Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος
Ο μεγάλος Τσέχος συγγραφέας Φραντς Κάφκα, μιλώντας κάποτε για τους εχθρούς της ανθρώπινης ελευθερίας, χρησιμοποίησε την πετυχημένη εικόνα: «Ένα κλουβί βγήκε σε αναζήτηση πουλιού».
Μία προσεκτική ματιά στο σύγχρονο κόσμο αρκεί, για να διακρίνει κανείς τεράστιο πλήθος «κλουβιών» που αναζητούν…«χαζοπούλια». Το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, η σαρκολατρεία και ο τζόγος αποτελούν τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα τέτοιων «κλουβιών».
Πόσοι άνθρωποι αυτοφυλακίζονται σε αυτά τα πάθη και σιγοπεθαίνουν, στερημένοι από το οξυγόνο της αληθινής ελευθερίας;
Εκτός όμως από τα φανερά «κλουβιά» υπάρχουν και τα καμουφλαρισμένα. Τέτοια είναι οι διάφορες αρρωστημένες ιδέες και σάπιες «φιλοσοφίες ζωής», που σερβίρονται με το χρυσό περιτύλιγμα της δήθεν απελευθερωμένης και προοδευτικής νοοτροπίας. Σ’ αυτά τα «κλουβιά» πιάνονται οι εξυπνάκηδες, που νόμισαν ότι γκρεμίζοντας κάποια σωτήρια «μη» ξανοίχτηκαν επιτέλους σε πελάγη δήθεν ελευθερίας και αυτονομίας.
Οι πραγματικά έξυπνοι, οι πραγματικά φιλόσοφοι αναζητώντας την Αλήθεια δεν αιχμαλωτίζονται από κάποιο «κλουβί που είχε βγει σε αναζήτηση πουλιού» αλλά εισέρχονται εκούσια μέσα σε «ένα μαντρί που είχε βγει σε αναζήτηση λογικών προβάτων». Το «μαντρί της Εκκλησίας».
Και θα πει κάποιος: Τι διαφέρει το κλουβί από το μαντρί; Και τα δύο έχουν την ίδια γεύση. Και τα δύο περιορίζουν της ελευθερία.
Όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας κατάλαβαν ότι η «Μάνδρα» του Χριστού δεν έχει καμία σχέση με τα «μαντριά» του κόσμου. Γιατί απλούστατα, Ποιμένα έχει κάποιον που έδωσε την ζωή Του, για να απελευθερώσει τα «πρόβατά» Του από την σκλαβιά της αμαρτίας, από τον φόβο του θανάτου. Ένας τέτοιος λοιπόν Ποιμένας δεν μπορεί ποτέ να είναι τύραννος. Αντίθετα είναι κάτι πολύ περισσότερο από στοργικός πατέρας. Και γι’ αυτό, η εμπιστοσύνη σε τέτοιο Πατέρα δεν μπορεί ποτέ ούτε να προέρχεται από καταπίεση, ούτε να οδηγεί σε καταπίεση. Έναν τέτοιο Πατέρα, τον εμπιστεύεσαι ελεύθερα. Η αγάπη Του σε «σκλαβώνει» τελείως ελεύθερα! Και συγχρόνως μέσω αυτής της εκούσιας σκλαβιάς…ελευθερώνεσαι, μεταμορφώνεσαι, αγιάζεσαι. Αυτήν την ελευθερία ο Απόστολος Παύλος την ονομάζει: «ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού».
Η επιλογή είναι πάντα δική μας: κοσμική ελευθερία μερικών ετών, ή αιώνια εκούσια σκλαβιά στην πληρότητα της Βασιλείας του Θεού; Μικρά και μεγάλα κλουβιά παθών και κακών συνηθειών ή πέταγμα προς την απεραντοσύνη της αγάπης του Χριστού;
Οι άνθρωποι σήμερα ζώντας φιλελεύθερα είναι σκλαβωμένοι όσο ποτέ άλλοτε μέσα στην ευμάρεια, μέσα στην φθαρτότητα, μέσα στην στιγμιαία απόλαυση επίγειας ηδονής.
Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, που είναι τα αιώνια παραδείγματα ζωής για όλους τους χριστιανούς, μας κραυγάζουν ότι: Για να είστε ελεύθεροι, «σκλαβωθείτε». Για να ζήσετε αιώνια, «πεθάνετε». Για να γίνεται θεοί (κατά χάριν), ταπεινωθείτε. Για να τα κάνετε όλα αυτά…τολμήστε!
Ας αφουγκραστούμε… και ας τολμήσουμε.
