Ο Δαβίδ όταν πήγε να πολεμήσει τον Γολιάθ τι είχε μαζί του; Μία σφεντόνα και πέντε ομαλές πέτρες που μάζεψε απ΄το ποτάμι. Όταν τον είδε ο Γολιάθ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα παλέψει μαζί του. Ίσως του φαινόταν κι αστείο.
“Έλα σε εμένα”, λέει ο Γολιάθ, “και θα δώσω το σώμα σου στα πουλιά και στα ζώα να το φάνε”. Αλλά ο Δαβίδ απαντάει: “Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί, δόρυ και ακόντιο, αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού. Την ημέρα αυτή ο Θεός θα σε παραδώσει στα χέρια μου και θα σε πατάξω”.
Τότε ο Δαβίδ τρέχει προς το μέρος του Γολιάθ. Παίρνει μια πέτρα, τη βάζει στη σφεντόνα του και τη ρίχνει με όλη του τη δύναμη. Η πέτρα πηγαίνει κατευθείαν στο κεφάλι του Γολιάθ, και εκείνος πέφτει κάτω νεκρός!
Εμείς σήμερα, οι καθημερινοί μιμητές του μικρού και αδύναμου Δαβίδ, πώς μπορούμε να κερδίσουμε τον νοητό Γολιάθ; Πρέπει να έχουμε μαζί μας και να είμαστε οπλισμένοι όπως ο Δαβίδ. Θα χρησιμοποιούμε κι εμείς πέντε ομαλές “πέτρες”, πέντε μικρές λέξεις.
1η λέξη-πέτρα: Κύριε
2η λέξη-πέτρα: Ιησού
3η λέξη-πέτρα: Χριστέ
4η λέξη-πέτρα: ελέησόν
5η λέξη-πέτρα: με
Αυτές οι λέξεις είναι το πανίσχυρό μας όπλο, οι “αήττητες πέτρες μας” κατά του μεγάλου εχθρού-Γολιάθ, του διαβόλου και μας δίνουν τη δύναμη και τη βεβαιότητα να φωνάζουμε στον καθημερινό αγώνα μας: Εσύ, διάβολε, έρχεσαι σε εμένα με νοητό σπαθί, δόρυ και ακόντιο (όλους δηλαδή τους πειρασμούς), αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού και θα σε κατανικήσω μ’ αυτό.
