ΤΟ 2025 ΕΙΝΑΙ ἔτος σταθμὸς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὲ πρόσχημα τὸν ἑορτασμὸ τῶν 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, οἱ «δικοί» μας θιασῶτες τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες, δρομολογοῦν ραγδαῖες ἐξελίξεις, γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῶν στόχων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Βαρθολομαῖος καὶ Φραγκίσκος συμφώνησαν νὰ συναντηθοῦν ἐκπρόσωποι τῶν «ἐκκλησιῶν» στὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας, γιὰ «νὰ προβληματιστοῦν γιὰ τὴν πορεία τους, γιὰ τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος, καθὼς καὶ τοῦ παρόντος, καὶ νὰ ἀναλάβουν περισσότερα καθορισμένη οἰκουμενικὴ πορεία, ἀξιοποιώντας τὰ μαθήματα γιὰ πάνω ἀπὸ ἕνα αἰῶνα σύγχρονης οἰκουμενικῆς ἐμπειρίας».
Ἡ ἐπέτειος αὐτὴ «μπορεῖ νὰ χρησιμεύσει ὡς εὐκαιρία γιὰ τὶς χριστιανικὲς Ἐκκλησίες» (Ἱστ. spzh.news)! Ποιὰ εἶναι ἡ εὐκαιρία; Ἡ «ἕνωση»! Τί θὰ κάμουν στὴ Νίκαια, στὸν ἁγιασμένο τόπο ποὺ θριάμβευσε, ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, σώζουσα ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἀμετανόητοι αἱρετικοί; Θὰ ἀποκηρύξουν τὶς πλάνες τους καὶ θὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ἀδιαίρετη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Οὔτε ὡς ἀχαλίνωτη φαντασία μποροῦμε νὰ ἐκλάβουμε κάτι τέτοιο, ἀφοῦ δὲν πείστηκαν μὲ τοὺς ἀτέρμονους διαλόγους ἐδῶ καὶ μισὸ αἰῶνα καὶ δὲν ἀπέβαλαν οὔτε μία ἀπὸ τὶς πλάνες τους!
Τί θὰ γίνει λοιπόν; Εἶναι φανερό: Οἱ «δικοί» μας «ἀγαπολόγοι», μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν νομιζόμενο «Πρῶτο τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ τοὺς συνακολούθους του Προκαθημένους, θὰ κάμουν αὐτὸ ποὺ κάνουν τὶς τελευταῖες δεκαετίες: θὰ ὑποχωρήσουν «γιὰ χάρη τῆς ἑνότητας», θὰ δεχτοῦν τὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν», ὡς μία ἀφύσικη καὶ χοντροκομμένη συγκόλληση, τουτέστιν: κρατᾶμε τὰ δικά μας, κρατᾶνε τὰ δικά τους καὶ κάνουμε τὴν ἕνωση! Ναί, ὑπάρχει βάσιμη ἀνησυχία, ὅτι στὴ Νίκαια θὰ γίνει τὸ μεγάλο ἀνοσιούργημα, θὰ βεβηλωθεῖ ἡ ἐπέτειος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ συρθεῖ σὲ ἀνείπωτες περιπέτειες! Ὁ Θεὸς νὰ βάλλει τὸ χέρι Του!
Ἡ Ἐκκλησία ὁδηγεῖται εἰς φρικτὰς περιπετείας!
ΝΑΙ, στὴ Νίκαια, τὸ 2025, θὰ ἐπιχειρήσουν τὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν», ἢ στὴν «καλλίτερη» περίπτωση, θὰ ὁρίσουν συγκεκριμένο πλαίσιο πορείας πρὸς τὴν «ἕνωση»! Αὐτὸ φανερώνουν ξεκάθαρα οἱ δηλώσεις τοῦ νομιζόμενου «Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας», ὁ ὁποῖος τόνισε: «Ἡ πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Νίκαιας εἶναι ἕνα σύμβολο, ἕνας σταθμός, ἕνα σημεῖο καμπῆς στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ, […] Ἡ Νίκαια προσφέρει μία μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἐκτίμηση τῆς κοινῆς μας κανονικῆς κληρονομιᾶς τῆς πρώτης χιλιετίας καὶ γιὰ τὴν ἐξέταση τῆς σημασίας τοῦ κανόνα, τοῦ νόμου ὡς μέσου γιὰ τὴν προώθηση τοῦ οἰκουμενικοῦ διαλόγου».
Στὴν συνέχεια ἔκανε λόγο γιὰ τὸν «νομικὸ οἰκουμενισμό», ποὺ ὅπως εἶπε ἦταν ἡ παραμελημένη πτυχὴ τοῦ θεολογικοῦ μας διαλόγου καὶ ἐκτίμησε πὼς «Ἡ ἐπερχόμενη ἐπέτειος εἶναι μία ἔκκληση πρὸς ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς νὰ θεωρήσουν ὅτι αὐτὸ ποὺ μᾶς ἑνώνει εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ μᾶς κρατᾶ σὲ μία ἁπλὴ συνήθεια διαχωρισμοῦ. Ἡ χριστιανικὴ ἑνότητα καὶ μία κοινὴ προσέγγιση στὰ μεγάλα σύγχρονα προβλήματα, δὲν εἶναι μόνο ἕνα τρέχον αἴτημα, ἀλλὰ καὶ μία ἐντολὴ τοῦ Ἱδρυτῆ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ μεγάλες ἐπέτειοι μᾶς θυμίζουν αὐτὴν τὴν ἀλήθεια» (Ἱστ. spzh.news)! «Μπροσούρα» λοιπὸν γιὰ τὴν «ἕνωση», ὁ «νομικὸς οἰκουμενισμὸς» καὶ ὁ «δογματικὸς μαξιμαλισμός», οἱ ὁποῖοι «καλλιεργοῦνται» στὰ οἰκουμενιστικὰ «θερμοκήπια» τὰ τελευταῖα χρόνια! Ἀδελφοί, ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ τὰ χειρότερα!
