Ὅταν εἶχαν πάει γιά πρώτη φορά ἀπεσταλμένοι Κληρικοί τῶν Ἁγίων Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο στήν Ἀγγλία, οἱ Ἄγγλοι ἡγεμόνες, εἶχαν ἕνα μεγάλο νυχτερινό γλέντι. Καί φυσικά ἐπειδή οἱ ἀπεσταλμένοι ἦταν ἐπίσημοι, τούς κάλεσαν νά… γλεντήσουν μαζί τους.
Οἱ Ἄγγλοι ἄρχοντες ἐνῶ ἔτρωγαν, ἔπιναν, τραγουδοῦσαν καί χόρευαν, ἔβλεπαν δίπλα τους τούς ἀπεσταλμένους κληρικούς-ἱεραποστόλους καί σκέπτονταν: “Καί τί θά μᾶς ποῦν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι; Τάχα ἐμεῖς δέν ἔχουμε μέχρι τώρα κάποια θρησκεία; Πού τήν ἀκολουθεῖ ὁ καθένας ὅσο καί ὅπως θέλει. Τί περισσότερο θά μᾶς ποῦν;”.
Γιά μιά στιγμή, ἐνῶ ἦταν σκοτάδι, καί τήν μεγάλη αἴθουσα πού διασκέδαζαν τή φώτιζαν μερικά κεράκια, μπῆκε ἀπ᾽ τό παράθυρο, ἕνα πουλάκι. Τό ὁποῖο, πέταξε δεξιά, ἀριστερά, στριφογύρισε καί προκάλεσε τά μάτια ὅλων νά τό κοιτάζουν. Τελικά, ξαναβρῆκε τό παράθυρο καί χάθηκε μέσα στή νύχτα.
Τότε εἶπε ἕνας ἡγεμόνας:
“Μήπως ἡ ζωή μας στόν κόσμο αὐτό μοιάζει μέ τό πέταγμα αὐτοῦ τοῦ πουλιοῦ; Ἔτσι καί ἐμεῖς μπαίνουμε μέσα σ᾽ ἕνα χῶρο φτερουγᾶμε γιά λίγο —ὅσο ζοῦμε— βλέπουμε ὡρισμένα πράγματα, εὐφραινόμαστε ἤ λυπόμαστε καί πενθοῦμε, καί στό τέλος ξαναφεύγουμε ἀπό ἕνα ἄλλο παράθυρο. Ἔτσι δέν εἶναι καί ἡ ζωή μας; Καί μετά ποιός ξέρει τί γίνεται καί ποῦ πᾶμε; Μήπως οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πού ἦλθαν, ἔχουν νά μᾶς ποῦν κάτι περισσότερο ἀπό ἐκεῖνο πού μέχρι τώρα ξέρουμε;”.
Τά λόγια αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐνέργησαν θετικά.
Οἱ Ἄγγλοι ἄρχοντες ἄφησαν τό φαγοπότι καί τό χορό καί τέντωσαν τα ἀφτιά τους νά ἀκούσουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ γιά τόν ὁποῖο ὁ Ἀπ. Παῦλος εἶπε στόν Τιμόθεο:
—Ἔχεις ἕνα προνόμιο, Τιμόθεε. “Οἶδας ἀπό βρέφους τά ἱερά γράμματα”. Ἀπό μικρό παιδάκι ἔμαθες νά πιστεύης, νά ἀγαπᾶς τό Χριστό, νά ἀκοῦς τό λόγο Του.
Ποιό λόγο Του; Ἕνα λόγο πού μπορεῖ νά σέ σοφίση. Νά σέ κάνη σοφό. Δηλαδή, συνετό, μυαλωμένο, ἔξυπνο, σέ ὅλες τίς ἐνέργειές σου. “Οἶδας τά λόγια τοῦ Θεοῦ τά δυνάμενα σοφίσαι σέ”.
Γιά τί σκοπό; Εἰς σωτηρίαν. Καί τί σωτηρία; Ὄχι νά σωθῆς ἀπό κάτι μικρό καί τιποτένιο πού σέ ἀπειλεῖ στή ζωή αὐτή.Νά μή σέ δαγκώση ἐπί παραδείγματι τό σκυλί ἤ νά μήν παραπατήσης στό δρόμο.
Ἀλλά “τά δυνάμενά σέ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν τήν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ”. Καί νά βρεθῆς κοντά στό σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό στήν αἰώνια ζωή. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη σοφία, αὐτό εἶναι τό φῶς. Αὐτό εἶναι τό κήρυγμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἔτρεξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί γύρισαν ὅλο τόν κόσμο. Γι’ αὐτό μαρτύρησαν οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες.
