Ένα παλιό σοφό ρητό λέει ‘πρόσεχε τί εύχεσαι γιατί μπορεί να σου συμβεί’. Όποτε βλέπω τον Χριστό πάνω στο Σταυρό, όποτε νιώθω την Αγάπη Του, όποτε με αφήνουν άφωνο οι ευεργεσίες Του, με πιάνει το φιλότιμο και με ενθουσιασμό λέω ‘Κύριε, θέλω να γίνω χριστιανός… θα γίνω στο υπόσχομαι γιατί θέλω να είμαι μαζί Σου!’
Όμως το να γίνεις χριστιανός δεν είναι τελικά τόσο εύκολο. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, μιλούσα μ’ έναν φίλο και συνάδελφο μου για τον Χριστό, την εξομολόγηση και πώς Εκείνος με άλλαξε. Κάθε βράδυ γι’ αυτά μιλούσαμε αλλά ενώ δεν είχε αντιρρήσεις τελικά δεν έπαιρνε τη μεγάλη απόφαση.
Μια βραδιά βλέπω έναν άλλο συνάδελφο να κάθεται στο πόστο του ήσυχα και να κάνει κομποσχοίνι! Του λέω ‘ εντυπωσιάζομαι ευχάριστα, εσύ πριν λίγο καιρό τα κορόιδευες αυτά’. Μου λέει ‘όπως έκανα την περιπολία μου ένα βράδυ άκουσα αυτά που συζητούσατε για τον Χριστό και κάτι σκίρτησε μέσα μου… ήθελα να γίνω χριστιανός… δεν σου είπα τίποτα, βρήκα όμως έναν πνευματικό και τώρα έχω αλλάξει ζωή!’ Πολύ χάρηκα!
Περνάνε λίγες ημέρες και τον βλέπω στενοχωρημένο. Μου λέει ‘μου έκλεψαν το αυτοκίνητο, είχα μεγάλο πάθος μ’ αυτό’. ‘ Α , σου κάνει αγάπες ο Χριστός’ του λέω.
Περνάει μια εβδομάδα, πάλι τα ίδια. Είχε χωρίσει με την κοπέλα του… τον παράτησε γιατί δεν συμφωνούσε μ’ αυτές τις ‘ανοησίες’. Του λέω ‘ αρχίζω να σε ζηλεύω, πολύ σ’ αγαπάει ο Χριστός’. Νόμιζε πως τον κορόιδευα και αγρίεψε λιγάκι αλλά εγώ έτσι ένιωθα.
Μετά από έναν μήνα τον κατηγόρησαν ότι έκανε ένα πολύ σοβαρό λάθος στη δουλειά και τον έδιωξαν! Τελευταία φορά που τον είδα μου είπε ‘ Δεν το έκανα εγώ αυτό που λένε. Άλλος το έκανε αλλά αυτός έχει δυο παιδιά να μεγαλώσει!’ Του είπα ‘γι’ αυτό σε ζηλεύω, επειδή έγινες χριστιανός!’
Έχουν περάσει χρόνια από τότε. Προχθές ένας κοινός γνωστός μας μου είπε πως τον είδε… είχε γίνει μοναχός και είναι πολύ ευτυχισμένος! Χάρηκα πολύ γι’ αυτόν αλλά τα έβαλα και με τον εαυτό μου. Αυτός τις ευκαιρίες που του έδωσε ο Θεός, την αδικία, τις απώλειες, τις θλίψεις, τις έκανε αγιότητα. Εγώ είμαι ‘χριστιανός’ ακόμα στα λόγια. Πόσες ευκαιρίες μου έχει δώσει ο Θεός να φύγουν αυτά τα εισαγωγικά!
Δυστυχώς δεν τις εκμεταλλεύτηκα όμως! Και σκέφτομαι πώς γίνεται ο αρχηγός της πίστης μας να ταπεινώθηκε, να εκδιώχθηκε, να κατηγορήθηκε, να χλευάστηκε, να ραπίστηκε και να σταυρώθηκε και εμείς να θέλουμε να είμαστε χριστιανοί χωρίς να δυσκολευόμαστε, χωρίς να αδικούμαστε, χωρίς να πονάμε; Αυτή είναι η χαρά του χριστιανού, να ακολουθεί τα χνάρια του Χριστού! Πώς θα νιώσουμε την Αναστάσιμη Χαρά χωρίς τη Δόξα του Σταυρού;
Ας αφεθούμε λοιπόν στην Αγάπη Του, αν ευχόμαστε πραγματικά να γίνουμε χριστιανοί κι ας δεχόμαστε τα πάντα ως ευλογία Του, είτε μας φαίνονται καλά είτε μας φαίνονται άδικα! (Κ.Δ.Κ)
