Γεώργιος
Καλά καλά δεν πέρασε μια εβδομάδα και αρχίσαμε δυναμικά. Ήδη έχουν πέσει στην αντίληψή μου δύο σχολεία (από τα τέσσερα που έχω στενή πληροφόρηση…) στα οποία παρουσιάστηκαν περιστατικά κορωνοϊού, σε δημόσιο σχολείο ενός συναδέλφου μου και σε ιδιωτικό σχολείο ενός μαθητή μου. Από τον δεύτερο μάλιστα ζητήθηκαν 2 μοριακά τεστ εντός της εβδομάδας και κάθε μέρα self-test (να σημειώσω ότι είναι και εμβολιασμένο το παιδί με μια δόση…).
Τα τμήματα ως γνωστόν ΔΕΝ θα κλείνουν αν δεν νοσήσουν το 50% της τάξης συν ένας! Απλά θα αναγκάζονται οι μαθητές και οι καθηγητές του τμήματος να υποβάλλονται καθημερινά σε τεστ. Η ταλαιπωρία από τη μία και το οικονομικό κόστος από την άλλη θα φέρουν λογικά το “επιθυμητό” αποτέλεσμα… οι μαθητές και οι καθηγητές, που δεν έχουν μπολιαστεί, να τρέξουν να το κάνουν, για να γλιτώσουν… Ποιος όμως τους εγγυάται ότι, αν κάνουν το τσίμπημα, θα τελειώσει η ταλαιπωρία τους; Ποιος τους είπε ότι ΔΕΝ θα κολλήσουν αν παραμείνει αυτό το εξωφρενικό όριο 50% + 1;
Γι’ αυτό έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο ότι αυτόν τον χειμώνα θα κριθούμε όλοι…
Μάλλον θα βγω προφήτης… όταν άνοιγαν τα σχολεία ευχόμουν στις κόρες μου καλό μήνα, αντί για καλή χρονιά, διότι δεν την έβλεπα να βγαίνει η σχολική χρονιά…