Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος
Όταν μαθαίνεις ότι κάπου τίθενται σε προσκύνηση ιερά λείψανα Αγίων να πηγαίνεις και να τα ασπάζεσαι με ζήλο και θέρμη.
Τα ιερά λείψανα είναι οι μάρτυρες της Χάριτος. Ευωδιάζουν, παρηγορούν, θαυματουργούν. Όχι επειδή έχουν κάτι το μαγικό, αλλά διότι και αυτά αποτελούν μέρος του Αγίου, του Μάρτυρος, του Οσίου.
Ο Θεός αφήνει τα σημάδια της παρουσίας Του. Μας καλεί να τα προσεγγίσουμε με ιερότητα και ευλάβεια.
Όταν προσκυνούμε κάποιο ιερό λείψανο, προσκυνούμε τους αγώνες και το κάλλος των αρετών του συγκεκριμένου Αγίου, αλλά προσκυνούμε και τον ίδιο τον Θεό που πότισε με την Χάρη Του την ψυχή και το σώμα του Αγίου. Δεν προσκυνούμε ένα άψυχο σώμα, ένα οστό, αλλά όλα εκείνα που μεταμόρφωσαν τον συγκεκριμένο άνθρωπο σε κατα χάριν θεάνθρωπο, άγιο, σεσωσμένο.
Προσκυνούμε και αποδεχόμαστε και εμείς στη ζωή μας το παράδειγμα του. Και πλέον βάζουμε νέα αρχή στη ζωή μας. Αρχή μετανοίας και μεταμόρφωσης των παθών μας σε αρετές. Η κακιά να γίνει καλοσύνη, η φιλαργυρία ελεημοσύνη, η σκληρότητα επιείκεια, η σαρκικότητα σωφροσύνη, η υπερηφάνεια ταπείνωση, το μίσος συγχώρεση, η αδιαφορία αγάπη, η επιπολαιότητα σύνεση, η ασυδοσία εγκράτεια, η κατάκριση προσευχή, η οργή πραότητα, η αδιακρισία διάκριση, η αυτοδικαίωση αυτομεμψία, η αδιαλλαξία έλεος…
Τα ιερά λείψανα είναι οι θησαυροί μας, αλλά κυρίως είναι η ενθύμηση της ζωής που δεν τελειώνει με τον θάνατο αλλά τότε αρχίζει…
