Δεν μπορεί να ασχολείσαι με τα όσα παρανοϊκά συμβαίνουν σ’ αυτόν τον έρμο τόπο και να είσαι καλά στην ψυχική σου υγεία, εφ’ όσον δεν έχεις μέσα σου τον Θεό.
Λίγο θα ρίξεις μια ματιά κάπου στην τηλεόραση, λίγο στις συζητήσεις με φίλους, λίγο στο ίντερνετ, θέλοντας και μη είμαστε εγκλωβισμένοι στην παγίδα που μας έχουν οδηγήσει έντεχνα και χωρίς να ανοίξει μύτη,
οι ξένοι και ντόπιοι δυνάστες.
Αποτέλεσμα όλων αυτών η ψυχική κατάρρευση της πλειοψηφίας
του ελληνικού πληθυσμού.
Άλλοι αυτοκτόνησαν, άλλοι πέθαναν από εγκεφαλικά, εμφράγματα, καρκίνους και αυτοί που είναι ακόμη όρθιοι το πετυχαίνουν είτε γιατί δεν τους άγγιξε ακόμη η κρίση και είναι σε πνευματική αφασία, είτε γιατί υποστηρίζονται πρόσκαιρα από ποτά, ναρκωτικά και ψυχοφάρμακα, μέχρι την πλήρη κατάρρευση.
«Το κακό πολεμείται με πρόοδο στο καλό» αναφέρει ο γέροντας Πορφύριος και σκεπτόμενος κανείς τρόπους αντιμετώπισης όλης αυτής της άρρωστης κατάστασης δεν μπορεί παρά να καταλήξει ότι δεν αρκούν οι προσπάθειες αποχής από την ενημέρωση – ακόμα κι όταν αυτή ξεφεύγει από τους μηχανισμούς προπαγάνδας (μερικές σελίδες του ίντερνετ) – αλλά επιβάλλεται να κάνει μια θετική στροφή προς οτιδήποτε αφυπνίζει τους μηχανισμούς δημιουργίας μέσα μας και τις ενεργητικές δυνάμεις.
Μπορεί να είναι η τέχνη, μπορεί να είναι ένας μπαξές, μπορεί ακόμη κι ένας περίπατος έξω από το σπίτι, μπορεί οτιδήποτε άλλο αρκεί να ξεφύγει κανείς από την καθήλωση και την κατάθλιψη που προκαλεί ο βομβαρδισμός της σκανδαλολογίας και της βάναυσης επίθεσης που δέχεται καθημερινά η λογική μας.
Ακόμη κι αυτοί που έχουν την αντοχή και τη νοημοσύνη να αναλύουν αυτά τα παράλογα φαινόμενα που βιώνουμε – συνήθως αριστεροί διανοούμενοι – αναλώνονται σε επανάληψη των ίδιων και των ίδιων συμπερασμάτων και αόριστων προτροπών που ελλείψει πρακτικών ενεργειών καταντούν κουραστικές και ανούσιες.
Ο γέροντας Παΐσιος έγκαιρα προείδε την δαιμονική μπόρα που βιώνουμε
και τόνισε πολλάκις ότι πρόκειται για πνευματικό πόλεμο :
«Τώρα έχουμε πόλεμο, πνευματικό πόλεμο» – Γέροντας Παΐσιος
Επίσης τόνιζε πάνω-κάτω ότι όποιος δεν πιστεύει και δεν έχει πνευματική ζωή δύσκολα θα αντέξει, κάτι που προϋποθέτει την μετάνοια δηλ. να πάρουμε …αλλιώς την ζωή μας («πάρ ‘το αλλιώς» που λέμε) σπάζοντας τους φαύλους κύκλους της αυτοκαταστροφής.
Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει τελικά, όλα είναι θέμα επιλογής.
Κι όποιος δεν έχει δύναμη να επιλέξει και έχει καθηλωθεί σε αβουλία, ας ζητήσει από τον Θεό να του δώσει την δύναμη και να τον οδηγήσει.