“Το πείραμα ονομάστηκε «Σύμπαν 25» και αποτελεί ένα από τα τρομακτικότερα πειράματα στην ιστορία της επιστήμης.
Μέσα από τη συμπεριφορά μιας αποικίας ποντικιών, γίνεται μια απόπειρα για να εξηγήσουν οι επιστήμονες τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Ο Αμερικανός επιστήμονας John Calhoun, έφτιαξε έναν «ιδανικό κόσμο» μέσα στον οποίο θα ζούσαν και θα αναπαράγονταν εκατοντάδες ποντίκια.
Ο Calhoun δημιούργησε έναν «Παράδεισο ποντικιών», σ’ έναν ειδικά σχεδιασμένο χώρο όπου τα τρωκτικά είχαν αφθονία σε φαγητό και νερό, καθώς επίσης και έναν μεγάλο χώρο για να ζουν.
Στην αρχή, τοποθέτησε τέσσερα ζευγάρια ποντικιών που σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισαν να αναπαράγονται, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός τους να μεγαλώνει με ταχύτατους ρυθμούς.
Ο Calhoun παρατήρησε πως έπειτα από 315 ημέρες ο πολλαπλασιασμός τους άρχισε να μειώνεται αισθητά.
Όταν ο αριθμός των τρωκτικών έφτασε στο 600, σχηματίστηκε μια ιεραρχία ανάμεσά τους και τότε έκανε την εμφάνισή της μια ομάδα ποντικιών που τους ονόμασε οι «άθλιοι».
Τα μεγαλύτερα αρσενικά άρχισαν να επιτίθενται απέναντι σε αυτή την ομάδα, με αποτέλεσμα πολλά αρσενικά να αρχίσουν να «καταρρέουν» ψυχολογικά. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην προστατεύουν τα θηλυκά και αυτά με τη σειρά τους να γίνουν επιθετικά απέναντι στα μικρά τους.
Όσο πέρναγε ο καιρός, τα θηλυκά έδειχναν όλο και περισσότερο επιθετική συμπεριφορά, στοιχεία απομόνωσης και έλλειψη διάθεσης αναπαραγωγής. Παρατηρήθηκε υπογεννητικότητα και, παράλληλα, αύξηση θνησιμότητας στα νεότερα τρωκτικά.
Τότε, εμφανίστηκε μια νέα κατηγορία αρσενικών τρωκτικών, τα «όμορφα ποντίκια» όπως τα ονόμασε ο Calhoun. Τα «όμορφα ποντίκια» αρνιόντουσαν να ζευγαρώσουν με τα θηλυκά ή να πολεμήσουν για τον χώρο τους. Το μόνο που τα απασχολούσε ήταν το φαγητό και ο ύπνος.
Στην επόμενη φάση τα «όμορφα αρσενικά» και τα απομονωμένα πλέον θηλυκά αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού.
Όσο πέρναγε ο καιρός, η θνησιμότητα των νεαρών έφτασε στο 100% και η αναπαραγωγή στο μηδέν. Ο πληθυσμός πλέον ήταν υπό εξαφάνιση και ταυτόχρονα παρατηρήθηκε ομοφυλοφιλία, ενώ αυξήθηκε ο κανιβαλισμός, παρά το γεγονός ότι υπήρχε άφθονο φαγητό.
Μετά από 1.780 ημέρες από την αρχή του πειράματος, πέθανε και το τελευταίο ποντίκι.
Ο John Calhoun επανέλαβε το ίδιο πείραμα άλλες 25 φορές και κάθε φορά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Το επιστημονικό έργο του John Calhoun χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο ερμηνείας της κοινωνικής κατάρρευσης και η έρευνά του λειτουργεί ως άξονας μελέτης της αστικής κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας”.
Ομολογώ πως μέσα στην εκφυλισμένη και καταρρέουσα κοινωνία των ποντικιών είδα πολλά στοιχεία που προσομοιάζουν ή ταυτίζονται με στοιχεία των σύγχρονων κοινωνιών του ανεπτυγμένου κόσμου. Οδεύουμε άραγε προς το τέλος αναπόδραστα; Η ευμάρεια όχι μόνο δεν έλυσε τα προβλήματα του ανθρώπου, αλλά τορπίλισε αυτή την επιβίωσή του; Η απογραφή πληθυσμού που ξεκινά αυτόν τον μήνα, φοβάμαι, πως θα επιβεβαιώσει αυτό το σενάριο της κατάρρευσης. Ας πάρουμε βαθιές ανάσες!