Με το παρόν παρουσιάζουμε επιστημονικά στοιχεία που απαιτούν την άμεση διακοπή της χρήσης των εμβολίων COVID-19 που βασίζονται σε γονιδιακή τεχνολογία. Κατ’ αρχάς εκθέτουμε τους λόγους για τους οποίους οι παράγοντες δεν μπορούν προστατεύουν από ιογενή λοίμωξη. Ενώ δεν αναμένονται θετικές επιδράσεις, εμείς δείχνουμε ότι τα εμβόλια μπορούν να πυροδοτήσουν αυτοκαταστροφικές διαδικασίες που οδηγούν σε εξουθενωτική ασθένεια και θάνατο.
Γιατί τα εμβόλια δεν μπορούν να προστατεύσουν από τη μόλυνση
Ένα θεμελιώδες λάθος που διέπει την ανάπτυξη των εμβολίων ήταν η παραμέληση της λειτουργικής διάκρισης μεταξύ των δύο μεγάλων κατηγοριών αντισωμάτων που παράγει ο οργανισμός για να προστατευθεί από παθογόνα μικρόβια:
- Η πρώτη κατηγορία (εκκριτική IgA) παράγεται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος (λεμφοκύτταρα) τα οποία βρίσκονται ακριβώς κάτω από τις βλεννογόνες μεμβράνες που επενδύουν το αναπνευστικό και το εντερικό σύστημα. Τα αντισώματα που παράγονται από αυτά τα λεμφοκύτταρα εκκρίνονται μέσω και προς την επιφάνεια των βλεννογόνων μεμβρανών. Αυτά τα αντισώματα βρίσκονται έτσι επί τόπου για να συναντήσουν τους ιούς που μεταφέρονται με τον αέρα και μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψουν τη δέσμευση και τη μόλυνση των κυττάρων από τον ιό.
- Η δεύτερη κατηγορία αντισωμάτων (IgG και κυκλοφορούσα IgA) εμφανίζεται στα κυκλοφορία του αίματος. Αυτά τα αντισώματα προστατεύουν τα εσωτερικά όργανα του σώματος από μολυσματικούς παράγοντες που προσπαθούν να εξαπλωθούν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος.
Τα εμβόλια που εγχέονται στον μυ – δηλαδή στο εσωτερικό του σώματος – θα προκαλούν μόνο IgG και κυκλοφορούσα IgA, όχι όμως εκκριτική IgA. Τέτοια αντισώματα δεν μπορούν και δεν θα προστατεύσουν αποτελεσματικά τους βλεννογόνους από τη μόλυνση από SARS- CoV-2. Έτσι, οι παρατηρούμενες “επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις” μεταξύ των εμβολιασμένων άτομα απλώς επιβεβαιώνουν τις θεμελιώδεις σχεδιαστικές ατέλειες των εμβολίων.
Οι μετρήσεις των αντισωμάτων στο αίμα δεν μπορούν ποτέ να αποδώσουν καμία πληροφορία σχετικά με την πραγματική κατάσταση της ανοσίας έναντι της λοίμωξης του αναπνευστικού συστήματος.
Η αδυναμία των αντισωμάτων που προκαλούνται από το εμβόλιο να αποτρέψουν τις λοιμώξεις από κορονοϊούς έχει έχει αναφερθεί σε πρόσφατες επιστημονικές δημοσιεύσεις.
Τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν αυτοκαταστροφή
Μια φυσική λοίμωξη με SARS-CoV-2 θα παραμείνει στα περισσότερα άτομα εντοπισμένη στην αναπνευστική οδό. Αντίθετα, τα εμβόλια προκαλούν κύτταρα να εκφράσουν την πρωτεΐνη spike του ιού, κάτι που δεν ήταν ποτέ γραφτό να κάνουν από τη φύση τους. Κάθε κύτταρο που εκφράζει αυτό το ξένο αντιγόνο θα δεχθεί επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα, η οποία θα περιλαμβάνει τόσο αντισώματα IgG όσο και κυτταροτοξικά Τ- λεμφοκύτταρα. Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε όργανο. Βλέπουμε τώρα ότι η καρδιά προσβάλλεται σε πολλούς νέους ανθρώπους, οδηγώντας σε μυοκαρδίτιδα ή ακόμη και σε αιφνίδια καρδιακή ανακοπή και θάνατο. Πώς και γιατί τέτοιες τραγωδίες μπορεί να συνδέονται αιτιωδώς με εμβολιασμό έχει παραμείνει ένα θέμα εικασιών, επειδή τα επιστημονικά στοιχεία είναι ελλιπή.
Η κατάσταση αυτή έχει πλέον εξελιχθεί. Πραγματοποιήθηκαν ιστολογικές αναλύσεις σε όργανα 15 ατόμων που πέθαναν μετά τον εμβολιασμό. Η ηλικία, το φύλο, ο εμβολιασμός και ο χρόνος θανάτου μετά τον εμβολιασμό κάθε ασθενούς παρατίθενται στον πίνακα παρακάτω.
Τα ακόλουθα σημεία είναι υψίστης σημασίας.
1. Μόνο 4 ασθενείς νοσηλεύονταν στη ΜΕΘ για περισσότερες από 2 ημέρες. Η πλειονότητα δεν είχε νοσηλευτεί ποτέ και πέθανε στο σπίτι (5), στο δρόμο (1), στη δουλειά (1), στο αυτοκίνητο (1) ή σε εγκαταστάσεις κατ’ οίκον φροντίδας (1). Ως εκ τούτου, στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπευτική παρέμβαση είναι απίθανο να έχει επηρεάσει σημαντικά τα μεταθανάτια ευρήματα.
2. Ούτε ένας θάνατος δεν τέθηκε σε οποιαδήποτε πιθανή συσχέτιση με τον εμβολιασμό από τον ιατροδικαστή ή τον εισαγγελέα- η συσχέτιση αυτή διαπιστώθηκε μόνο από τα ευρήματα της αυτοψίας μας.
3. Οι συμβατικές μεταθανάτιες εξετάσεις δεν αποκάλυψαν επίσης καμία προφανή ένδειξη για πιθανό ρόλο του εμβολιασμού, δεδομένου ότι η μακροσκοπική εμφάνιση των οργάνων ήταν συνολικά μη αξιοσημείωτη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η “(rhythmogenic) καρδιακή ανεπάρκεια” ήταν ως αιτία θανάτου.
Όμως οι ιστολογικές αναλύσεις επέφεραν στη συνέχεια μια πλήρη ανατροπή. Μια σύνοψη των βασικών ευρημάτων ακολουθεί παρακάτω.
Ιστοπαθολογικά ευρήματα παρόμοιας φύσης εντοπίστηκαν σε 14 από τα 15 όργανα των νεκρών. Πιο συχνά προσβλήθηκαν η καρδιά (14 από τις 15 περιπτώσεις) και το πνεύμονας (13 από τις 15 περιπτώσεις). Παθολογικές αλλοιώσεις παρατηρήθηκαν επιπλέον στο ήπαρ (2 περιπτώσεις), στον θυρεοειδή αδένα (θυρεοειδίτιδα Hashimoto, 2 περιπτώσεις), στους σιελογόνους αδένες (σύνδρομο Sjögren, 2 περιπτώσεις) και στον εγκέφαλο (2 περιπτώσεις).
Ορισμένες εξέχουσες πτυχές κυριάρχησαν σε όλους τους προσβεβλημένους ιστούς όλων των περιπτώσεων:
1. Φλεγμονώδη συμβάντα στα μικρά αιμοφόρα αγγεία (ενδοθηλίτιδα), που χαρακτηρίζονται από αφθονία Τ-λεμφοκυττάρων και απομονωμένα, νεκρά ενδοθηλιακά κύτταρα εντός του αυλού του αγγείου,
2. την εκτεταμένη περιαγγειακή συσσώρευση Τ-λεμφοκυττάρων,
3. μαζική λεμφοκυτταρική διήθηση των γύρω μη λεμφατικών οργάνων ή ιστών με Τ-λεμφοκύτταρα, Η λεμφοκυτταρική διήθηση ήταν ενίοτε με ενδείξεις έντονης λεμφοκυτταρικής ενεργοποίησης και σχηματισμού θυλάκων. Εάν υπήρχε, αυτό συνοδευόταν τακτικά από καταστροφή ιστού (9 περιπτώσεις).
Αυτός ο συνδυασμός πολυεστιακής παθολογίας με κυρίαρχη την παρουσία Τ-λεμφοκυττάρων που αντανακλά σαφώς τη διαδικασία ανοσολογικής αυτοεπίθεσης δεν έχει προηγούμενο. Επειδή ο εμβολιασμός ήταν ο μοναδικός κοινός παρονομαστής μεταξύ όλων των περιπτώσεων, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ήταν το έναυσμα της αυτοκαταστροφής σε αυτά τα θανόντα άτομα.
Το γεγονός ότι μυριάδες ανεπιθύμητες ενέργειες που προέρχονται από τέτοιες διαδικασίες αυτοεπίθεσης πρέπει να αναμένονται πολύ συχνά σε όλα τα άτομα, ιδίως μετά από αναμνηστικές ενέσεις, είναι αυτονόητο.
Πέραν πάσης αμφιβολίας, η χρήση γονιδιακών εμβολίων COVID-19 θέτει ζωές υπό την απειλή ασθένειας και θανάτου. Σημειώνουμε επίσης ότι τόσο τα εμβόλια που βασίζονται σε mRNA όσο και τα εμβόλια που βασίζονται σε φορείς είναι μεταξύ αυτών των περιπτώσεων, δηλαδή και οι τέσσερις μεγάλοι κατασκευαστές.
Η έρευνα εδώ
Το όνομά μου είναι Sucharit Bhakdi. Είμαι ιατρός που έχει περάσει τη ζωή του ασκώντας το επάγγελμα, διδάσκοντας και ερευνώντας την ιατρική μικροβιολογία και τις λοιμώδεις νόσους. Υπήρξα πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής στο Johannes Gutenberg του Mainz, από το 1990 μέχρι τη συνταξιοδότησή μου το 2012. Έχω δημοσιεύσει πάνω από 300 ερευνητικά άρθρα στους τομείς της ανοσολογίας, βακτηριολογίας, ιολογίας και παρασιτολογίας, και διετέλεσα από το 1990 έως το 2012 αρχισυντάκτης του Medical Microbiology and Immunology, ενός από τα πρώτα επιστημονικά περιοδικά αυτού του τομέα που ιδρύθηκε από τον Robert Koch το 1887.
Ονομάζομαι Arne Burkhardt. Είμαι παθολόγος. Διδάσκω στο Πανεπιστήμια του Αμβούργου, της Βέρνης και του Tübingen. Είχα προσκληθεί ως επισκέπτης καθηγητής για σπουδές στην Ιαπωνία (Πανεπιστήμιο Nihon), στις Ηνωμένες Πολιτείες (Brookhaven National Institute), στην Κορέα, στη Σουηδία, στη Μαλαισία και στην Τουρκία. Ήμουν επικεφαλής στο Ινστιτούτο Παθολογίας στο Reutlingen για 18 χρόνια, και στη συνέχεια εργάστηκα ως σύμβουλος-Παθολόγος με εργαστήρια στις ΗΠΑ. Δημοσίευσα περισσότερα από 150 επιστημονικά άρθρα σε γερμανικά και διεθνή περιοδικά. καθώς και συνεισφορές σε εγχειρίδια στα γερμανικά, αγγλικά και ιαπωνικά. Για αρκετά χρόνια πιστοποιούσα Ινστιτούτα Παθολογίας στη Γερμανία.