Φύση! Θεός! Αλήθεια! Πραγματικότητα! Ζωή!
Εδώ είναι η δύναμη, η ενθύμηση, η ευλογία, η χαρά, η αγάπη!
Ο άνθρωπος έφυγε μακριά απ’ τη φύση και ξέχασε να είναι άνθρωπος.
Μπήκε στα κουτάκια του μυαλού του, ζει ως επί το πλείστον μέσα στις οθόνες, δεν τον ενδιαφέρει να θυμηθεί, κάνει τα πάντα για να ξεχαστεί.
Άνθρωποι με γραμμικό τρόπο σκέψης, κλειδωμένοι στον φόβο, αρκούνται στην εικονική πραγματικότητα.
Πόσο λυπηρό να φυλακίζουν οι άνθρωποι τον ίδιο τους τον εαυτό μέσα στον φόβο.
Τα χειρότερα τείχη δεν είναι αυτά που σου επιβάλλονται εξωτερικά, είναι αυτά που ο καθένας έχει χτίσει εντός του.
Όσο μεγαλύτερα τα τείχη, τόσο μεγαλύτερος ο φόβος.
Όσο μεγαλύτερος ο φόβος, τόσο μεγαλύτερος ο έλεγχος.
Όσο μεγαλύτερος ο έλεγχος, τόσο μεγαλύτερη κι η εξάρτηση.
Ο άνθρωπος ελέγχει γιατί φοβάται, δεν ξέρει να αφήνεται, να εμπιστεύεται!
Ζει μέσα από τον έλεγχο παρέχοντας στον εαυτό του την ψευδαίσθηση της ασφάλειας.
Μα ποτέ του δε νιώθει ασφαλής, όπως ποτέ κανένας εξαρτημένος, δε νιώθει ότι χόρτασε, ότι ικανοποιήθηκε.
Ακόρεστη πείνα που εγκλωβίζει σε έναν υλικό κόσμο που όσο και να προσπαθήσεις, ότι και να κάνεις, ότι και να σου τάξει, δεν θα σε κάνει ποτέ αληθινά χαρούμενο γιατί είναι φθαρτός και περιορισμένος.
Η χαρά κατοικεί στην ελευθερία που χαρίζει το πνεύμα και καμία γραμμική σκέψη δεν είναι ελεύθερη.
Ο άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του στο όνομα της υποτιθέμενης ασφάλειας, είναι ήδη εσωτερικά φυλακισμένος και όσοι εξωτερικά σωτήρες κι αν έρθουν, κανένας δεν θα τον ελευθερώσει γιατί έχει επιλέξει την σκλαβιά του.
Τα δεσμά αυτού του κόσμου είναι τόσο σφιχτά, όσο εσύ αποφασίζεις.
Χρειάζεται κάποιος να είναι γραφικός για να αγαπά στ’ αλήθεια την Αλήθεια!
Μπορεί το σχοινί να χαλαρώσει για λίγο και να μπορείς να κάνεις κάνα βήμα παραπάνω, μη ξεχνάς ποτέ πως όταν στο τραβήξουν απότομα, θα σε πνίξει.
Ανάμεσα στην εικονική ελευθερία και την ελευθερία, επιλέγεις τι;
Τη σειρά; Την ουρά; Τη μάζα; Την καταστροφή σου;
Μιλάς για ελευθερία μα δεν την αντέχεις, αρκείσαι στην ελευθεριότητα.
Μιλάς για αγάπη, μα έμεινες στην επιφάνεια της έννοιας αγαπολογώντας.
Δέθηκες στην ουρά της μάζας μη τυχόν και σε πούνε γραφικό.
Που να λύσεις τώρα το σχοινί σου; Πως να υπάρξεις αλλιώς;
Δέσμιος της ύλης έγινες σκλάβος των ατελείωτων επιθυμιών σου.
Στη σειρά και πάλι θα μπεις και θα τσακωθείς μην τυχόν και σου την πάρει άλλος, μην τυχόν και σου κλέψει λίγο χρόνο.
Μόνο που εσύ κλέβεις τον χρόνο σου και τον χρόνο των παιδιών σου.
Όποιος αποφασίσει να βγει απ’ τη σειρά, να σηκώσει το χέρι!
