Ελευθέριος Ανδρώνης
Η Αγία Μαρίνα, το 15χρονο κοριτσάκι που μαρτύρησε για τον Χριστό, είναι μια Αγία που ακόμα και στο άκουσμα του ονόματος της, όταν την συναντούμε σε ναούς αφιερωμένους στη χάρη της, καταλαμβανόμαστε από μια ανεξήγητη γλυκύτητα που πλημμυρίζει την ψυχή.
Είναι η ίδια γλυκύτητα που αποπνέουν οι βίοι όλων των παρθενομαρτύρων.
Δεκαπέντε χρονών μάρτυρας; Ναι… κι όμως. Ένα αθώο κοριτσάκι δεκαπέντε χρονών, απολύτως συνειδητοποιημένα πρόσφερε ό, τι πολυτιμότερο είχε -την ίδια της την ζωή- στον Χριστό. Την ανδρεία που δεν έδειξαν σκληροτράχηλοι άνδρες μπροστά στο Ρωμαϊκό σπαθί, την επέδειξε η μικρή Μαρινούλα.
Γεννήθηκε στην Αντιόχεια Πισιδίας της Μικράς Ασίας (σημερινό Γιαλβάτς της Τουρκίας) στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β’, το 270 μ.Χ. Οι γονείς της ανήκαν στην ανώτερη τάξη της περιοχής της Πισιδίας. Λίγο μετά τη γέννηση της, έχασε την μητέρα της και έμεινε στην επίβλεψη του ειδωλολάτρη πατέρα της, Αιδεσίου, ο οποίος ήταν ιερέας των ειδώλων.
Ο Αιδέσιος -πιθανότατα χωρίς να το γνωρίζει- ανέθεσε την ανατροφή της μικρής Μαρίνας σε μια γυναίκα η οποία ήταν κρυπτοχριστιανή, σε καιρούς που οι χριστιανοί διώκονταν σκληρά και θανατώνονταν βάναυσα από το ειδωλολατρικό Ρωμαϊκό καθεστώς.
Έτσι, από την παραμάνα της, η νεαρή Μαρίνα πρωτοέμαθε για τον Ναζωραίο και βούτηξε στα νάματα της Σωτηριώδους Χριστιανικής διδασκαλίας. Βαπτίστηκε σε ηλικία 12 ετών, συγκαταριθμήθηκε στην εκλεκτή ποίμνη του Κυρίου της, και σιγά σιγά μέσα της φούντωσε ο ιερός πόθος να μαρτυρήσει για τον Σωτήρα της.
Όταν ο πατέρας της Αιδέσιος, έμαθε πως η Μαρίνα είναι χριστιανή, τυφλώθηκε από μίσος προς το ίδιο του το σπλάχνο και την αποκλήρωσε.
Η Μαρίνα είχε γίνει πλέον 15 ετών. Ήταν μια νεαρή κοπέλα προικισμένη με μια σπάνια και πύρινη ψυχή, μα και με σωματικό κάλλος υπέρμετρο. Μετά από λίγο καιρό ο Ρωμαίος έπαρχος Ολύμβριος, στα πλαίσια των εκκαθαρίσεων των χριστιανών, έδωσε εντολή να συλληφθεί και η Μαρίνα για να ανακριθεί. Όταν την πρωτοαντίκρυσε θαμπώθηκε από την ομορφιά της και της ζήτησε να απαρνηθεί την πίστη της και να γίνει γυναίκα του.
Η μικρή Μαρινούλα σε κάθε ύπουλη προσφορά και σε κάθε φοβέρα του έπαρχου, απαντούσε απλά και σταθερά, ως ακλόνητος βράχος πίστης:
«Είμαι Χριστιανή».
Αφού ο έπαρχος κατάλαβε πως δεν πρόκειται να κάμψει την Μαρίνα με κανέναν τρόπο, έδωσε εντολή και χτύπησαν το σώμα της με ραβδιά μέχρι που το χώμα έγινε κόκκινο από το αίμα που έτρεξε. Ενώ ακόμα αιμορραγούσε, την κρέμασαν για πολλή ώρα, και στην συνέχεια την φυλάκισαν.
Μέσα στη φυλακή, ο διάβολος -με μορφή άγριου δράκοντα- δεν έχασε ευκαιρία να επιτεθεί στην εξουθενωμένη Μαρίνα για να την βυθίσει στον τρόμο και την απελπισία μπροστά στο μαρτύριο που την περίμενε. Η Μαρίνα προσευχήθηκε θερμά στον Θεό, στον οποίο είχε αφιερώσει την αγνή ψυχή της, και ο δράκοντας μεταμορφώθηκε σε έναν ταπεινωμένο μαύρο μικρόσωμο άνθρωπο, με πρόσωπο σκύλου. Η Μαρίνα, στερεωμένη όσο ποτέ στην πίστη, τον άρπαξε από τα μαλλιά και με ένα σφυρί που βρισκόταν κάπου εκεί ξεχασμένο, τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι και στην ράχη και τον εξευτέλισε τελείως.
Έτσι προέκυψε και η απεικόνιση της Αγίας που συναντούμε σε κάποιες αγιογραφίες, με την Αγία Μαρίνα να κρατά από τα κέρατα έναν δαίμονα-νάνο, ακριβώς για να τονιστεί η ταπείνωση που υπέστη το πονηρό πνεύμα, από τη φλογερή προσευχή της Αγίας.
Στη συνέχεια, ο έπαρχος Ολύμβριος δοκίμασε για δεύτερη φορά να μεταπείσει την Μαρίνα να απαρνηθεί την πίστη της, άλλα ο κόπος του αποδείχθηκε και πάλι μάταιος. Πλήρης μίσους και κακίας, έδωσε εντολή να την κάψουν με αναμμένες λαμπάδες, όμως με θαυματουργική παρέμβαση οι πληγές της έκλεισαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν χριστιανοί πολλοί αυτόπτες μάρτυρες αυτού του θαυμαστού γεγονότος.
Βλέποντας όλα αυτά, ο δύσμοιρος έπαρχος συνειδητοποίησε πως είχε να κάνει με δυνάμεις αφάνταστα ανώτερες από την πρόσκαιρη εξουσία του ή τα ανίσχυρα είδωλα του, και προκειμένου να μην χάσει εντελώς τον έλεγχο της κατάστασης, έδωσε εντολή να αποκεφαλίσουν τη μικρή Μαρίνα, που έτσι έλαβε «το αμαράντινον της δόξης στέφανον», με την Αγία της ψυχή να αναχωρεί για τους Ουρανούς.
Ο τόσο σύντομος άλλα και τόσο ένδοξος βίος της Αγίας Μαρίνας μας θυμίζει έντονα εκείνο τον υπέροχο ύμνο που ακούμε στις εκκλησίες στο Ψυχοσάββατο:
«Χοροὶ μαρτύρων ἀντέστησαν, τοῖς τυράννοις λέγοντες· Ἡμεῖς στρατευόμεθα τῷ Βασιλεῖ τῶν δυνάμεων, εἰ καὶ πυρὶ καὶ βασάνοις ἀναλώσητε ἡμᾶς, οὐκ ἀρνούμεθα τῆς Τριάδος τὴν δύναμιν».
Η Αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτιδα των άρρωστων παιδιών, ειδικά των καχεκτικών, των φιλάσθενων και των παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Σήμερα, υπάρχουν αποτμήματα ιερών λειψάνων της, διασκορπισμένα σε όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Γνωστός είναι και ο ναός της στο Θησείο όπου και εκεί φυλάσσονται λείψανα της, ενώ η χείρα της φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο όρος.
Είθε να έχουμε τις πρεσβείες της και την ευλογία της.
Ἀπολυτίκιον:
Ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν, σὺ κεκτημένη σεμνή, ἀνδρείως κατεπάτησας ὄφιν ἀρχέκακον, Μαρίνα πανεύφημε, ἤσχυνας Ὀλυμβρίου τάς πικράς τιμωρίας, εὔφρανας Ἀσωμάτων τάς χορείας ἀθλοῦσα, διὸ ἀπαύστως πρέσβευε Χριστῷ, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.