Άννυ Λιγνού
Τα παλιοκινητά και τα λάπτοπς είναι μεγάλος περισπασμός και τεράστια πηγή άγχους τελικά. Πατάμε ξανά και ξανά το κουμπί της ανανέωσης, μπας και βγει τίποτα καινούργιο, μια είδηση, κάτι που συνέβη για να πάρουμε θέση. Να τσακωθούμε και να κατακεραυνώσουμε τους άλλους που είναι ηλίθιοι, να δείξουμε πόσο έξυπνοι είμαστε εμείς, πόσο μάγκες και καραμπουζουκλήδες, να αντλήσουμε ικανοποίηση από την αποδοχή των τετριμμένων τσιτάτων μας. Να κάνουμε την προκάτ δήλωση μας.
Και δώστου πατα το κουμπί. Και τίποτα καινούργιο. Μόνο τρομακτικές ειδήσεις, δυσοίωνες προβλέψεις, απολυταρχικές εντολές. Για το καλό μας, φυσικά. Κι εκεί που λες έχω την ενημέρωση όλου του κόσμου, νοιώθεις να πνίγεσαι. Νοιώθεις πως πρέπει να κάνεις κάτι και δεν το κάνεις, πως αυτά που κάνεις δεν είναι αυτά που πρέπει να κάνεις, πως δεν ξέρεις τι να κάνεις.
Και δώστου πάτα το κουμπί, σαν εκείνα τα ποντίκια στο πείραμα που υπήρχε ένας μοχλός που όταν τον τραβούσαν τους διοχέτευε ντοπαμίνη. Τελικά τράβα τράβα, τα ποντίκια πέθαιναν από την ντόπα. Όλοι αναζητάμε την ευτυχία. Αλλά πόσο ευτυχισμένους μας κάνει;
Και κάποια στιγμή αποφασίζεις να κλείσεις το κινητό και το λάπτοπ και να ανοίξεις ένα βιβλίο. Σχεδόν έχεις ξεχάσει να διαβάζεις. Μπορεί να ψιλοκαμαρώνεις κιόλας που είσαι «μέσα στα πράγματα» και παίζεις την τεχνολογία στα δάχτυλα. Και τότε το βιβλίο σε βάζει στη θέση σου. Εκεί δεν απαντάς σε κανέναν, γιατί κανένας δε σε ρωτάει τίποτα. Δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη να πεις την γνώμη σου, κανένας να τσακωθείς η να εντυπωσιάσεις. Εκεί είσαι ελεύθερος!
Είσαι μαθητής! Δεν υποχρεούσαι να δώσεις τίποτα από σένα στους κανίβαλους. Μόνο παίρνεις από το βιβλίο, σε ακολουθεί με τον δικό σου ρυθμό, σαν καλός φίλος, δεν έχεις καμία υποχρέωση να αντιδράσεις κι η ενέργεια σου αναδιοχετεύεται εμπλουτισμένη πίσω σε σένα. Δεν υπάρχει άγχος. Δεν μπορείς να κάνεις λάθος. Τα συμπεράσματα είναι μόνο για σένα.
Με το κινητό, είσαι σε σύνδεση με χιλιάδες ανθρώπους κι είσαι θεομόναχος. Πιο μοναχός κι από την Μονάχους Μονάχους. Μπορείς να πας οπουδήποτε μέσω της τεχνολογίας και δεν πας πουθενά τελικά. Με το βιβλίο είσαι εσύ, αυτό κι η φαντασία σου. Κι είσαι σε θεραπευτική σύνδεση με όλον τον κόσμο, ορατό και αόρατο.
Βάλε έναν καφέ, άραξε σε μια σκιά, κλείσε τις εισερχόμενες θλίψεις κι άνοιξε ένα βιβλίο.
Κάνει καλό. Δυναμώνει, θεραπεύει, ηρεμεί, ομορφαίνει.
