Οι γονείς έψαχναν για ένα καλό σχολείο και δάσκαλο για τον γιο τους και τελικά επέλεξαν τον καλύτερο δάσκαλο για τον γιο τους.
Το πρωί, ο παππούς πήγε τον εγγονό του στο σχολείο. Όταν ο παππούς και ο εγγονός μπήκαν στην αυλή, περικυκλώθηκαν από παιδιά. «Τι αστείος γέρος», γέλασε ένα αγόρι. «Γεια σου, χοντρέ», έκανε ένα άλλο πρόσωπο. Τα παιδιά ούρλιαζαν και καλπάζανε γύρω από τον παππού και τον εγγονό του.
Στη συνέχεια, ο δάσκαλος χτύπησε το κουδούνι, ανακοινώνοντας την έναρξη του μαθήματος και τα παιδιά έφυγαν τρέχοντας. Ο παππούς πήρε αποφασιστικά τον εγγονό του από το χέρι και βγήκε στο δρόμο. «Δεν πάω σχολείο;» Ρώτησε το αγόρι. «Θα πας, αλλά όχι σε αυτό», απάντησε θυμωμένος ο παππούς. – Θα σου βρω ένα σχολείο μόνος μου. Ο παππούς πήρε τον εγγονό του στο σπίτι του, ανέθεσε τη φροντίδα του στη γιαγιά του και ο ίδιος πήγε να αναζητήσει τον καλύτερο δάσκαλο.
Όταν είδε ένα σχολείο, ο παππούς μπήκε στην αυλή και περίμενε τη δασκάλα να αφήσει τα παιδιά για διάλειμμα. Σε ορισμένα σχολεία, τα παιδιά δεν έδιναν σημασία στον γέρο, σε άλλα τον πείραζαν. Ο παππούς γύρισε σιωπηλά και έφευγε. Τελικά μπήκε στη μικροσκοπική αυλή του μικρού σχολείου και έγειρε κουρασμένος στον φράχτη. Χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά ξεχύθηκαν στην αυλή. – Παππού, νιώθεις άσχημα, θέλεις νερό; – ακούστηκε μια φωνή. «Έχουμε έναν πάγκο στην αυλή, κάτσε, σε παρακαλώ», πρότεινε ένα αγόρι. – Θέλετε να τηλεφωνήσω στον δάσκαλο; ρώτησε ένα άλλο παιδί. Σύντομα ένας νεαρός δάσκαλος βγήκε στην αυλή. Ο παππούς χαιρέτησε και είπε: – Τελικά βρήκα το καλύτερο σχολείο για τον εγγονό μου. – Κάνεις λάθος, παππού, το σχολείο μας δεν είναι το καλύτερο.
Είναι μικρό και στριμωγμένο. Ο γέρος δεν μίλησε. Συμφώνησε σε όλα με τον δάσκαλο και έφυγε. Το βράδυ, η μητέρα του αγοριού ρώτησε τον παππού του:
– Πατέρα, είσαι αναλφάβητος. Γιατί πιστεύεις ότι έχεις βρει τον καλύτερο δάσκαλο;
– « Γιατί αναγνωρίζουμε τους δασκάλους από τους μαθητές τους», απάντησε ο παππούς.
