Νεκτάριος Δαπέργολας – Δρ Βυζαντινής Ιστορίας του ΑΠΘ
Ἡ πατρίδα στίς φλόγες, μέ βαθιά ὀδύνη, μέ ἀνυπολόγιστες καταστροφές. Καί γιά μία ἀκόμη φορά βεβαίως ἀπροκάλυπτο θύμα, στήν προμετωπίδα τῆς νεοταξικῆς ἐπίθεσης (ἐκεῖ ὅπου βρίσκεται ἐξάλλου ἐδῶ καί δεκαετίες), ἐκ τῶν βασικῶν ἀντικειμένων καί κύριων «ἐργασιακῶν πεδίων» τῆς παγκόσμιας πρόβας. Γιατί ἀσφαλῶς ἡ κλιμάκωση τῶν καταστροφῶν ἀπό πυρκαγιές μπορεῖ νά εἶναι σοκαριστικά πρωτοφανής ἐδῶ (ἀναλογικά πρός τήν ἔκταση και τόν πληθυσμό τῆς χώρας), ἄς θυμόμαστε ὅμως πώς εἶναι καί παγκόσμιο φαινόμενο καί δή μέ ἔξαρση τούς τελευταίους μῆνες. Δεν θα ἦταν ὑπερβολή ἄν λέγαμε ὅτι αὐτόν τόν καιρό ὅλος ὁ πλανήτης φλέγεται. Καί αὐτό φυσικά δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο.
Ἄς ξαναθυμηθοῦμε λοιπόν κάποια πράγματα. Ἄς θυμηθοῦμε ὅτι μετά τήν ἀπάτη τῆς δῆθεν τρομοκρατίας, ἦρθαν οἱ στημένοι πόλεμοι καί τό προκάτ χάος στήν Ἀφρική καί τή Μέση Ἀνατολή, ἡ τεχνητή οἰκονομική ἀστάθεια, οἱ μαζικές ὀρδές τοῦ κατευθυνόμενου λαθρεποικισμοῦ τῆς Εὐρώπης. Παράλληλα, ζήσαμε τά τελευταῖα εἴκοσι χρόνια τήν παγκόσμια ἔξαρση ὅλης τῆς νεοταξίτικης ἀτζέντας μέ τήν ἀποθέωση τῆς «διαφορετικότητας», τή θεσμοθέτηση τῆς κάθε διαστροφῆς στό ὄνομα τῆς «προόδου», τή φασιστικά καταναγκαστική ἱεροποίηση τοῦ κάθε σκουπιδιοῦ, τήν ἱστορική καί γλωσσική ἀποδόμηση ἀπό τά πανίσχυρα χαλκεῖα τοῦ ἐθνομηδενιστικοῦ ἀπόπατου, τή γκεμπελική ἐξουθένωση ὅλων γενικά τῶν αὐτονόητων ἀξιῶν τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ ὡς σκοταδιστικῆς μούχλας στο ἱστορικό χρονοντούλαπο. Ζήσαμε ἀκόμη το ξεσάλωμα τῆς θεολογικῆς ἀγαπολογίας καί τήν ταχύτατη «πρόοδο» τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, στόν δρόμο πρός τήν παγκόσμια Πανθρησκεία. Καί τά τελευταῖα δύο χρόνια βεβαίως βάλθηκαν πλέον τά ἀδίστακτα καθάρματα νά κλιμακώσουν παγκοσμίως τό χάος. Ἀφ’ ἑνός μέ τή γνωστή ψευτοπανδημία, ἀλλά καί ἀφ’ ἑτέρου μέ τό πρόσχημα τῆς ἄλλης μεγάλης ἀπάτης: τῆς δῆθεν κλιματικῆς ἀλλαγῆς.
Ἄς μην ξεχνᾶμε ὅμως ἐπίσης ὅτι τό χάος, ἡ ἀποδόμηση, ἡ ἐξαθλίωση, ἡ καταστροφή καί ὁ φόβος εἶναι κυρίαρχα συστατικά γιά τήν προώθηση τοῦ νεοταξικοῦ σχεδίου (αὐτοῦ πού πάντα ὑπῆρχε, ἀπλῶς τώρα ἀναβαπτίστηκε καί πλασάρεται ὡς «Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση»). Καί εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι τά πράγματα τρέχουν μέ ἰλιγγιώδη ταχύτητα πιά. Εἶναι σαφές ὅτι κάποιοι ὄχι ἀπλῶς δροῦν, ἀλλά κατεπείγονται πλέον νά διαλύσουν πρῶτα τά πάντα, ὥστε νά φέρουν μετά τήν παγκόσμια κυβέρνηση πού ὀνειρεύονται καί βασικά βεβαίως τόν «Μεσσία» τους (πού θά ἔρθει γιά νά «τερματίσει» τόν στημένο ὄλεθρο καί νά μᾶς…σώσει)! Καί προσοχή: δέν λέμε ὅτι θά τό ἐπιτύχουν. Ὅτι τό ἐπιδιώκουν ὅμως πιά μέ ὅλη τους τή μανία εἶναι τό ἀπολύτως ξεκάθαρο. Ὅπως εἶναι βεβαίως ἐπίσης ξεκάθαρο ὅτι ὅλο αὐτό τό μαῦρο σύννεφο πού καλύπτει ὁλόκληρο τον πλανήτη, μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά τό σκορπίσει, πρᾶγμα πού δείχνει μέ τή σειρά του καί πόσο κωμικοτραγικά μάταιη εἶναι κάθε ἀνθρώπινη προσπάθεια πού βασίζεται σέ λογισμούς οἴησης καί ἐγωπαθοῦς αὐτοπεποίθησης. Δέν σημαίνει βεβαίως ὅτι οἱ ἀνθρώπινες δράσεις εἶναι ἐκ τῶν προτέρων καταδικασμένες, ἀλλά ὅτι γιά νά ἔχουν ἀποτέλεσμα πρέπει νά εἶναι μόνο σύν Θεῶ καί ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ, μέ πνεῦμα ταπεινώσεως και μετανοίας. Γιά νά τό ξεκαθαρίσουμε (γιά μιά ἀκόμη φορά) καί αὐτό.
Αὐτά ὅμως ὅλα, ἐννοεῖται, δέν εἶναι γιά τούς ψεκασμένους ἀπό τή μπόχα τῶν βοθροκάναλων καί τή μεθοδικῆς δοσολογίας χορηγούμενη φόλα τῆς πολυπολιτισμικῆς μετανεωτερικότητας, τοῦ «ἀντιρατσιστικοῦ» μουφανθρωπισμοῦ, τῆς ἀγαπουλίστικης ἀγκαλίτσας μέ τό κάθε νεοεποχίτικο φρικιό, τῆς «προοδευτικῆς» ἐκπαίδευσης, τοῦ Τζέισον-Ἀντιγόνη, τῆς Γκρέτας καί τῶν πανδημικῶν/ἐμβολιαστικῶν ψευδαφηγημάτων. Ἀλλά εἶναι μόνο γιά τούς ἄλλους, πού ἀντιλαμβάνονται ἐδῶ καί πολλά χρόνια τή συστηματική μας ἐκποίηση ἀπό τά κρυμμένα διευθυντήρια καί τίς σιχαμερές ντόπιες μαριονέτες τους, πού νιώθουν τόν πνευματικό μας ἐκφυλισμό, πού βιώνουν τή μεθοδική μας ἀποστέγνωση ἀπό κάθε ζωτικό συστατικό τῆς ἱστορικῆς μας ταυτότητας. Καί πού τώρα καταλαβαίνουν ὅτι ἡ πολυετής προεργασία καί προλείανση τοῦ ἐδάφους ἀπό τα σκοτεινά διαβολοκαπετανάτα τοῦ πλανήτη ὁλοκληρώθηκε καί ὅτι βρισκόμαστε στόν καιρό τῆς μεγάλης καί ἀπροκάλυπτης ἐπίθεσης πιά.
Γιά ὅσους δηλαδή δέν κοιμοῦνται ὄρθιοι. Ἤ πού ἔστω ἔχουν ἀρχίσει πλέον νά ξυπνοῦν…