Ιάκωβος Ποθητός
Η Ελλάδα καίγεται…
Από τη μια άκρη έως την άλλη…
Φωτιά παντού, πόνος μεγάλος…
Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, αναζητείται υπεύθυνος. Αυτός που θα έπρεπε να προβλέψει, να μεριμνήσει, για να υπάρχουν όλα εκείνα τα μέσα (ανθρώπινο δυναμικό και μηχανολογικός – τεχνολογικός εξοπλισμός) για την αντιμετώπιση φυσικών ή άλλων φαινομένων, να έχει σχέδιο δράσης ΑΜΕΣΗΣ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ παρέμβασης, όπου αυτή χρειαστεί.
Με θλίψη βλέπουμε, απλούς πυροσβέστες, αστυνομικούς, εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και πολλούς εθελοντές, να δίνουν μια άνιση μάχη με τις φλόγες. Και λες: «αυτοί είναι οι Έλληνες…»!
Από την άλλη όμως, αναρωτιέσαι, γιατί η πολιτεία τόσα χρόνια δεν φρόντισε, να αγοράσει σύγχρονα πυροσβεστικά αεροσκάφη, γιατί δεν ενίσχυσε το Πυροσβεστικό Σώμα με προσλήψεις νέων πυροσβεστών, γιατί δεν φρόντισε, μέσω των αρμοδίων οργάνων, να ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες επέκτασης πυρκαγιάς σε δασώδη περιοχή, είτε αυτή είναι προϊόν εμπρησμού ή άλλης αιτίας.
Μα θα απαντήσει κάποιος ειρωνικά: «Εδώ δεν φρόντισαν να στελεχώσουν τα νοσοκομεία με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για να αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν καλύτερα την πανδημία του covid-19, τις φωτιές θα σκεφτόντουσαν;»
Κα(η)μένη Ελλάδα…
Όσα άξια παιδιά έβγαλες μετά την επανασύσταση του Ελληνικού Κράτους, τα «κατάπιε» το σύστημα…
Καποδίστριας, Κολοκοτρώνης, Ανδρούτσος, Νικηταράς και τόσοι άλλοι ήρωες που ίσως οι επόμενες γενιές να μην τους γνωρίζουν, αφού η Ελληνική Ιστορία γράφεται ξανά από εκείνους που υποστήριξαν είτε τα περί «συνωστισμού» στο λιμάνι της Σμύρνης, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή, είτε εκείνων που έγραψαν πως όταν η Ελλάδα είπε το περήφανο ΟΧΙ στους Ιταλούς με αποτέλεσμα να εμπλακεί σε πόλεμο, οι Έλληνες κρύφτηκαν από τον φόβο τους στα υπόγεια…
Κα(η)μένη Ελλάδα…
Πόσες καταπατήσεις δασών, δημόσιων εκτάσεων, ρεμάτων έχουν γίνει από «αγνώστους» και πόσα αυθαίρετα κτίσματα υπάρχουν εκεί για να διατρανώνουν την ανυπαρξία του Κράτους;
Οι παλαιότεροι θυμούνται, όλες τις κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση, να δίνουν υποσχέσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς, της εγκληματικότητας και πως θα φρόντιζαν οι Έλληνες να έχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Τι αλήθεια έγινε;
Βιομηχανίες έκλεισαν, οι αγρότες ξερίζωσαν ελιές και αμπέλια, αλιείς έσπασαν τις βάρκες τους. Κι όλα αυτά έγιναν για να εισπράξουν επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καταστράφηκε ο πρωτογενής και τριτογενής τομέας (αναγκαίοι για την οικονομία της χώρας) απλά και μόνο για να μείνουν τα «ξένα αφεντικά» ικανοποιημένα. Κι η Ελλάδα; Οι Έλληνες;
Χρεοκόπησαν!
Με τους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν τις τύχες των Ελλήνων, η Ελλάδα οδηγήθηκε στο κρεματόριο. Χιλιάδες Έλληνες αυτοκτόνησαν, εκατομμύρια πολίτες είδαν από τη μια στιγμή στην άλλη, να χάνεται όχι μόνο το βιος τους αλλά και τα παιδιά τους που έφυγαν μετανάστες σε χώρες είτε της Ευρώπης είτε της Αμερικής, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Έφυγαν 500.000 Ελληνόπουλα, ο ανθός της χώρας κι αντί οι πολιτικοί να δίνουν αγώνα για να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα τους, λένε στους πολίτες να παντρεύονται αλλοδαπούς για να κάνουν παιδιά ή προβαίνουν σε αλόγιστες ελληνοποιήσεις για λόγους που μόνο αυτοί γνωρίζουν.
Κα(η)μένη Ελλάδα…
Ο μέχρι πρότινος ευεργέτης ήλιος στέλνει τα τελευταία χρόνια κάθε ημέρα τις αχτίνες του με έναν τρόπο, λες και θέλει να μας κάψει. Λες και καθημερινά μας λέει «σας βαρέθηκα, δεν αξίζετε να ζείτε…»
Όμως πάντα υπάρχει η ελπίδα. Όπως από την καμένη γη ξεπηδά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, δειλά – δειλά, ο νέος σπόρος, ο νέος καρπός, έτσι υπάρχει κι η ελπίδα, νέοι άνθρωποι να διώξουν την μιζέρια που μαστίζει τη χώρα.
Χρειάζεται να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, τρόπο ζωής.
Χρειάζεται να κάνουμε σωστές επιλογές.
Έτσι ίσως υπάρχει ελπίδα…
