Ένας χρόνος συμπληρώνεται στις 8 Σεπτεμβρίου, από την στιγμή που η εικόνα της Παναγίας της Παρηγορήτριας, στον Άγιο Δημήτριο στον Βύρωνα Αττικής, άρχισε να μυροβλύζει και να τρέχει από τα μάτια Της δάκρυα. Ένας χρόνος που μας φωνάζει με αυτό το θαύμα να μετανοήσουμε.
Ένας χρόνος που συνεχίζουμε αδιάφοροι και να μη δίνουμε σημασία στα δάκρυα της μάνας μας. Της γυρνάμε την πλάτη. Και αντί να λιτανεύσουμε την Εικόνα Της σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, εμείς έχουμε πάρει μια κούκλα και την γυρνάμε από πόλη σε πόλη.
Πόσο χαμηλά ακόμη θα πέσουμε;
Μας δίνει κάθε μέρα σημάδια για το τι πρέπει να κάνουμε. Από την μέρα που έσωσε την Αρχιλοχία Πλεξίδα στο Σαραντάπορο με το ατύχημα του ελικοπτέρου, δεν έχει σταματήσει να μας μιλάει με κάθε τρόπο.
Το βαρέλι της παρακμής μας, φαίνεται δεν έχει πάτο.
Ας μη λέμε μετά όπως κάνουμε πάντα σε κάθε δυσκολία.. ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;
Γιατί του γυρίσαμε την πλάτη!
Γι΄ αυτό.
