Κωνσταντίνος Βαθιώτης
Το Σάββατο, 17 Ιουλίου 2021, επί του ανεμοθώρακος των παρκαρισμένων στο κέντρο της Αθήνας αυτοκινήτων εμφανίσθηκε φυλλάδιο της Περιφέρειας Αττικής και του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, στο οποίο αναγράφονταν τα εξής συνθήματα:
«ΜΗ ΜΑΣΑΣ…
ΠΕΣ ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ!
ΠΕΣ ΝΑΙ ΣΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ!
ΞΕΚΑΘΑΡΑ!
Γιατί, στην τελική ρε φίλε, η ζωή μετριέται με φιλιά!».
Αυτά τα φυλλάδια “υγειονομικής προπαγάνδας” έφεραν τα ονόματα του κ. Πατούλη, Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και Περιφερειάρχη Αττικής, καθώς και των μελών της συντακτικής ομάδας, δηλ. των Φ. Πατσουράκου, Αντιπροέδρου Α΄ Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, Π. Λεονάρδου, μέλους ΔΣ ΙΣΑ & Περιφερειακής Συμβούλου Αττικής, και Α. Χατζή, μέλους ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών.
Επιλέγοντας μάγκικη γλώσσα (“Μη μασάς”… “Ξεκάθαρα”… “ρε φίλε”), οι συντάκτες του φυλλαδίου πίστεψαν ότι θα καταφέρουν να προσελκύσουν τη νεολαία ως εμβολιαστική πελατεία. Αυτό, άλλωστε, διδάσκουν οι διαφημιστικές τεχνικές προώθησης: για να πουλήσει το προϊόν, ο διαφημιστής πρέπει να μιλήσει στη γλώσσα της “ομάδας-στόχου” (target group) στην οποία ανήκει ο καταναλωτής, ώστε να επιτύχει τη δέουσα συναισθηματική εγγύτητα με αυτόν. Έτσι κάνουν και οι γονείς με τα παιδιά τους, όταν θέλουν να τα καλοπιάσουν!
Το φτωχό και αποκρουστικό λεξιλόγιο που επελέγη για τη συνθηματολογία του φυλλαδίου αναδεικνύει τη σημασία ενός χωρίου από το πρόσφατο βιβλίο του Jean-Paul Fitoussi με τίτλο “Τι μας κρύβουν οι λέξεις. Πώς η νεογλώσσα επηρεάζει τις κοινωνίες μας” (μτφ.: Α. Δ. Παπαγιαννίδης, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2020, σελ. 13):
«Όταν σβήνεται μια λέξη, είναι σαν να πετιούνται βιβλία ή να διαγράφονται εκατομμύρια συνδυασμοί από τις δυνατότητες συνεννόησης που έχουμε στη διάθεσή μας. […] Στο τέλος μιας τέτοιας διαδρομής, εκείνο που συρρικνώνεται είναι η ίδια η σκέψη. Όταν απουσιάζουν οι λέξεις που σου χρειάζονται για να πεις κάτι, απλώς δεν το λες – ή λες κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελες να πεις».
Και συνεχίζει ο Φιτουσί: «Οι μετρ της επικοινωνίας, από τον Γκέμπελς μέχρι τον Μεγάλο Αδελφό, το είχαν καταλάβει πολύ καλά αυτό: όταν φ τ ω χ α ί ν ε ι η γλώσσα, καθίσταται εφικτή η σ ύ γ κ λ ι σ η των σκέψεων. Αντιλαμβανόμαστε, έτσι, τι σημαίνει μ ο ν ό δ ρ ο μ η σκέψη: πρόκειται για το επίτευγμα των μετρ της επικοινωνίας που αποβλέπουν στην ε π ι β ο λ ή ενός συγκεκριμένου προϊόντος» (ό.π., σελ. 14).
Εκτός όμως από τα συνθήματα, το φυλλάδιο περιείχε και τη σχετική τεκμηρίωση:
«ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΜΑΙ…
… γιατί θέλω πίσω την ελευθερία στη ζωή μου…
γιατί δεν θέλω άλλο λεπτό χαμένο από
την αγκαλιά, τα φιλιά και τη διασκέδαση.
Εμβολιάζομαι, γιατί έχω ανάγκη
τους φίλους, τους συμμαθητές μου.
Γιατί τον Σεπτέμβριο θέλω να κάνω μάθημα
στην αίθουσα της τάξης στο σχολείο
και γιατί ο αγώνας μου για το Πανεπιστήμιο
θέλω να με οδηγήσει στο αμφιθέατρο.
Εμβολιάζομαι, γιατί η δική μου ελευθερία
εξασφαλίζει την υγεία όσων αγαπώ…
την υγεία στους γονείς και στους παππούδες / γιαγιάδες μου».
Η ανωτέρω τεκμηρίωση είναι πολλαπλώς α π ο κ α λ υ π τ ι κ ή για τα σχέδια που υλοποιεί με διαστημικούς ρυθμούς η Νέα Τάξη Πραγμάτων χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την υγεία και την ασφάλεια:
Μέχρι να εμφανισθούν τα προς διακίνησιν προϊόντα, ουδείς εκ των υγειονομικών διαχειριστών μιλούσε για ελευθερία. Στον ψευδοδιλημματικό τους ορίζοντα βρίσκονταν η υ γ ε ί α και η ο ι κ ο ν ο μ ί α. Ως αντίπαλο δέος της πρώτης προβαλλόταν μόνο η δεύτερη. Αντιθέτως, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είχαν καταστεί αόρατες από το μαγικό ραβδί του αόρατου εχθρού, ορθότερα των κρατικών αξιωματούχων και των περίφημων ειδικών. Αίφνης όμως, με το που άρχισε η διακίνηση των σκευασμάτων, επανήλθε στο προσκήνιο η ε λ ε υ θ ε ρ ί α, η οποία αποτέλεσε αντικείμενο μιας… ε π ι χ ε ί ρ η σ η ς! Εν συνεχεία δε, επίκληση της ελευθερίας γίνεται σε σταθερή-πληθωριστική βάση, διότι είναι απαραίτητη ως Ε-Κ-Β-Ι-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο ΤΡΑΠΟΥΛΟΧΑΡΤΟ!
Πλέον γνωρίζουμε άριστα για ποιον λόγο επιβλήθηκαν τα αλλεπάλληλα λοκντάουν και γιατί καθιερώθηκε η εξ αποστάσεως διδασκαλία: Για να μπορούν οι στερήσεις των ελευθεριών μας να εργαλειοποιηθούν ως ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΑ ΑΤΟΥ των κρατικών Ε-Κ-Β-Ι-Α-Σ-Τ-Ω-Ν!
ΞΕΚΑΘΑΡΑ!
Μη μασάς λοιπόν…
Πες ΝΑΙ στο ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ!
Γιατί στην τελική, ρε φίλε,
Είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ και όχι ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ!
Το κείμενο του επίμαχου φυλλαδίου γεννά τα ακόλουθα ερωτήματα:
– Από πού προκύπτει ότι σταμάτησαν οι αγκαλιές, τα φιλιά και η διασκέδαση; Απλώς και μόνο επειδή εδώ και ενάμιση χρόνο βγήκαν σεργιάνι στα αργυρώνητα ΜΜΕ όλες οι “υγειονομικές νεκροκεφαλές” και οι “τρομολαγνικές καρικατούρες”;
– Νοιάζονται ξαφνικά οι υποκριτές και οι Φαρισαίοι για την υγεία των παππούδων και των γιαγιάδων, αλλά δεν τους καίγεται καρφάκι όταν τα ίδια αγαπημένα μας πρόσωπα πεθαίνουν ή παθαίνουν βλάβες από τις παρενέργειες του εμβολίου;
– Πώς ευθύνονται οι υπογράφοντες το φυλλάδιο, σε περίπτωση που ένας νεαρός οδηγός διάβασε το εκπληκτικής εμπνεύσεως κείμενο και τη Δευτέρα έσπευσε να εμβολιαστεί, με αποτέλεσμα μετά από λίγες ημέρες να υποστεί βαριά σωματική βλάβη ή να αποβιώσει; Οι διακινητές των φυλλαδίων φέρουν ευθύνη; Θα άλλαζε η απάντηση, αν το φυλλάδιο, καίτοι απευθύνεται στη νεολαία, παρέσυρε στην εμβολιαστική καρέκλα έναν περαστικό που μαγεύτηκε από την μάγκικη διάλεκτο και πήγε λίγες ημέρες μετά να εμβολιαστεί, υφιστάμενος τις αντίστοιχες παρενέργειες;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα κεντρικά συνθήματα του προπαγανδιστικού φυλλαδίου είναι αποτυπωμένα με φόντο ένα ζευγάρι που ετοιμάζεται να φιληθεί στη θάλασσα σε ώρα ηλιοβασιλέματος. Όποιος έζησε την εποχή της δεκαετίας του ΄80, βάζοντας στο πικάπ του δίσκους βινυλίου με ρομαντικά τραγούδια, ίσως θυμηθεί το εξώφυλλο ενός τέτοιου δίσκου του έτους 1983 με τίτλο “Love Moments”: σε αυτό απεικονίζεται ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο, πάλι στη θάλασσα με φόντο το ηλιοβασίλεμα! Όσοι έχουν πάθει εμβολιαστικό αμόκ, θα ήταν άκρως επωφελές να σταματήσουν να σκέφτονται τη βελόνα της σύριγγας και να βάλουν τη β ε λ ό ν α του π ι κ ά π τους στο πρώτο τραγούδι αυτού του δίσκου, ώστε να χαλαρώσουν λιγάκι, ακούγοντας το θρυλικό “Monaco” (28° A L’ombre) του J.F. Maurice. Ίσως έτσι ξανανιώσουν άνθρωποι…