Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος
Η Θεία Κοινωνία είναι η μετοχή του ανθρώπου στο Σώμα και στο Αίμα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Κάποιοι άνθρωποι έχοντας προετοιμαστεί κατάλληλα προσέρχονται μεταλαμβάνουν και μερικές φορές ομολογούν ότι “σήμερα αισθάνθηκα τη Θεία Κοινωνία”, βιώνοντας χαρά μέσα τους.
“Αισθάνθηκα τη Θεία Κοινωνία” όμως σημαίνει είμαι έτοιμος να πεθάνω, είμαι έτοιμος να τ’αφήσω όλα, είμαι έτοιμος να ενωθώ για πάντα με τον Χριστό.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τις περισσότερες φορές προσεγγίζουμε την Θεία Κοινωνία ως μία πράξη που μας ικανοποιεί ψυχολογικά και συναισθηματικά. “Κοινώνησα και αισθάνομαι όμορφα” λέμε. Όμως ας διερωτηθείς. Γιατί αδελφέ αισθάνεσαι όμορφα, επειδή έγινες ένα με τον Χριστό; Δηλαδή, επειδή πλέον είσαι έτοιμος να φύγεις απ’αυτή την ζωή και να εισέλθεις στην Βασιλεία των Ουρανών; Ή μήπως επειδή βλέπεις την μετοχή σου στην Θεία Κοινωνία ως μία πράξη επιβράβευσης και γι’αυτό χαίρεσαι;
Πολλές φορές λοιπόν η Θεία Κοινωνία γίνεται ένα placebo χαράς, ευτυχίας, αυτοεπιβεβαίωσης. Κοινωνούν οι άνθρωποι και λένε ότι “αισθάνθηκαν την Θεία Κοινωνία” και συγκινούνται και δακρύζουν· κι αν τους πεις “ωραία, άρα είσαι έτοιμος να πεθάνεις; έλα να προσευχηθούμε ο Θεός να σε πάρει τώρα που είσαι έτοιμος…”· οι άνθρωποι τότε σκιάζονται, τα χάνουν, σε βλέπουν ως εχθρό. Μα γιατί άνθρωπε; Εσύ δεν είσαι που αισθάνθηκες τον Θεό; Τότε που είναι το κακό να φύγεις τώρα απ’ αυτήν την ματαιότητα και να γίνεις ένα με τον Θεό; Γιατί ταράσσεσαι; Γιατί φοβάσαι; Γιατί αρνείσαι τον θάνατο που θα σε ενώσει μόνιμα με τον Θεό που βίωσες (όπως είπες) πιο πρίν; Μήπως τελικά δεν “αισθάνθηκες την Θεία Κοινωνία” αλλά κοινωνώντας αισθάνθηκες ότι είσαι κάποιος σπουδαίος; ή ότι απλά έφτασες στον θρησκευτικό σου στόχο;
Το ξέρω ότι ίσως όλ’ αυτά σας φαίνονται “κάπως”, ακούγονται περίεργα ή ακόμα και ακραία…όμως δεν είναι. Δυστυχώς εμείς συνηθίσαμε να προσεγγίζουμε τα φρικτά Μυστήρια ως θρησκευτικές πράξεις. Γι’αυτό και βλέπουμε Αγίους ανθρώπους να κοινωνούν και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας να αποσύρονται στο δωματιό τους και να χάνονται μέσα στην προσευχή, στα δάκρυα, στη νήψη· ενώ εμείς κοινωνούμε και μετά πάμε για καφέ!
Το θέμα είναι αδελφοί μου ότι όταν κοινωνώ τρώω τον Θεό και γίνομαι ένα μαζί Του. Αυτό σημαίνει ότι είμαι έτοιμος πλέον να γίνω ένα μαζί Του εις τους αιώνας των αιώνων. Αλλιώς πώς κοινωνώ; Αλλιώς γιατί κοινωνώ; Για να μου πάνε καλά τα πράγματα; Κοινωνώ επειδή είναι το μνημόσυνο ενός οικείου μου; ή επειδή είναι κάποια μεγάλη εορτή; ή επειδή είχα μια ατυχία στην δουλειά μου; ή επειδή χώρισα με την κοπέλα μου; ή επειδή αρρώστησα και θέλω να γίνω καλά;
Μην μπερδευόμαστε λοιπόν. Γι’αυτό και τονίζουμε ότι η Θεία Κοινωνία είναι φάρμακο “εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον”. Αυτό λέγει ο ιερεάς όταν μας προσφέρει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Δεν λέγει “εις άφεσιν αμαρτιών και επίγεια ευμάρεια, κοινωνική καταξίωση, υγεία σώματος, να πάνε καλά οι δουλείες σου, καλή αποκατάσταση…κτλ”.
Μετέχω στην Θεία Κοινωνία σημαίνει: “έλα Θεέ μου και σβήσε με, έλα Χριστέ μου και χριστοποίησέ με, έλα Χριστέ μου και βγάλε με απ’ αυτήν τη ματαιότητα, απ’ αυτήν την φθαρτότητα και κάνε με αιώνιο μαζί Σου, όπως θέλεις Εσύ, όποτε θέλεις Εσύ”.
Προσέξτε λοιπόν όταν λέτε “σήμερα κοινώνησα και χάρηκα”. Η χαρά αυτή εάν δεν έχει πηγή το ότι πλέον μπορώ να πεθάνω, τότε είναι χαρά ψεύτικη. Χαίρομαι που πήρα τον Χριστό μέσα μου σημαίνει συγκλονίζομαι, φωτίζομαι και χαίρομαι που πλέον λευτερώθηκα απ’ όλα αυτά τα υλικά πράγματα που με κρατούσαν, λευτερώθηκα από πρόσωπα και καταστάσεις και το μόνο που βιώνω είναι ο Χριστός. Και αυτό το βίωμα με ενώνει με όλα χωρίς να με δεσμεύει με οτιδήποτε.
Όχι, η Θεία Κοινωνία δεν σημαίνει “θέλω να πεθάνω”.
Η Θεία Κοινωνία σημαίνει “είμαι έτοιμος να ζήσω αιώνια”.
