Νικόλαος Ταμουρίδης*
Ανακοινώθηκε, από το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, ο 63ος γύρος «διερευνητικών επαφών» με την Τουρκία την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου στην Άγκυρα. Συνομιλίες με μια Τουρκία που αγνοεί παντελώς την έννοια της «φιλίας και της ειρήνης».
Το χειρότερο όμως είναι ότι ο πρωθυπουργός της χώρας μας δήλωσε πρόσφατα «ανοιχτά» πως είναι έτοιμος για «αμοιβαίες υποχωρήσεις»!!!
Και μοιραίως γεννάται μια εθνική κραυγή απορίας προς τον πρωθυπουργό της χώρας μας: «Τι πας να διαπραγματευτείς με τον Τούρκο; Τα κεκτημένα σου; Τι είδους υποχωρήσεις εννοείς; Στην εθνική μας κυριαρχία, στην υφαλοκρηπίδα, στην ΑΟΖ; Και ποιες μπορεί να είναι οι υποχωρήσεις των Τούρκων; Να ζητήσουν λιγότερα από όσα παράλογα συνολικά ζητάνε; Πού πας κ. Μητσοτάκη, που σε ψήφισε ο λαός για να υπηρετείς τα συμφέροντά του; Με ποιόν πας να διαπραγματευτείς;».
Πας να διαπραγματευτείς με αυτόν που:
-Βρυχάται καθημερινά με απίστευτες απειλές άσκησης βίας και πολέμου, επιδείξεις στρατιωτικής δύναμης, καθώς και παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου και των χωρικών μας υδάτων;
-Αμφισβητεί ευθέως την εθνική μας κυριαρχία και διεκδικεί απροκάλυπτα περιοχές, χερσαίες και θαλάσσιες, όπως τη Θράκη, τα Νησιά, το Αιγαίο και την Κύπρο;
-Μεταφέρει σωρηδόν παράνομους μετανάστες στη χώρα μας και διεκδικεί την άμεση υποστήριξη αυτών, ως αυτοανακηρυγμένος προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων;
-Δεν αναγνωρίζει τα εθνικά μας δίκαια, τα κατοχυρωμένα από τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις;
Κύριε Μητσοτάκη:
Οι διεθνείς διαπραγματεύσεις δεν είναι πεδίο προσωρινού κέρδους χρόνου εξουσίας, ούτε, πολύ περισσότερο, απεμπόλησης των εθνικών συμφερόντων. Στο τραπέζι τέτοιου είδους διαπραγματεύσεων επιβάλλεται να θέτεις το μέγιστο των εθνικών σου απαιτήσεων και όχι να παρουσιάζεσαι σαν ο αδύναμος κρίκος της όλης διαδικασίας.
Αν θέλεις να συζητήσεις με τον Τούρκο, ως γείτονα, με γνώμονα την ειρηνική συμβίωση και συνακόλουθα την ευημερία των δύο λαών, τότε, αφού ενστερνιστείς ως πρώτο και κύριο Πρόταγμα το μέγιστο Εθνικό Συμφέρον και αυτό το καταστήσεις σαφές στο διεθνές περιβάλλον, πριν από κάθε συζήτηση πρέπει να θέσεις ως προϋποθέσεις για την Τουρκία:
-Να άρει το casus belli για την αύξηση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.
-Να δηλώσει ότι σέβεται τη Συνθήκη της Λωζάνης και τα ισχύοντα σύνορα, καθώς και τις Διεθνείς Συμβάσεις της Γενεύης του 1958 και του Montego Bay της Τζαμάικας του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας.
-Να αποσύρει την διεθνώς παράνομη συμφωνία της ΑΟΖ με τη Λιβύη.
-Να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, που αποτελεί και κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο, σύμφωνα με τις υπάρχουσες αποφάσεις του ΟΗΕ.
Παράλληλα ενισχύεις ΑΜΕΣΑ τις Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες με λίγη «κυβερνητική φροντίδα», όπως και η πρόσφατη συμφωνία με τη Γαλλία, καθίστανται ανίκητες!
Έτσι γίνονται οι διαπραγματεύσεις με ένα γείτονα που διακατέχεται διαχρονικά από άκρατη αλαζονική και αρπακτική νοοτροπία! Έτσι προωθούνται τα εθνικά συμφέροντα!
Καμία υποχώρηση στον Τούρκο!
*Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ
