Στην Καμπότζη μερικοί Χριστιανοί είχαν συγκεντρωθεί σ’ ένα ναό υποτυπώδη, για να προσευχηθούν. Δεν πρόλαβαν καλά να αρχίσουν και ο ναός βρέθηκε περικυκλωμένος από μουσουλμάνους στρατιώτες. Προχώρησαν μέσα. Ξεκρέμασαν από τον τοίχο μία εικόνα του Χριστού. Την πέταξαν με περιφρόνηση κάπου εκεί στην είσοδο. Μία δυνατή φωνή αντήχησε στον ιερό εκείνο χώρο που σκόρπιζε τον τρόμο:
«Όποιος θέλει να βγεί ζωντανός από εδώ μέσα μόνο ένας τρόπος υπάρχει: Να αρνηθεί τον Χριστό και να φτύσει την εικόνα Του…».
Το δίλημμα είναι τρομερό και περιθώρια επιλογής δεν υπάρχουν. Και η άθεη εξουσία δεν αστειεύεται.
Τι θα κάνουν τώρα; Θα ομολογήσουν ή θα αρνηθούν τον Χριστό; Ο ένας είναι αρραβωνιασμένος και σε λίγες ημέρες πρόκειται να παντρευτεί. Αξίζει να θυσιασθεί και να σβήσουν τα όνειρά του, οι όμορφες προσδοκίες του; Ο δεύτερος σκέπτεται το… σπίτι τoυ, την οικογένειά του, την γυναίκα του, τα παιδιά του… Ο τρίτος, ο τέταρτος, ο πέμπτος, όλοι κάτι και κάποιον έχουν να σκεφθούν….
Έτσι, ένας, ένας, προχωράει τώρα με σκυμμένο κεφάλι και πιο πολύ με σκυμμένη και ντροπιασμένη ψυχή. Είναι νεκρική πομπή αρνητών που πορεύεται με στιγματισμένο μέτωπο, για να θάψει την νεκρή της πίστη. Φθάνουν στην εικόνα του Χριστού, την φτύνουν και βγαίνουν έξω ζωντανοί…. Ζωντανοί, αλλά νεκροί!…Τελευταία έχει μείνει και ένα κορίτσι 16ετών..
Οι στρατιώτες δεν έχουν καμιά αμφιβολία. Και αυτή το ίδιο θα κάνει, σκέπτονται… Λύγισαν οι μεγάλοι, δεν θα λυγίσει η μικρή;
Οι θύτες ξαφνιάζονται από το θύμα τους. Ατάραχη εκείνη πλησιάζει την εικόνα. Τα μάτια της βουρκώνουν, όταν ατενίζει τον Χριστό με τα φτυσίματα της προδοσίας των δειλών. Γονατίζει. Παίρνει την εικόνα στα χέρια της. Την σκουπίζει. Την ασπάζεται ευλαβικά, ενώ τα χείλη της ψιθυρίζουν: “Δεν θα Σ’ αρνηθώ, Χριστέ μου…!!!
Οι στρατιώτες προτάσσουν τα όπλα. Ατάραχη εκείνη.
Μία ομοβροντία πυρών έρχεται να αιματοκυλίσει το γενναίο κορίτσι και να το προσθέσει στην χορεία των μαρτύρων…
Στολισμένη τώρα πια με το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου προβάλλει ενώπιόν μας. Εμείς άραγε θα κάναμε το ίδιο στη θέση της;…
Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου «Οἱ Ἀναβαθμοὶ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία» (Πειραιᾶς 2011, σελίδα 284).