π.Εφραίμ Παναούσης
Zω με τους μύθους μου. Θεωρώ ότι είμαι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Γιατί απ΄ όπου να το δεις δίκιο έχω. Κακό ανθρώπου δεν θέλω. Και βέβαια δεν έχω πειράξει μυρμήγκι.
Τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Συχνά αναρωτιέμαι πως ανέχεται τόσους κακούς ο Θεός. Και αν δεν με έχει βάλει ο Θεός στη θέση του κριτή του κόσμου, τι μ΄αυτό; Το κάνω μόνος μου. Εγώ του λέω ποιοι θα σωθούν και ποιοι θα χαθούν.
Και πάλι ησυχάζω τη συνείδησή μου ότι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι σαν εμένα που κάνουν τη διαφορά. Στο κάτω κάτω αν δεν βάλει εμένα ο Θεός στον Παράδεισο ποιον θα βάλει;
Κάπως έτσι περνά η ζωή μου και τη σωτηρία την έχω εξασφαλίσει, χωρίς κόπο χωρίς προβλήματα μόνο επειδή το είπα εγώ.
Πραγματικά ζω με τους μύθους μου. Διαβάζω για τα παλαίσματα αγίων και είναι φορές που βρίσκω τον εαυτό μου. Και γω κάνω υπομονή, και εγώ είμαι υπομονετικός και εύσπλαχνος και δίνω τόπο στη οργή. Πόσο καλός Χριστιανός είμαι! μονολογώ.
Και ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περιμένει ξεσπά πειρασμός, και σε πολεμάει σώμα με σώμα. Σε χτυπά εκεί που πονάς. Σε πιέζει μέχρι να ματώσεις.
Και τότε… Όλες σου οι φυλαγμένες υπομονές έχουν χαθεί με μιας .Τα ξέχασες όλα γρήγορα. Δεν έχεις αντοχή για τίποτε. Και τότε σου βγαίνει ο λύκος από μέσα σου.
Ναι, εσένα που νόμισες ότι μπορούσες να σηκώσεις τη αδικία. Ακούς το θηρίο μέσα σου να βρυχάται και να θέλει να τους φάει όλους.
Είναι από τις φορές που επιτρέπει ο Θεός να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως είναι .
Ταπεινώσου. Σταμάτα να λες ότι έφτασες στον πνευματικό σου στόχο. Δεν έχεις πετύχει τίποτε. Όσο ακόμα θα θαλασσοδέρνεσαι στο πέλαγος της ζωής, οι πτώσεις είναι μπροστά σου. Μην υπερηφανεύεσαι για τις αρετές σου. Γιατί αν στέκεις, να γνωρίζεις από του Θεού τη χάρη στέκεις.
Ο πνευματικός δρόμος είναι μακρύς και κρύβει δυσκολίες και περιπέτειες.
Μα είναι και κάτι άλλο .Σταμάτα να εξουθενώνεις τους «λοιπούς» των ανθρώπων. Πως τάχα εκείνοι έχουν δρόμο ακόμα για να σε φτάσουν.
Κύτταξε καλά μήπως χτυπώντας την πόρτα του παραδείσου για να μπεις, σου ανοίξουν εκείνοι …