Σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο. Μαύρες οι μνήμες, αβάσταχτος ο πόνος.
«Η σημερινή είναι μία δύσκολη, μια μαύρη ημέρα» ανέφερε στον Focus FM και στη δημοσιογράφο Δέσποινα Μποτίτση η κ. Ευδοκία Χατζηπιέρα, εκτοπισθείσα από την Αμμόχωστο το 1974, καθηγήτρια αγγλικών που γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί μέχρι τη μέρα του ξεριζωμού…
Έκτοτε, ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου διατηρεί φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Το μυαλό και η ψυχή της, ωστόσο, είναι στην Αμμόχωστο.
«Η Αμμόχωστος δεν είναι μόνο αυτό το κομμάτι που είναι κλεισμένο στα συρματοπλέγματα. Είναι μεγάλη πόλη. Το σπίτι μου είναι στην Αμμόχωστο, η ταυτότητα μου γράφει Αμμόχωστος και ξαφνικά αυτό αμφισβητείται επειδή οι Τούρκοι έκλεισαν ένα κομμάτι, την παραλία, και ένα κομμάτι από την πόλη» δήλωσε συμπληρώνοντας ότι το σπίτι της είναι λίγο πιο έξω από το συρματόπλεγμα. (…)
«Χώρισαν την πόλη στα δύο, χώρισαν τους κατοίκους στα δύο», είπε.
«Δεν μπορώ να ξεχάσω, δεν μπορώ να συγχωρέσω», είπε τονίζοντας «δεν μπορώ να δώσω το χέρι μου στον κατακτητή». Ερωτηθείσα για τις συνεχείς προκλήσεις των Τούρκων και το ρόλο της διεθνούς κοινότητας σημείωσε «είμαστε μόνοι, δυστυχώς». «Είναι δική μας πατρίδα, είναι κατεχόμενη, δεν είναι τούρκικη. Είναι εδάφη υπό κατοχή» υπογράμμισε.
«Μακάρι να φανούμε σοβαροί, ότι θέλουμε τη λύση του Κυπριακού και να μη πέσουμε στην παγίδα του Ερντογάν», ανέφερε χαρακτηριστικά.
