Μου στέλνουν διάφοροι “επίδοξοι πολιτικοί” μηνύματα
πως θέλουν να σώσουν την Ελλάδα κάνοντας ένα κόμμα.
“Θα είναι κάτι διαφορετικό και δίκαιο” μου λένε όλοι.
Όταν τους λέω πως δεν ασχολούμαι
με τίποτα πολιτικό αυτήν την περίοδο και όταν επιμένουν
τους ζητάω ένα πλάνο.
Κανείς δεν έχει.
Δεν αμφιβάλω πως τα κίνητρα μερικών από αυτούς είναι αγνά.
Δεν έχουν όμως κατανοήσει σε τι μπλέκονται.
Δεν έχουν αυτογνωσία.
Από την άλλη υπάρχουν οι άλλοι.
Αυτοί λένε “Όλα είναι πολιτική”. Λένε “αν δεν ψηφίζεις εσύ φταις”.
Όχι φίλε μου, δεν είναι όλα “πολιτική”.
Όλα είναι “συμφέροντα” μιας ολιγαρχίας
που “κατέχει” και τους μεν και τους δε. Το είδαμε πρόσφατα.
Εσύ απλά μπλέκεσαι στο δικό τους υλιστικό παιχνίδι.
Δεν υπάρχει “πολιτική” στις μέρες μας.
Π͟ο͟λ͟ι͟τ͟ι͟κ͟ή͟ ͟δ͟ί͟χ͟ω͟ς͟ ͟α͟ξ͟ί͟ε͟ς͟ ͟δ͟ε͟ν͟ ͟ν͟ο͟ε͟ί͟τ͟α͟ι͟.͟
Αυτό που ονομάζουν “πολιτική” είναι ένα “έκτρωμα”
που έχουν δημιουργήσει επιτήδειοι και χειραγωγοί.
Οι “πολίτες” δεν έχουν καμία δύναμη σήμερα
στην εποχή της “ευκολίας”.
Η͟ ͟”͟π͟ο͟λ͟ι͟τ͟ι͟κ͟ή͟”͟ ͟π͟ρ͟έ͟π͟ε͟ι͟ ͟ν͟α͟ ͟α͟λ͟λ͟ά͟ξ͟ε͟ι͟ ͟κ͟α͟ι͟ ͟ό͟χ͟ι͟ ͟”͟ο͟ι͟ ͟π͟ο͟λ͟ι͟τ͟ι͟κ͟ο͟ί͟”.
Και για να αλλάξει η “πολιτική” θα πρέπει να ψηφίσουμε
το Μεγαλύτερο Κόμμα όλων που θα μας Ενώσει πρώτα.
Ο “πολιτικός” θα έπρεπε να είναι ταπεινός “εργάτης”
και όχι να έχει υπερηφάνεια “αυτοκράτορα”.
Αυτό θεωρούνταν “ύβρις” για τους Αρχαίους μας.
Ο πρωθυπουργός δεν είναι “αναλώσιμος βασιλιάς”
να κάνει ότι του καπνίσει. Ότι του λένε να κάνει ως “μαριονέτα”.
Ο “υποψήφιος κυβερνήτης” θα έπρεπε να έχει συγκεκριμένο πλάνο.
Και θα έπρεπε να υπάρχει πολιτική- ρήτρα πάνω στο πλάνο αυτό.
Τη δύναμη θα έπρεπε να έχει ο πολίτης.
Τ͟ο͟ ͟”͟π͟λ͟ά͟ν͟ο͟”͟ ͟θ͟α͟ ͟έ͟π͟ρ͟ε͟π͟ε͟ ͟ν͟α͟ ͟ψ͟η͟φ͟ί͟ζ͟ο͟υ͟μ͟ε͟ ͟κ͟α͟ι͟ ͟ό͟χ͟ι͟ ͟τ͟ο͟ ͟”͟π͟ρ͟ό͟σ͟ω͟π͟ο͟”.
Αν πέσει έξω το “πλάνο” του, ο πολιτικός θα έπρεπε
να καθαιρείται άμεσα από τη θέση του και να γίνονται εκλογές
διότι “απέτυχε” να φέρει εις πέρας το έργο του.
Αν ήταν έτσι τα πράγματα θα υπήρχε διαφάνεια.
Αν ήταν έτσι οι “υποσχέσεις” θα ήταν ορθολογικές.
Ο κόσμος θα ψήφιζε για το προσωπικό του αλλά και για το κοινό καλό.
Ο άνθρωπος θα έβρισκε την υψηλότερη και καθοριστικότερη μορφή αυτοέκφρασης
στο στοχασμό πάνω στο νόμο και τη δημόσια πολιτική.
Σήμερα δεν υπάρχει πολιτικός βίος.
Πλανάται όποιος το νομίζει.
Στο δικό μου “Κόμμα” ο “Αρχηγός” μου πρώτα Θέλει να Δει
τι μπορώ να Του προσφέρω,
και μετά Περιμένω το Κέρδος.
Με τη βοήθεια Του θα αλλάξει το “πολιτικό σύστημα” ό͟τ͟α͟ν͟ ͟ω͟ρ͟ι͟μ͟ά͟σ͟ο͟υ͟μ͟ε͟ ͟Ε͟Μ͟Ε͟Ι͟Σ͟.
Και Τον ψηφίζω “δαγκωτό”.
Τ͟ρ͟ι͟α͟δ͟ι͟κ͟ό͟ς͟ ͟Θ͟ε͟ό͟ς͟ λέγεται.
