Νικόλαος Ταμουρίδης*
Ο πρωθυπουργός της σημερινής Ελλάδας είναι ένα άκρως σημαντικό άτομο. Μόνο που το «σημαντικό» δεν αναφέρεται με την θετική, αλλά με την αρνητική του έννοια. Είναι ένα σημαντικό άτομο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και εγχωρίων εχθρών των εθνικών κρατών και του ανθρωπίνου γένους, που επιδιώκουν την εγκαθίδρυση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης με βασικό σκοπό μια αυταρχική Παγκόσμια Διακυβέρνηση.
Ουσιαστικά, δεν έχει καμία σχέση με «ηγέτη». Είναι ένα παιδί υπερπλούσιου πολιτικού, που μετά από τις σπουδές του στο εξωτερικό (και σύντομο πέρασμα από ναούς του χρήματος) έγινε πολιτικός (βουλευτής) και ακολούθησε την πολιτική ως ένας ακόμη ανεπάγγελτος επαγγελματίας της. Δεν έχει δουλέψει στη ζωή του, όπως δουλεύει το μείζον του λαού που τον εμπιστεύτηκε με την ψήφο του, πλην κάποιων λίγων ετών που τοποθετήθηκε ως υψηλόβαθμο στέλεχος σε τράπεζες προετοιμάζοντας την πολιτική του καριέρα. Προσωπικά αμφιβάλλω αν έχει ξυπνήσει ποτέ στις 5:30 το πρωί, εκτός περίπτωσης να τον πάνε στο αεροδρόμιο για κάποια πτήση στο εξωτερικό. Δεν μπορεί να αντιληφθεί την αβεβαιότητα της ύπαρξης δουλειάς και χρημάτων που απαιτούνται για να ζήσει κάποιος πολίτης και η οικογένειά του. Δεν έχει νοιώσει την αγωνία και τον κόπο της εργασίας και ιδιαίτερα αυτής που έχει να κάνει με την πρωτογενή παραγωγή. Είμαι δε 100% σίγουρος ότι δεν έχει μπει ποτέ σε χωράφι, ούτε έχει πατήσει ποτέ σε λάσπες.
Αυτού του είδους οι άνθρωποι, είναι ιδανικές περιπτώσεις για να επιλεγούν από τα παγκόσμια πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα να ηγηθούν πολιτικών κομμάτων, γιατί έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει με τις ναρκισσιστικές αξίες της ζωής, δηλ. εξουσία, δόξα και πλούτος, για τις οποίες είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Επιπλέον, όπως είναι φυσικό επόμενο, υπολείπονται σε συγκινησιακά συναισθήματα και σε ανθρώπινα αντανακλαστικά. Είναι αδίστακτοι. Έτσι γίνονται ιδανικά πιόνια της παγκόσμιας πολιτικής σκακιέρας.
Αυτός είναι λοιπόν ο Μητσοτάκης, ένα απλό πιόνι. Πιόνι που κινείται από τους ξένους παίκτες-πάτρωνές του πάνω στο ασπρόμαυρο παγκόσμιο μωσαϊκό. Οι παίκτες που τον χρησιμοποιούν όμως, δεν έχουν σε τίποτε να τον θυσιάσουν για να σώσουν κάποιο πύργο, κάποιο αξιωματικό, κάποιο ίππο. Σαν πιόνι που είναι, κάθε βήμα του προς τα εμπρός είναι θρασύ και δειλό. Και όσο πιο μπροστά πηγαίνει τόσο πιο πολύ τον θάνατό του αγγίζει!
*Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ
