Αφιερωμένο στον π. Ευσέβιο Βίττη ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω σαν σήμερα, 04/11/2009.
”Σαν τον ήλιο.” Έτσι μου είπε ότι είναι. ”Σαν τον ήλιο.”
-”Τι εννοείς;” τον ρώτησα…
-”Για δικαίους και αδίκους κάθε μέρα ανατέλλει. Και δύσκολες μέρες, και σκληρές, και με πόνο γεμάτες, αλλά και μέρες καθαρές σκεπάζει. Σαν τον ήλιο. Πάντοτε εκεί είναι. Πάντοτε να λάμπει…”
-Και εμείς τί κάνουμε; Εμείς, τι πρέπει να κάνουμε…;”
-”Επιλέγεις.” Έτσι μου είπε. ”Απλά επιλέγεις. Νεκρός ή ζωντανός αν θα σαι…”
-”Δεν καταλαβαίνω…Τι εννοείς;”
-”Τους ζωντανούς οργανισμούς, ο ήλιος ζωή πιότερη τους δίνει. Τους νεκρούς πάλι, τους σαπίζει. Ο ήλιος τους σαπίζει. Ο ήλιος πάντοτε ίδιος, είναι. Εσύ απλά επέλεξε. Ζωντανός, ή νεκρός αν θες να είσαι…” Έτσι μου είπε. Και έκανε να φύγει…
-”Στάσου… Δεν μου είπες. Τι σαν τον ήλιο;”
Χαμογέλασε…
-”Ο Χριστός, μου είπε. Ο Χριστός…Σαν τον ήλιο… Ο Χριστός.”
Έτσι μου είπε…Και έκανε να φύγει.
Το κείμενο είναι από το βιβλίο, ”Πριν Νυχτώσει”, εκδόσεις Εν Πλω Εκδόσεις .