Κωνσταντίνος Βαθιώτης
Μετά το δημοσιογραφικό και εκκλησιαστικό παραλήρημα εναντίον όσων πολιτών τολμούν το δήθεν αδιανόητο, δηλαδή να προβληματίζονται ως προς το αν πρέπει να αναλάβουν το “ρίσκο της βελόνας”, προστέθηκε προσφάτως μία ακόμη “ιατροφασιστική βελονιά” υπέρ του “πανελλαδικού τρυπήματος” από έναν εκπρόσωπο της (τυραννικής για τους σημερινούς λαούς) ιατρικής επιστήμης, τον κ. Γρηγόρη Γεροτζιάφα, καθηγητή Αιματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Σε συνέντευξη που παρεχώρησε στο τηλεοπτικό κανάλι Kontra (11.10.2021) προέβη ανερυθρίαστα και με ύφος αυθεντίας που παραπέμπει στο αλάθητο του Πάπα, στην εξής δήλωση:
«Αυτή τη στιγμή πρέπει να γίνει υποχρεωτικός, καθολικός, μαζικός €μβολιασμός στην Ελλάδα. […] Όλος ο πληθυσμός πρέπει να €μβολιασθεί, είναι απλά τα πράγματα. […] διότι τα πράγματα είναι σοβαρά. […] Οι κοινωνικές εκρήξεις θα έρθουν από τη φτώχεια, όχι από την αρρώστια. […] Οι κοινωνικές εκρήξεις θα βγουν από τα τάγματα των φ α σ ι σ τ ώ ν που αρχίζουν να κυκλοφορούν στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Εκεί είναι το μπαρούτι που θα δημιουργήσει τις εκρήξεις. Όταν μάλιστα το κράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει περίθαλψη δωρεάν και παίζουμε σε ένα εμπορευματοποιημένο σύστημα, αυτό που ζούμε σήμερα, σε όλη την Ευρώπη, δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό της Ελλάδας, η απάντησή μας είναι μία: η ε κ δ ί κ η σ η μαζικού €μβολιασμού, και επειδή ο €μβολιασμός είναι πράξη κοινωνικής ευθύνης, ο €μβολιασμός πρέπει να είναι υποχρεωτικός. Δεν μπορούμε να δεχθούμε 300 ανθρώπους την εβδομάδα να πεθαίνουν από κορωνοϊό, όταν η επιστήμη έχει προχωρήσει και μας έχει δώσει και εμβόλια για να αποτρέψουμε τη βαριά νόσο και καλές θεραπείες που μπορούμε να τις εφαρμόσουμε σε δομές της πρωτοβάθμιας περίθαλψης για να ελαττώσουμε την πορεία προς τα νοσοκομεία των ασθενών σε βαριά κατάσταση. Έχουμε εργαλεία να αντιμετωπίσουμε την πανδημία στην Ελλάδα και καθόμαστε και συζητούμε για την ελευθερία και τη σκλαβιά των €μβολιασμένων και των αν€μβολίαστων αντίστοιχα. Αυτά είναι πράγματα που δεν συνάδουν με τη σοβαρότητα του προβλήματος που έχουμε».
Τέτοιες ιδέες (ορθότερα: εξυπνάδες) εκκινούν από μια προδήλως εσφαλμένη βάση: Αντιπαρέρχονται εν σιγή την πειραματική φύση των €μβολίων κατά του κορωνοϊού, καθώς και τη δυνάμει θανατηφόρο δράση τους για οργανισμούς που θα αποδειχθούν μη ανθεκτικοί στη χορηγούμενη φαρμακευτική ουσία. Εφόσον δεν είναι δυνατόν να καταστεί εκ των προτέρων γνωστό ποιος από τους €μβολιασμένους ενδέχεται να περιαχθεί σε ανασφαλή για τη ζωή ή την υγεία του κατάσταση (ο κίνδυνος μάλιστα αυτός μπορεί να αυξάνει σημαντικά μετά την εκάστοτε νέα δόση που αίφνης αποφασίζεται ότι πρέπει –ή ότι θα ήταν ωφέλιμο– να χορηγηθεί σε ολόκληρο τον πληθυσμό ή σε τμήμα αυτού), τούτο σημαίνει ότι το κράτος, το οποίο επικαλείται παραπλανητικώς τον, συνολικώς (και όχι ατομικώς) εκτιμώμενο, χαμηλό κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών, παίζει στα ζάρια τη ζωή ή την υγεία κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Ο πολίτης αυτός μένει τυφλός ως προς τον κίνδυνο που τον απειλεί, πειθόμενος ή εξαναγκαζόμενος να συμμετάσχει σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου, το οποίο ενδέχεται να λάβει την εξής αλλόκοτη τροπή:
Η συμ-βολή του €μβολιασμένου Ε1 (και αντιστοίχως των Ε2, Ε3, … Εν) στην προστασία της δημόσιας υγείας, και άρα στην προστασία της υγείας και της ζωής των πολιτών Π1, Π2, … Πν, να υλοποιηθεί με την απο-βολή του (και αντιστοίχως με την αποβολή των Ε2, Ε3, … Εν) από τον επίγειο κόσμο!
Ως εκ τούτου, κανένας πολίτης δεν επιτρέπεται να υποχρεωθεί σε πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης που ισοδυναμεί με τοποθέτηση της κεφαλής του στον ντορβά. Άλλο πράγμα η αλληλεγγύη κι άλλο η αυτοθυσία/αυταπάρνηση.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η πρόταση του Γ. Γεροτζιάφα για καθολικό υποχρεωτικό εμβολιασμό καθιστά επίκαιρη την ακόλουθη αποφθεγματική ρήση του Κολομβιανού φιλοσόφου Νικολά Γκόμεζ Ντάβιλα:
«Οι άνθρωποι στον σύγχρονο κόσμο συνωστίζονται γεμάτοι αγωνία – σαν ποντίκια στον λαβύρινθο ενός πειραματικού εργαστηρίου» (Dávila, Αποφθέγματα, μτφ.: Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, εκδ. Περισπωμένη, Αθήνα 2016, σελ. 44, αριθμ. 164).
Με δεδομένη την τυφλότητα που επικρατεί ως προς την in concreto επικινδυνότητα του εμβολίου για τη ζωή ή την υγεία του εκάστοτε €μβολιαζομένου και την συνακόλουθη αξιολόγηση της εμμονής στο κινδυνώδες εγχείρημα του μαζικού €μβολιασμού υπό το πρίσμα του ενδεχόμενου δόλου ανθρωποκτονίας (επ’ αυτού βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 161 επ.), το να εισηγείται ένας ιατρός στην κυβέρνηση την καθιέρωση του μαζικού €μβολιασμού ως καθολική, υποχρεωτική ιατρική πράξη από ε κ δ ί κ η σ η, σημαίνει ότι αλλάζει και η συζήτηση για το ε ί δ ο ς του ανθρωποκτόνου δ ό λ ο υ σε σχέση με τη θανατηφόρο παρενέργεια των €μβολίων, αφού πλέον το ενδεχόμενο αποτέλεσμα του θανάτου δεν είναι απλώς αντικείμενο αποδοχής αλλά (εκδικητικής) ε π ι δ ί ω ξ η ς.
