινά Χριστούγεννα ας είναι η απαρχή μιας νέας ζωής, γεμάτη από τη Χάρη και την ευλογία του Θεού.
