Παναγιώτης Μ. Σωτήρχος
Καθημερινός λόγος των περισσοτέρων από μας είναι το παράπονο. Πότε γι’ αυτό και πότε για εκείνο. Γιατί να υποφέρουμε, μοιάζει να ρωτά ο καθένας, τόσα βάσανα και τόσες δυστυχίες; Και μερικοί παραλογίζονται και λεν βλάσφημα λόγια και για τη ζωή και για τον Δημιουργό της. Αφροσύνη μέγιστη είναι μια τέτοια αντιμετώπιση της δυστυχίας. Γιατί η αιτία της δυστυχίας βρίσκεται μέσα μας. Μόνον μέσα μας. Το πώς και το γιατί μας το εξηγεί μέσα στα «Εκατό ψυχωφελή κεφάλαια» του ο Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης (της Συρίας), με τα ακόλουθα:
– “Όταν τυραννιόμαστε και αιχμαλωτιζόμαστε από τα πάθη έχουμε συχνά την απορία: γιατί τα υποφέρουμε αυτά; Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουμε ότι επειδή απομακρυνόμαστε από την θεωρία του Θεού, συμβαίνουν σε μας τέτοιες αιχμαλωσίες.Αν όμως προσηλώσει κανείς τον νου του χωρίς περισπασμούς στον Κύριον και Θεόν μας, είναι αξιόπιστος αυτός, ο Σωτήρας των όλων να λυτρώσει την ψυχή από κάθε εμπαθή αιχμαλωσία, όπως λέγει ο προφήτης: «Έβλεπα τον Κύριον πάντοτε μπροστά μου, ότι ήταν στα δεξιά μου για να μην κλονιστώ» (Ψαλμ. ΙΕ΄ 8). Και τί γλυκύτερο και ασφαλέστερο από το να έχει κανείς πάντοτε τον Κύριο στα δεξιά του να τον σκεπάζει, να τον φυλάγει και να μη τον αφήνει να κλονιστεί; Το να το επιτύχουμε αυτό, εξαρτάται από μας.
Σωστά είπαν οι Πατέρες και δεν επιδέχεται αντίρρηση, ότι δεν βρίσκει ο άνθρωπος ανάπαυση διαφορετικά, αν δεν βάλει βαθεία μέσα του έναν τέτοιον λογισμόν, ότι μόνον αυτός και ο Θεός είναι στον κόσμο, χωρίς να περιπλανιέται σε ο,τιδήποτε ο νους του, αλλά Εκείνον μόνον να ποθεί, σε Εκείνον μόνον να είναι προσκολλημένος. Αυτός θα βρει την πραγματική ανάπαυση και ελευθερία από την τυραννία των παθών, γιατί λέγει η Αγία Γραφή: «Ενώθηκε με εσένα η ψυχή μου και σ’ ακολουθεί. Με κράτησε στερεά το δεξιό σου χέρι» (Ψαλμ. ΞΒ΄ 9)”.
Παναγιώτης Μ. Σωτήρχος, Υπέρ των αμαρτωλών: Τι λένε οι άγιοι πατέρες, έκδοση Β΄, Αθήνα, Ακρίτας, 2002.